Os dedos da tía Jeanne

 

Un seixo rola
baixo o torrente de palabras
entre os beizos e o sorriso
tal bocina de néboa
trampa evitada
a risco de espertar a caricia permitida
o froito cae sobre a herba
bico dun encontro furtivo
en sintonía co paso das nubes
dunha orde intrincada
sen arrepentimento flor fina
fixado cunha bágoa
plantexado depositado
na madeira do patíbulo
introdución aproximada
cunha suave caricia
feita de mel
só tempo de conversa
que se acordou continuar
nesta estación de espera
en posición vertical
no centro vintage
dun labirinto sen contrapartida
forma de concibir a fuga
polo bosque
velas rasgadas
polos dedos da tía Jeanne.


580

Deixe unha resposta

O teu enderezo de correo electrónico non será publicado. Os campos obrigatorios están marcados *

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.