Salgueiros de orella    
a hogweed azoutaba o aire    
con finxida conmiseración.        
 
Suxeito a partes finas    
escoitouse o tacón traseiro    
na beira do bosque de San Amand.        
 
Vertendo o Leteo    
na súa pel castaña    
as balanzas pulsaban    
un perfume perfumado    
que as sabas engurradas    
non podía conter    
que sementando a empresa    
cunha risa de alcance medio    
no faiado quentado    
por un sol cuberto    
tragos regulares    
fóra do alcance dos nenos.        
 
Miña nai estaba no prado    
meu pai con ela    
e a miña irmá    
thurifer coñecedor    
deixar pasar    
os seus longos brazos de alabastro    
pola fiestra do primeiro andar.        
 
O mundo estaba desmoronándose    
tal castillo de naipes.        
 
 
627