
Desenganchando a mirada o cabujón do noso amor xuntamos as pedras do cairn preto da regadeira da infancia para os dedos pequenos correndo baixo o cenador pechar a ambigüidade. Remexer érguese do posto as damas de orellas rosas perseguindo cunha man o que lembran uns dos outros baixo o voo imperioso cun chío das andoriñas. Ó lapas do desexo colección de bo pensamento amor dedicado ao que non somos nós pero tan preto de nós cantilenas frescas encaixando de preto o ouro da reunión. Brisa do mar cuarteto de roldas infantís pasar toda a vida para soportar as engurras ofrecidas co propósito do que será mañá boa mosca do momento para descubrir elegante. En folio é máis divertido darse a coñecer A regadeira de Coco bloqueando o camiño para sufocar cun pouco de auga fresca lume de herba seca fogar dunha memoria sen fin. 1193








