O pai tiña as mans tremendo   
 unidas ao edredón de cor pastel   
 sen que escapasen os ratos grises do aburrimento.      
  
 Non fixo falta unhas poucas palabras   
 pas de diatribas nobres   
 para avaliar a tenrura do momento.      
  
 Houbo avarías mentais   
 nas fotos adxuntas á parede do dormitorio   
 coma moscas no tapiz dunha vida.   
  
 De crack en crack   
 camiñaremos   
 sen que o teu paso pica nos seixos   
 ao pé dos cantís   
 que o mar cortase a gusto   
 no tempo das tormentas   
 o sorriso das néboas emerxentes   
 deixando pasar baixo a palidez dun sol baixo   
 o equilibrio que establece a quietude   
 preto do porto de chegada   
 para o último barco   
 sementado de flores silvestres   
 no solpor das nosas lembranzas.      
  
  
 793