Os quince dos quince

Chegou o día
despois noite despois día despois noite
pozo sen espírito de amor e vertixe
os conos e varas de Visión
na benvida melodiosa
do que nos rega
Ciclopede e compañía
en sintonía coa vida.      
 
Pour un mot pour un tout   
la mort fût admise   
comme monnaie courante   
même jointe à la lune   
sous le panache des fumées   
que crachaient par saccades sèches   
les trublions de la sidérurgie   
sur un air de bien entendu.      
 
Les cloques et claques   
des sabots de bois bouchonnés de paille   
arguaient de la neige à déblayer   
aux portes de l'étable   
pour que passage des bovins   
puisse se faire au cas où   
le tombereau sortirait   
chargé d'effluves nocturnes.      
 
Alí tiña que aparecer no Ser
e caldo de corte na lareira
cando está no chan con lamas desarticuladas
o pai parado
o cigarro na comisura dos beizos
provocou o paso dos anxos
silencio propicio
ao chasquido dos golpes do reloxo.      
 
Victor s'appelait Jean-Baptiste   
du côté de Verdun   
il s'était couché dans la boue   
le visage maculé les yeux grands ouverts   
sous le ciel bas et lourd   
ponctué par la mitraille   
œuvrant à qui mieux mieux   
dans les boyaux de la tranchée.      
 
O día quince do quince
hai flores
que un De Profundis por certo
non podería dicir o mesmo
o vento que sopraba debaixo da porta do faiado
tal paxaro de loza piando tolo
nestes tempos de miseria
nestes tempos de volta á guerra.      
 
 
1053

Deixe unha resposta

O teu enderezo de correo electrónico non será publicado. Os campos obrigatorios están marcados *

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.