Meu amigo meu irmán
Frecha avermellada no oco do ombreiro
Chegando a colocar na beira do pozo
A lembranza das noites azuis
Paraches 
Un derrape controlado no camiño de terra
Ás portas do esquecemento
Preto do salgueiro bifurcado
Diante da casa despreocupada.

Teño calafríos
Dun estirpe desposuído
Deses que sempre son compañeiros
Desaparecido na vellez
Como o último son
Da machada do avó
Tala do chopo Aspavoune
Baixo os berros e bravos
Fillos de sempre.

Ao pé da árbore
Un burato pechado pola pedra que viña
Polo que acceder ao reino dos xenios
Fragmento de misterio que nace
Entre as hortalizas
Traballou por Jean e o avó
Amorodo e menta
Festas desfrutadas en boa compañía
Que as campás de Saint-Lambert 
Bendito no vento do avión.    

Na pedra cadrada diante da fiestra
Onde falar despois dunha comida
Levamos a estadía por unha eternidade
Mentres ondeaba o trigo
Baixo o alento quente do verán
Preludio dunha viaxe para aínda máis comodidade
Sentado ou deitado
Contra o muro de pedra seca
Á sombra da carpa.

1449