• 

     Colócase nos nosos ocos coma un planta perenne que bota raíces na fenda máis pequena .

Enche o que vai buscalo porque un enriquece-se só co que se perde e só se atopa alí o que coñece o Corazón xa .

E entón as cousas só se perciben a favor dunha luz de fondo, dun óso roto, aquí e agora. Só xorden as palabras nunha páxina en branco. A música só estala polo silencio entre as notas .

O defecto .

O que é oco e do que non tocamos o fondo .

Unha lúa de día .

Este espazo baleiro, este campo matricial, non é o da miña paciencia ? Aquela onde o meu amor se xunta co desapego ?

056