No caldo de alcatrán
Passent les cornettes des bonnes sœurs
Avions de papier en escadrille
Allant vers un avenir meilleur.

Me retrouver au sommet du petit tas de poussières grises
Me retrouver ouvrage fait
Rend la chose facile à dire
« La poésie c’est la vie ».

J’ai cherché les vers luisants
Pour les installant dans une coquille d’œuf
Être douce lanterne
Guidant l’enfant vers la fleur de nuit.

Houbo un tempo
Où le scintillement de la lumière dans le feuillage
Me faisait tenir sous l’arbre
Le langage morse de la tradition.

Je suis arrivé dans l’écriture
Avec force vieilleries
De la culture, contos, de la mémoire
Du ressenti, da imaxinación, moitas cousas para comer e beber.

J’ai secoué tout ça
Pour que retombant d’oblique manière
Les transformées de l’immaturité
Deviennent graillons pour terre nouvelle.

Plan Z des affaires courantes
Déroulant le menu fretin de la rue
Je mesurai le parti-pris de l’esprit
Pour m’engager sur le chemin ferré.

Dans l’espace de vulnérabilité
J’ai dégagé la mélodie de sa gangue
Pour le bruit du ressac aidant
Mettre le matin en position d’attente.

1443

Flutiau de prata
Sostido con mans firmes
O que leva no medio da chaira
A ondada implacable
No control da mente.

Por un día
Foi unha boa
A mil quilómetros doutro lugar
No solpor das orixes
Manexar as emocións e os seus efectos secundarios.

Compañeiros regordetes
A vela das grandes árbores
Polo vento dobrado
Exhalado
A raíña da idade.

Os seis camiños unidos
Enxendraron o exceso
Esta memoria impura
Buscando o futuro do esgotamento
No envío suave e perigoso de operacións.

Man grande colocada na copa
Cun forte sabor de ranúnculo
A xente de Aubrac
Moi sostido o non moi tolerado
Traballos parados.

Proxección considerada especial
A porta a porta abriuse
Sobre o entaboamento de transformacións
Listo para manifestar a realización espiritual
Sen cans fuxindo.

1442

No poleiro do tempo
Facer obras de resurrección.

Na punta da agulla
Enhebrar os puntos suspensivos
Deste vagar
A nosa irmá da sombra
Disposto alí
Na encrucillada das nosas intencións.

Retorno da memoria
Culto á submisión.

Sexa pomba ou porta-cruz
A mente ocupa o lugar privilexiado
Para quen veña suxerir
Unha viaxe en terra santa.

Reflexo terrestre dos soles da Chamada
O terceiro ollo esboza o principal tesouro
No centro das nosas altas facultades.

Profunda é a espera
Nova xira para unirse
Cando a inocencia do neno
Prepárate para o novo nacemento.

Así que se reúne o vello sabio
Momentos de movemento circular
Arredor dun centro
Que os tres personaxes exalten
En perfecta connivencia
Cun sentido da acción destre.

O casulo foi aberto
Prodúcese a maduración lenta e secreta
O motor está no seu punto de fusión
Abraza as caras
Para o terceiro ollo aberto
Realizar a misión de recuperación
Para moverse
Segundo o novo modo.

O abrazo é firme
Elementos de perfección futura
Abraza a crisálida
A eiruga convértese nunha bolboreta
En estado de finalización da obra
Dun descanso a outro.

Para libros coidadosamente paxinados
A topografía sutil
Introduce observación
Flashes de atención
Familiarizarse.

A conciencia roda os ollos
Ante a experiencia
O matrimonio está de volta
Arredor do lixo
Os froitos da Promesa
Atopar as mans da graza
Para que os pormenores
Consulten entre si
E levar á fusión consumada
Da nosa verdadeira natureza
Para eclosionar e florecer.

O Encontro nutre
As gavillas atadas 
Dobra debaixo da orella pesada
Ao final da colleita
Quen deu moito.

Estade calado
Ante a necesaria duplicación
Do noso poder
Revelado no destilado do corazón
Dende a contemplación da natureza.

Proponse o corte
Para recibir o anel de voda
Focos nasais ensanchados
Mentres pasa o tren dos anxos
Empilando ronchas de fume
Coa gorxa aberta
Beleza reconsiderada en última instancia
Que rato pequeno chora
Marcando a harmonía mediadora
Almas aproveitadas para a misión
Almas preparadas para o rego do momento
Pola conciencia do absoluto.

1441 

Ti que perdiches o camiño
Ti, un feliz abandono
Silencia os anexos
Sexa o novo nome
Dende o alto da montaña.

Vaia e fai un esforzo
Para selar camiños pedregosos
Listo para pasear
Ser o clamor e medrar ás
No inmaculado da Promesa.

Quédese quieto
Mentres a posteridade se transmite
Resiste
Ás xeadas e ás secas
Para que veña o sol da sabedoría.

Manteña un ollo
Sobre a aguia das alturas
Este ser cun corazón altivo
Quen do bosque claro á lúa redonda
Propón a apertura.

O ceo move as nubes
Cargado de bailarinas de gracia insondable
Envía a súa poderosa fantasía
Esta natureza fundamental
Estirando despreocupadamente a corda do seu arco.

Alí arriba
Divertirnos ou castigarnos
Non curto
Para que sobreviva sen inclinar
A predicación dixerible do misterio marabilloso.

1440