Nunha caixa de zapatos
baixo a maceira xaponesa
no medio das follas molladas caídas no pavimento
estaba alí un gato grande.      
 
O seu corpo latexaba
pel rosa
sen pelo.      
 
Inclinei
tocar co dedo
o seu corpo espido e quentee
entón apoiouse na súa cabeza
Observamos
el e eu
e os seus ollos choraban
e abriuse o meu corazón.            
 
Cepillo delicadamente os seus bigotes
virou lixeiramente a cabeza
chiscoume un ollo
un sinal
para dicirme que onde estaba
foi.      
 
Da un novo xiro
é a inocencia da infancia
para volver a si mesmo
e prepararse para un novo nacemento
no círculo perfecto
como a lúa medra e mingua
en pulsacións renovadas
na perfección
pernas áxiles e garras
para saltar ao chan
e escavalo.      
 
 
869