Estamos camiñando    
unha e outra vez    
na ladeira das praias    
dende a mañá ata o solpor.       
 
Ao lonxe subirá o renacemento    
haberá risas no xardín    
os nenúfares burbullarán     
baixo os ollos das ras.        
 
O sol dará o salto definitivo    
diante da ponte de alternancia    
un pouco de batom    
limpa o bico das nubes.        
 
Mirarémonos    
un sorriso baixo o coulis de framboesas    
o azul dos ollos organizará a saída    
na mañá lixeira do último día.        
 
A cara rachada polas despotricas    
saltar de árbore en árbore    
tateando    
xarope de bordo da avoa.        
 
Aos ríos    
auga de vacacións extinguida    
volverá fluír polas tapas dos pozos    
sen que se xunten emocións.        
 
Modera os teus impulsos    
deixemos o lugar limpo    
para a herdanza    
cese de toda actividade.        
 
Uns segundos son suficientes    
para vivir para sempre    
para seguir camiñando    
baixo a nube límpida do espírito.        
 
a vida nunca para    
ningunha morte é eterna    
do outro lado do tabique de papel    
o obxectivo doutra vida da nosa vida.        
 
 
645