Paso de raios
do sinal á luz,
receso do ombreiro 
no ollo da agulla .
 
 
O invisible e o visible
entretece a favor
da verdade,
boca de sombra aberta .
 
Ramas da coroa,
escravitude que se alimenta
malvado e converte o ouro en chumbo
ao caer da noite, inexorablemente .
 
Cantar esperta as virtudes do silencio,
o silencio vertical actúa como un encantamento,
o cerco ataca a razón
na procura do primeiro xerme .
 
Os monxes guerreiros e contemplativos
loitar contra a desidia e as mentiras
dando paso a virtudes imaxinarias
de Utopía .
 
Aquí non hai estandarización,
só o mal soño da viaxe
onde destruímos
as auroras boreais do sagrado .
 
Pasa o carro con cores heráldicas 
sen repetir, sen resentimento,
sen concesións ofrecidas,
na nova humanidade .

 
308