
Viaxes Viaxes En previsión do que me precede E vivo o máis lonxe posible Permítome o outono Para facer desaparecer as follas do tilo. A chuvia e as súas gotas contra a luz Nadal a cerdeira Para mostrar as súas bágoas Os prebrotes do Advento Sorprendendo os nenos. Obrigado a tomar o camiño Conduín cun libro aberto Cara ao pasado esencial Xustificando así A conflagración das emocións. O corpo e a suor Baixo o sol persistente da mañá Modelado o palimpsesto dos brotes Desenterrando raíces xenealóxicas Acollidas como preciosas misivas. Superado pola produción Tiven que aprazar ata mañá As miñas tarefas diarias Para ollar o milfois Da miña intención de estar vivo. Todo se move No momento E os criados pasan levando cestos Simple e afroitado Recollido polo camiño. 1375