η γη κάπνιζε
en sortie d'averse.
Το φούσκωμα ράγισε το μαστίγιο του
στα βότσαλα που κουδουνίζουν.
Ο φάρος μιας ματιάς
κλειστό το βράδυ.
Πίπας του πατέρα Λούις στο στόμα
ήρθε εδώ στον πάγκο αναμονής.
Υγρό αλμυρό γρασίδι
στρίφωσε τις οπλές του με αστραφτερά αστέρια.
Ένα παντζούρι χτύπησε
Η Φάμπι στο παράθυρό της.
ακτίνες φωτός
ραβδώσεις τη θάλασσα.
Ο επτάχρωμος φιόγκος
αυξήθηκε στον ορίζοντα.
Το άξιζε το τραγούδι
l'abbé prit son violon.
Και η Φανέτ την αγαπούσε
κατευθείαν από την προσευχή.
641
Στο Mylene's
βαριά γάντζοι για παλτό
on poussait la porte d'une main ferme
pour entrer en gargote.
Ça parlait fort
όλοι κάπνιζαν
σε ξύλινους πάγκους
des formes s'agitaient.
Η φωτιά βρυχόταν
ανέβηκε ατμός από το καζάνι
το φως ταλαντώθηκε
les ombres dansaient.
Μετά τραγούδησε
τάφος
κάτω από τα δοκάρια
où séchait le hareng.
Φωνές από τα βάθη του χρόνου
να ξύνει κανείς το στομάχι του
γρατσούνισε τη διάταξη
des hommes de mer.
Μια γυναίκα
από το ένα τραπέζι στο άλλο
από την ψαμμίτη στάμνα του
servait le rire et le boire.
640
Η Μαρίνα ήταν δύο ετών και πολύ όμορφο πρόσωπο. Έφερε περίεργους ήχους διακοσμημένες φυσαλίδες σάλιου. Οι οπλές του έσερναν λίγο πολύ μεγάλο για εκείνη. Από τη μεγαλύτερη αδερφή της είχαν περάσει στα πόδια του. Και η ζωή κυλούσε ομαλά στο χοντρό αχυρένιο εξοχικό. Αν τραβούσαμε την κλειδαριά ήταν για πλάκα. Αν η πόρτα έμενε ανοιχτή είναι ότι ήταν όμορφο. Κι αν η βροχή τσίμπησε το κατώφλι τα μάτια μας έλαμπαν. Υπήρχε αγάπη στην εστία και καλές μυρωδιές από βραστό ψάρι. Όταν ο πατέρας επιστρέφει καθίσαμε στο τραπέζι. Και έτσι είναι να ασχοληθεί με φρέσκους στίχους. 639
Χρειάστηκε πολύ κουράγιο να ανέβει από το λιμάνι το καρότσι γεμάτο καλάθια καλυμμένο με φύκια. Ο τροχός γλίστρησε στις γωνίες πλακόστρωτα αδέρφια και αδερφές στο πλευρό του στην πρωινή ομίχλη. Το βρεγμένο ήταν κοντά τα χρωματιστά κλειδιάμικρό αυτού του παράλογου ιστού που ο αέρας έτρεξε. αφρός πολύ αφρό σκάσει σε λεπτές φυσαλίδες κάτω από το πινέλο του Ρόλαντ. Μετά μια πινελιά μαύρου ήρθε να χτυπήσει το πλαίσιο νεκροφόρα πέρασμα μιας ζωντανής μνήμης. Για στις μύτες των ποδιών ψιθύρισε στον γέρο ο απογευματινός αποχαιρετισμός κουκούλα κατεβασμένη πάνω από το κομμένο αυτί του. 638
Son nom était imprononçable mi ami ou quelque chose comme ça que l'on échangeait à la sortie du bistrot sans qu'une syllabe échappe de trop. Semblait belle femme cependant avec ses yeux bleus sous ses cheveux crépus à la poitrine allégorique sur un corps de liane. Les galets gragnolaient sous la houle des jours heureux à portée d'une verste nous batifolions en bord de mer. Maurice devant puis Raymonde à son bras sous la lune montante ouvraient le banc. D'un claquement sec les talons sonnaient au pavé de granite avéré sous l'envol des mouettes rieuses. Lanterne vacillait houppes des arbres ployaient pavillon claquait nous musardions. 637
Mille baisers λάθρα se sont envolés de l'arbre de Judée. Raison à cela la fuite des âmes au raz de l'onde par faible coefficient de marée. Υπήρχε εκεί dans leur manteaux de cuir les agents de l'estran lanterne à la main. Au fenestron de la mesure la bougie vacillait devant la nuit tombante par vent d'ouest menaçant. De cinglants éclairs bordaient la pleine mer d'un haute barre de nuages se tordant de douleurs. Avons ramassé le panier d'osier remis droites nos jupes de sel resserré le lien de nos capelines et fait face. 636
Sommes passés de l'autre côté du quinze août à toutes et tous mes pensées et mes amours en cortège sous le dais parfumé du chèvrefeuille. Nous nous sommes mariés une fois encore comme si le temps se donnait en cérémonie au dit des souvenirs au gré de la marée battant pavillon sous le rire menaçant de l'orage alors que montait l'odeur acre des algues sous le cri des mouettes enclines à décrire de leur virevolte blanche sur l'estran aux trous d'eau l'Arche de Noé que la houle au loin connectait d'un roulement perpétuel aux grappes d'images d'un monde à venir. 635
Δεν μου αρέσουν οι νταήδες. Ανέβηκα στον πύργο είδα Έριξα αντικείμενα που έσπευσα να βρω μια φορά κάτω. Μάζεψα κόσμο σε κύκλο κάποιοι κάθονται στο γρασίδι άλλα επιμήκη. Επειτα μας διασκόρπισε ένας φύλακας οπλισμένος με κάμερα που μας διέταξε να φύγουμε από το μέρος. προσπαθώ Από την ημέρα όπου εξήγησα στη συνέλευση ποιος ήμουν και πώς είδα τη ζωή μαζεύω βρείτε ενδιαφερόμενα μέρη για να τους ενθαρρύνει να γίνετε μέλος της ομάδας μας καλωσορίζοντας καρδιές σε αναζήτηση ειρήνης, της αγάπης και της χαράς αυτοί που τα χείλη τους καίνε. 634
φτιάξε τραγούδι du venant de vos passions. Accrochez au vertige de l'instinct le grouillant d'un ventre affamé. Soyez de mèche avec vos pas sur le gravier. Effleurez du bout des doigts la ridule des plages de l'esprit. Soyez alerte quand volent les papillons de vos ombrelles. Et puis un mot juste un mot l'index au travers des lèvres. Marcher marcher sur le devant de la trace. D'une ample brassée de fleurs soyez le porte-balai des nuits mutines. Etre le moussu du babillage de l'estran n'arrête pas la quête. Puisse le reflet de lune de lente remémoration conduire le passereau des âmes vers la flûte printanière. 623
Les nuages avancent de concert pommelés aux baisers de la rencontre se défaisant des choses feintes pour recomposer les scènes από την παιδική ηλικία telles galipettes sur la prairie aux coquelicots que l'ombrelle des femmes fleurs ponctue d'ombres et de frissons. Les nuages dansent sans entrave en inspiration blanche agrippés et défaits d'un endroit l'autre sous la soupente que les sabots pétillants cadenassent tel rêve au petit jour enfoui sous les feuilles sèches du réveil. Il n'est d'avenir que le quart présent de la vigie plongeant son regard dans le moussu des contemplations nuages nuages prémices du bleu éternel sous la plage blonde de nos pas prudents évitant le coquillage coupant. 632