doce ofrenda
 espiral de tenrura
 na palma da túa man
 axeitado para recibir a libélula
 instantáneamente fráxil
 no canto dos beizos
 sorriso dedicado
 sen asignación
 unha man de raíña
 listo para a relación
 para planear
 do alento do espírito
 cinguir cunha pulseira de luz
 a oración esperada
 facéndose eco do rebumbio das probas
 sangría en bruto e filiforme
 nunha voz escapada do bordo do bosque
 manancial sagrado medio enterrado baixo o musgo
 que ata a orella está pegada ao chan
 non pode percibir
 sen a axuda dos anxos.


 065