Á beira do bosque
había lixo común das festas da véspera
e agardamos nas gradas
que veña.
Moitos piñeiros
filtrou a luz
no camiño xa pisado
e quedamos en silencio.
Saín da liña
Baixei as escaleiras
o meu torso cuberto cunha pel clara
e a parte inferior do corpo lastraba cun feixe de roupa.
Disposto antes da asemblea
á esquerda do dispositivo
Levantei as mans diante dos meus brazos estendidos
formando a copa das ofrendas.
E camiñei cara adiante
o corazón dos lazos estibados
peito aberto
dicindo : " Chegou, Está aquí ".
Quiteime unha peza de roupa
e repetido : " Chegou, Está aquí, O seu "
e a congregación repetiu detrás de min
" Chegou, Está aquí ".
E camiñei paseniño
dicindo as sagradas palabras e desvestido
mentres os meus pés se afundían na area
Afirmei o que era.
" Chegou, Está aquí "
e o aire era doce
cunha brisa cálida
e a caricia de estar onde estou.
Eu estaba unido
e o asentimento do grupo envolveume
e a muller que tirei do pantano
acompañoume na alegría da gran Historia.
Entre os meus dedos borrouse o texto
faltaban algúns sinais
para revelar os pequenos froitos das orixes
estas piñas abertas polo esquío.
Eu fun transportado
guiado e fun espido
para que o grupo mute co mesmo impulso
en Unidade con El.
Entón atopeime na gran sala familiar
e remexei no armario co espello
para levar o chaleco dos maiores
e eu estaba en zocos.
E o aire era doce
do deber cumprido
o aire era o meu sangue
e o sangue dos meus compañeiros
Lethe redescuberto
os meus beizos sabían a palabras santas
e estabamos en paz
na terra da eternidade.
833
