A andoriña pousou    
e o fío desenrolado    
a súa munificencia no fondo das ganancias.       
 
A propia andoriña redonda e fermosa    
todas as ás espalladas    
para cruzar o límite.        
 
A andoriña apiñada baixo o toldo    
mochila alí deitada    
tormenta exitosa.        
 
Moi inclinado a brillar   
a andoriña permitíase voar asintomático    
no paso do Único.        
 
Esgotando a súa ración de carne espesa    
o mastín volveuse cara ao lume    
tempo e mente contiguos.        

Baixo a sequedade das palabras    
deberíamos ter correlacionados     
a mensaxe da andoriña    
quen asina a súa fuxida de ultraxes verbais    
co famoso cedro alto 
interpretando casualmente
o berro da marmota
a unha melodía de vals de musette.        
 
 
 
654