A cuberta do bucino péchase   
 sobre a area   
 con burbullas de xabón   
 caricia do tempo que pasa   
 no oco das cansas ondas   
 primavera falsa   
 fosas nasais dilatadas   
 conques marines ahanantes   
 a man toca o levantamento das velas   
 baixo o patio tenso   
 nota metálica do piano   
 silencio picante   
 errante sagaz   
 antes da chegada do anxo   
 cunha mirada chafouine   
 baixo a choiva de pétalos   
 que o vento esparexe   
 mil bicos en poxa   
 para as pombas do outono   
 collendo lume   
 ao remate da subvención   
 o claro voo do que foi.         
  
 Morre branco vivo negro.      
  
  
  535