Transeúntes que pasan por alí
 mercar o artigo ,
 pasar pola porta
 despois desaparecer
 o tempo dun tempo que se engrosa ;
 ~ tentación dunha chave para virar .

     Bofetada ,
 resposta inflexible ,
 pel simplemente designada ,
 lingua de veludo ,
 Épa do entroido flotan as consoantes que pasaron .

     A tapa do pozo
 ser ,
 no seu alcatrán ,
 décación ,
 unha sangría de alegría na súa cara de lúa .

     Non o imites ,
 Non transforme o seu traxe de cemento 
 na identidade celeste . 

     Sexa o receptáculo do seu caos .
 
     Disidencia .

     Ten a marcha cortés dun saúdo casual .

     Respecta o seu silencio ,
 o que din os contos
 non escollas .

     Saber ser cortés .

     ter a palabra de paz .

     ser o bo .

     Sexa o brillante .

     Ten un sorriso torto 
 detrás do veneciano .

     E se o paso se apresura ,
 dálle importancia só ao teu corpo que pensa .

     Sexa pé a pé o atallo da alma .

     Sube a ladeira ,
 para unha ollada xusta á poxa ,
 explotar de beleza .

     Pode ser que as túas pernas ,
 sen cortarte do teu ser ,
 saír da trampa dun espazo cambiante .

     Rosa divina descendeu do teito .

     Ser o espírito deste laico de amor .
  
     Que pasa un transeúnte ,
 a sombra móvese ,
 o alento recolle as enerxías ,
 unha voz sinala o camiño .

     " Camiña entre o ceo e a terra "


 226 

  Para dicirme que o neno medrou ben
 que é eterno
 Como a eterna mocidade do mundo .

  Desde outra terra
 Viñeches
 E pido que te detemos
 Fóra de quimeras
 Fóra dos tempos nos que a forza xa non imprime .

 Collechesme da man
 Sen dúbida
 Sen certeza
 Só coa necesidade de vivir o teu tempo .

 Non necesitaches axuda
 Para afirmar a súa identidade
 Unha dose de animación absoluta .

 Xa acompañara as túas dúbidas
 A túa heterodoxia pareceume inextinguible
 Sen dominio asignado
 Podes prexudicar as institucións .

 Poderías rirte da miña senilidade
 Cousas no lugar que non che importaban
 Estabas ampliando a brecha existente
 Entre a empresa oficial
 Do home cuberto de medallas
 Do home nos calabozos secretos da mente
 Facendo exercicio con risco de ser ferido
 O aval de falsas proteccións
 O Wallpasser do Caos Estelar .

 Non era a primeira vez
 Que houbo desacordo
 Todo era sobre raíces
 Daqueles que a orde establecida reforza
 De celles qui passées au crible de la crise
 Méritent de resurgir .

 Toi mon enfant-apprenti
 Des tessons de l'esprit
 Tu graves la symbolique de notre relation
 Sur la terre du Croissant Fertile
 Tu épelles à jeun
 Le texte des nourritures à venir
 Où se rencontrer .

 Tu savais lire le chiffre ésotérique
 Du quotidien révolu
 Tu savais déchiffrer le cri des enfants
 D'entre les sonnailles de la rhétorique sociétale .

 Tu étais arrogant
 Mais sans arrogance point d'accès au royaume .

 Tu savais faire jaillir la gerbe d'étincelles
 Sur la pierre des sacrifices
 Et brandir l'épée de décision
 Individuelle et collective .

 Tes mots étaient simples
 Ceints de cette capacité
 A faire sortir la littérature de ses ornières
 Pour épeler les données fondamentales .

 Sabías
 E aínda
 Modesto
 Convidounos a detención
 Nesta terra entre as ruínas
 Onde recoller o humus inmemorial das criptas devastadas .

 Colleches o que mentía
 Ti o encarnado
 Ansioso por descubrir o alfabeto
 Na palmeira dun oasis sen feridos .

 Estabas avergoñado
 Polos grilletes das certezas
 Toi
 A luz do fin desta tormenta
 Levar lonxe o propósito da túa viaxe
 Marcador de iniciación
 Impresión no frontón dos templos
 tolerancia .

 O meu futuro
 O meu fillo
 Ma congruencia
 meu eterno fillo
 Viñeches 
 E aguantache
 en rebeldía
 Para dicirme
 casualidade
 Desta época laminada
 Por unha gran dor .

 A miña forza
 en Rusia
 capaz de reunir
 O esparexemento dos nosos farrapos
 No corazón do discernimento .

 Renovas o segredo dos creadores
 As túas peregrinacións son o mandamento esnaquizante
 Ser todo o ser .

 ti a ponte
 Ti a porta
 ti o camiño
 Ti a necesidade
 Sabías atopar o rastro
 Desembarcar entrando e robo
 Unheard Origin Messenger
 E vivir entre estes parentes improbables
 O resto da túa idade .


 Shakes
 Saia da túa cova
 E veña torcerme o brazo
 No yunque da mundanidade .

 Sexa a transgresión inflexible .

 Percorridos libertarios .
 
ser rápido
 O cometa abraiado das noites de verán .

 Sexa o salto fóra da trincheira
 Golpeado por unha frecha afiada

 Bébedo dun estupor sepulcral .

 E se ás veces foses o neno-aprendiz
 Era só para rir
 Apoiado na beiravía
 epifanía ardente
 Fóra das augas ultranegras da fonte .
 
O meu fillo das noites pasadas á luz das velas
 Vostede é manifestación do invisible dentro do visible
 Aparición de entre aparicións
 Expresións nutritivas de apertura .

 Ti o fundador dos labirintos
 Borradores
 A horizontalidade branca dos teus berros na bodega
 Evoca e contamina
 O enigma flotante
 Da vida do momento
 Escapar dos flashes nucleares da desorganización .

 Non tes máis límites
 Non ten prezo
 Liña do cabelo
 Inmaduramente retirado no teu paraíso de sufrimento
 Sangrado brillante no racionalismo estreito .

 Es razón e emoción
 En letras ardentes
 Escrito na porta do hórreo 
 Entre o morcego e a pata de coello
 O teu follado de verduras
 abrangue os codicilos .

 Ti es a barriga que sobresae
 Destes rituais
 Decoracións
 Ágapes
 Onde fundir o latón do noso deslumbrante .
 
Encamiñaches o teu camiño
 Ti á parte
 Facendo clic no teu corpo desfeito
 Ti que marchaches
 Por certo
 Un pouco
 Quen perde gaña
 Sodes a aposta dos posuidores da tradición
 Buscando o xerme orixinal
 estás por riba de todo .

 Estás morto e renacido
 Destinado en espiral
 Evitando o calvario
 Ofrenda no altar dos destinos .

 Vou facer un bo uso dos teus axustes
 Sabería beber dos mananciais murmurios
 Como nos primeiros tempos
 No meu compañeiro errante
 Turífero firme da nosa procura
 A miña caracola e o meu máis destacado .

 Meu irmán
 Meu Deus
 a miña desaparición
 A miña ferida eterna
 O meu mango fresco
 Baixo a figueira da nosa expectativa
 Vou comezar e comezar de novo
 De amor e dor
 Un fourbir
 O brote da fraternidade gozosa
 De toute existence
 Ô mes compagnons .


 225