Desenganchando a mirada   
o cabujón do noso amor   
xuntamos as pedras do cairn   
preto da regadeira da infancia  
para os dedos pequenos
correndo baixo o cenador   
pechar a ambigüidade.      
 
Remexer   
érguese do posto   
as damas de orellas rosas   
perseguindo cunha man   
o que lembran uns dos outros   
baixo o voo imperioso   
cun chío das andoriñas.      
 
Ó lapas do desexo   
colección de bo pensamento   
amor dedicado ao que non somos nós   
pero tan preto de nós   
cantilenas frescas   
encaixando de preto   
o ouro da reunión.      
 
Brisa do mar   
cuarteto de roldas infantís   
pasar toda a vida   
para soportar as engurras ofrecidas   
co propósito do que será mañá   
boa mosca do momento   
para descubrir elegante.   
 
En folio é máis divertido   
darse a coñecer   
A regadeira de Coco   
bloqueando o camiño    
para sufocar cun pouco de auga fresca   
lume de herba seca   
fogar dunha memoria sen fin.      
 
 
1193