Crema de mañá   
Dun día amencer   
Aos merlos a todo pulmón   
Declamando a luz   
Todos os trinos ofrecidos   
Á comunidade dos vivos.     
 
A noite vaise   
Por pequenos toques de néboa   
Dende aquí   
As árbores están subindo   
As súas follas de primavera   
Tremendo no vento.      
 
Desfilan as duras barras de ferro   
No horizonte negro   
Onde van as sombras   
Ao alcance desta subida   
Cara ao ceo do reencontro   
Facendonos peregrinos de futuros matrimonios.      
 
Mesturámonos   
De carne e espírito   
Á renovación    
Do que foron os nosos antepasados   
Os contrabandistas da aventura   
Ás curvas da verdadeira paz.      
 
Imos camiñar   
Seres mel das atencións do destino   
Criaturas Florais   
Golpes de sol   
Recollendo gotas de néctar   
Á vista das terras para crecer.      
 
 
1031