cascas de ovomáis ou menos flexibleque baixe a mareaporta a portaollos mirando .No charco de coreso mirlitón das cousas ditasroza cun garfoa orde contida do quebrantamento do espírito .Son noitesmáis brillante que outrosonde o neno esperanon volvas pasar por iso .O alento dos animais antigos ,estes réptiles mariños precámbricos ,
cando os cerebros eran plumas lixeiras ,
moito antes de que o fosen os homes ,
pero aquel sol e a lúa xuntáronsepara algúns puntos de referenciadepositadoantes do final da historia .212