Esta superficie à même le corps des douleurs camiñar valerosamente.
No bosque dos recordos les rencontres sont de mise soños e realidades chegan coma un insecto saído da súa crisálida nuit et jour sont plus noir que blanc todo son cores todo está ben.
Os nenos dan a volta no patio do colexio nos castiñeiros prosperan as catro estacións inverno no bosque negro primavera con xemas pegajosas seguido de clusters flores brancas e rosas verán con sombras cheas e ruxilantes outono onde gardar no caderno o bronce das follas ofrecidos arredor do seu tronco duro.
A roda xira baixo os seus diques de terra seca contra a correa de ferro a descamación das observacións realizadas ilumina un significado coñecido as imaxes incorporan os seus nichos orixinais o sabor amargo dalgunha dor vén a dorar a conciencia.
É posible coñecer a súa alma para viaxar no espazo detectar nesta mirada a reacción física contida a emoción suscitada que a chegada do novo acordo trae ao relato do sufrimento.
O que pensaba perdido para sempre é recuperable transmitir este coñecemento é importante con modestia e humildade devolver a súa alma pódese facer en contacto co outro na palabra por palabra das palabras esenciais un fío invisible entón sentiuse conecta os distintos niveis de manifestación ao que volver con sinxeleza e vigor auquel être convoqué para circular o que é trouée lumineuse dans le concert des nuages.
Je décris et tricote la pièce de laine des altérités Eu son o espello e o vector de progreso cara as miñas orixes estou aquí estou presente e o outro está alí e o outro é o espello da miña alma e entramos dans la gratitude infinie de l'échange.
