Enrolo a alfombra de oración   
 fóra da noite escura    
 sen pretensión   
 só a música do antigo sol branco   
 este amante coa espiña fecundada.      
 Calmo o meu ardor   
 sen que se rompa o ovo branco   
 nos carrís do dogma   
 lonxe da codificación cerebral   
 doutro xeito poucos solicitantes.      
 Distingo as esencias sutís   
 no medio de pensamentos sucios   
 e converte o fragor en música interior.     
 Fóra da vida cotiá   
 punto transformador.    


  534