Ένα πουλί στο σκοτάδι    
 χτύπησε τα φτερά του    
 πώς χορεύουμε    
et ça faisait le matin avant l'aube.        
  
 Στη συνέχεια φέρνοντάς τα πίσω κατά μήκος του σώματος    
 ήρθε σε αδιέξοδο    
 και φαινόταν σαν να ήταν γεμισμένος.        
  
 Bougeant sa tête    
 προς τα αριστερά    
 μετά προς τα δεξιά    
 και ήταν σαν αυτόματο    
 sonnant l'heure dans nos grandes églises.        

 Μετά κουλουριάστηκε    
 και ένιωθε σαν σφιγμένη γροθιά.        
  
Avant d'ouvrir largement ses ailes    
 occupant tout l'espace    
και prendre son envol.          
  
 Μέχρι το κατάμαυρο
  et ça faisait  comme une mise au monde.
  
  
  
 574  
 
 
 
 

 
 
 Είναι ο πατέρας που σηκώνεται το βράδυ    
 για να καθησυχάσει το παιδί.        
  
 Είναι το λουλούδι που στο βάζο του    
 δημιουργεί το νερό της δίψας του.        
  
 Είναι το παραπέρα να πεις ναι    
 δηλαδή σε περιμένω.        
  
 Είναι ο αϋπνικός που υποδέχεται τη νύχτα    
 χωρίς τις υποψίες της ημέρας.        
  
 Αυτή είναι η μετωνυμική σειρά    
 κάτω από την ομπρέλα της λήθης.        
  
 Είναι η σκιά που ρίχνουν οι αναμνήσεις    
 σε μια καθαρή καλοκαιρινή μέρα.        
  
 Είναι χαρά λαιμού και λαιμού    
 η σιωπή της συνάντησης.        
  
 Φεύγει στο εξωτερικό    
 όταν όλα ταιριάζουν με το πάσο.        
  
 Ανεβαίνει σε μια καρέκλα    
 κλόουν δημοσίως.        
  
 Παντρεύεται την κάνναβη και το ποντίκι    
 στην παλάμη του χεριού του.        
  
 Πηδάει στο νερό    
 πότε περνάει το όραμα.        
  
 Είναι ο τροχός που γυρίζει    
 όταν ο πυρήνας ραγίσει.                
  
 Είναι το τραγούδι που ανεβαίνει    
 σαν τη φλόγα στην εστία.        
  
 Είναι το τσαλακωμένο χαρτί    
 που το καλάθι υποδέχεται χωρίς τύψεις.        
  
 Είναι η σταγόνα του νερού    
 που κάνει ζιγκ-ζαγκ στο θολό γυαλί.        
  
 Είναι να ακούς τον λόγο του άλλου    
 χωρίς να χτυπάει τα φτερά του.        
  
 Είναι να σιωπάς    
 όταν μεγαλώνει η αναταραχή της ανταλλαγής.        
  
 Προστατεύει τη μικρή λέξη από το τίποτα    
 που βγαίνει τρέμοντας από που ξέρεις.        
  
 Μαζεύει το μήλο    
 χωρίς να αναγκαστείς.        
  
 Περπατάει ευθεία     
 προς την καταιγίδα του παράλογου.        
  
 Ανανεώνει τα βήματά σου    
 όταν δεν υπάρχει τίποτα να δεις.         
  
 Απλώνει το χέρι    
 για να λάβετε μελάνι γραφής.        
  
  
  
 573  
 
 
 
 

 
 

 ορατό ΕΝΑ     

 Vis    
 και Άσπεν    
 Αόρατος    
 μοναδική ορατή    
 ανώνυμος    
 κατέστη ανενεργή    
 από το πλήθος των ορατών.        
  
 Το κασκόλ στο λαιμό του περιπατητή    
 προωθήστε τον κρύο αέρα 
 στην περιφέρεια του ζεστού σώματος   
 το μαντίλι ντύνει τους φράχτες της ψυχής.        
  
 Το θραύσμα οξύνει τον πόνο    
 τσιμπάει μια φορά    
 και δεν μας διδάσκει τίποτα.        
  
 Τι αγόρι    
 δεν μου είχε δοθεί    
 αυτή η σκηνή    
 στο αόρατο    
 σχολαστικά στραγγαλισμένος από τον φόβο    
 ο νόμος που απαιτεί    
 αόρατος    
 να κρυφτείς μακριά από τα εδάφη του μυαλού    
 να είναι μόνο κάτω από τα λεγόμενα    
 ενώ σε prebend    
 προσφέρει κενό    
 στην άκρη του οποίου    
 το ορατό παίζει με τα οστάρια.        
  
 Τα ελαστικά effacμι το παλίμψηστο των αναμνήσεων    
 χωρίς να κοιτάω πίσω    
 να φύγω στα πόδια μας    
 το μικρό άγριο χόρτο
 χωρίστε τα χείλη του Μυστηρίου   
 μόνο η πραγματικότητα στο όνειρο    
 μόνο ένα μέρος του ονείρου    
 που οδηγεί στην αναίρεση του ονείρου.    

 το χυμό μου 
 το ορατό ΕΝΑ.


 
 572
    
 
 
 
 

 
 
 Το βλέμμα του πετάει μακριά    
 πέρα από την άκρη    
 η αγιόκλητη φωνή της με ξυπνάει    
 χάδι τις πλεξούδες της    
 πρήζομαι στο συνδετικό της σκιάς    
 μερικές ομίχλες.        
  
 Ο Χόλντερλιν ξαναβρίσκει τα βήματά του    
 ένα σακάκι με μεγάλες βασικές ντυμένες    
 γλιστρημένη πλάτη περούκα    
 ανεβαίνοντας τα σκαλιά    
 τα τακούνια των μπότων του     
 χτυπήστε στην πλάκα.        
  
 Τα χέρια απλώνουν    
 κάτω από τη σκιά των γοητειών   
 ελάτε τα παιδιά της πόλης    
 gambadant s'esclaffant    
 από τράπεζα σε τράπεζα    
 στο άλμα του αγγέλου.        
  
 Δωρεάν καβάλα    
 σίδηρος και φωτιά ανακατεμένα    
 κάτω από έναν θυελλώδη ουρανό    
 προωθεί το σκήπτρο της αλαζονείας    
 εμφανές φλέγμα    
 του χωρισμού μας.        
  
 Ξέφυγε από τον διάδρομο    
 αντανακλώντας τις λεκάνες ύπνου    
 τα καλικάτζαρα της λήθης περάστε πάνω από το φράχτη    
 μεγάλος κεκλιμένος χώρος    
 στο δέντρο της μνήμης    
 των νεανικών μας αγώνων.        
  
 Το πρωί    
 όλα λέγονται    
 από το αλφάβητο των συντριβών    
 με παρωχημένες διαμαρτυρίες    
 ανεβαίνοντας στο πίσω δρομάκι    
 θα αγγίξουμε κυρία.        
  
 θα μπω    
 ενωμένοι απέναντί ​​της    
 μέσα από λέξεις    
 αργά    
 fleur de sel στις γωνίες  
 στην ερωτευμένη θεραπεία.        
  
  
 571  
 
 
 
 

 
 
 Να έχει στα συρτάρια
 δάκρυα και μούρα
 καθώς προχωράμε
 στο καρμελ
 ξεδιπλωμένες προσευχές
 με την προσφορά της αφθονίας
 όπου χορεύουν οι Ερινύες
 là-bas au Γολγοθάς
 έχει περισσότερα από ένα κόλπα στο μανίκι του
 ο τύπος arpeggio
 χιόνι και θρυμματισμένα τούβλα
 επιστήμη ή σοφία
 ίσης χωρητικότητας
 γελάω δυνατά
 περπατήστε στο χιόνι
 περπάτησε πάνω από τη φωλιά του αετού
 στροβιλιζόμενο φτερό
 οραματιστής προς τη σανίδα γέφυρα
 στο φυλάκιο που περιβάλλεται από βιασύνη
 η Σφίγγα
 μαντολίνο γραμμής
 ίδιο φεγγάρι
 στο κάτω μέρος του ορυχείου
 να κυλήσει τα βαγόνια
 στα δάχτυλα των νεράιδων μοδίστρας.
  
  
 571 

 
 
 Μανδύας στη στέπα    
 σκόνη σε αυλάκια    
 οι ράγες κροταλίζουν    
 σαν προσευχές    
 σε ριπές ανέμου    
 χωρίς να γυρίσει    
 ξεχασμένη από τον ήλιο    
 τα σύννεφα    
 στο δέρμα των απόλυτων περιπατητών    
 το σημάδι της αγάπης    
 των νυχτών, φερέ    
 δίνη σιφώνι    
 οι άγγελοι αφθονούν    
 σε αυτές τις χώρες αποστολής    
 στον προθάλαμο    
 τις πτήσεις των χεριών    
 σηκώστε το φυτίλι    
 στην πρώτη γραμμή των ξόρκων    
 σαν χάντρες ιδρώτα    
 ανακλαστικοί φέροντες τοίχοι    
 από την πόλη του χάλυβα των περιορισμένων    
 με λακκούβες τοίχους    
 μέσα από την άμμο της ερήμου    
 τετραγωνισμένοι σπόνδυλοι    
 παλιά παραγγελία    
 πριν από χθες το βράδυ.        
  
  
 570  
 
 
 
 

 
 
 Με λίγα καλαμάκια στα πόδια σου
 Η Μις Κόσμος βγήκε από τη φαβέλα
 έξω από τα πιρούνια του caudine
 για να δημιουργήσετε ένα τραγούδι.
  
 Του σώματός μου
 ανθισμένη χαρά
 στα μανταλάκια της εισόδου
 μια κακώς μαθημένη εκκρεμότητα
 φτερό χήνας ευτυχία
 χωρίς να κοιτάξει πίσω
 πίνοντας το τέταρτο της ώρας
 μόνιμα σύννεφα ευτυχίας
 σε συμπάθεια
 αντράκια
 με μεγάλες καφέ σακούλες στην πλάτη τους
 σοβαρή η μετάνοια
 οι σελίδες της ηλικίας μου γυρίζουν
 από σπουργίτι σε κοράκι
 ταιριάζει στη σκαλωσιά των πραγμάτων του μυαλού
 κάτω από τη βεράντα
 μια μαριονέτα σωριάστηκε στον καναπέ
 το κεχριμπαρένιο καπέλο
 ταλαντευόμενος στο ρυθμό των παιδικών κραυγών
 στο βάθος οι πρωινές ομίχλες σκίζονται
 η γάτα νιαουρίζει.
  
  
 569
   

 
 
 Ξυπόλυτος    
 στη σκόνη του μονοπατιού    
 μπορέσαμε να ενώσουμε μαζί τους    
 σύντροφοι της πείνας    
 κοντά στον σιδερένιο σταυρό.        
  
 Το σπίτι ήταν εκεί    
 λευκό στο τέλος του χωριού    
 στην άκρη του Lande.        
  
 Εκεί πάνω στο φως    
 έκλεψε μυαλά    
 κάτω από την τοξότη των βιολιών.        
  
 ανοιξιάτικα μπουμπούκια    
 άνοιξε δυνατά    
 ρυθμός των δακτύλων του καλλιτέχνη.        
  
 Τα πορσελάνινα μάτια μας    
 κοκκίνισε    
 καθώς το σύννεφο προχωρά.        
  
 Ανέβηκαν οι φωνές    
 δονείται με καθαρές νότες    
 κάτω από τον αστραφτερό ζυγό    
 απόλυτες ώρες.        
  
 Μαζί    
 γενιές πέρασαν    
 ντυμένος με μακριά λευκά φορέματα.        
  
 Αναγνώρισα τον παππού Βίκτορ και το ραβδί του  
 το γαρύφαλλο του ποιητή ανάμεσα στα δόντια 
 η γιαγιά Μαρί και η ζωντάνια της    
 τότε η νονά Φερνάντε τσιμπήστε με.        
  
 Οι καμπάνες χτυπούσαν    
 το σύννεφο άνοιξε    
 και είδε να ξημερώνει    
 μπλε αυγό felibrige.        
  
 Η ψυχή μου    
 τα μοναδικά παιδικά μου χρόνια    
 ευδοκιμείτε στο αιώνιο πλήθος    
 μαζεύτηκαν τα αδέρφια μου    
 στο παραπέτασμα των παραξενιών    
 στον μεσαίο κόσμο    
 που γεννιέται και πεθαίνει     
 η μεγάλη ανακούφιση.        
  
 Αυτή τη Δευτέρα υπήρχε κόσμος στον εκθεσιακό χώρο    
 από κοπριά και μπλε σκαθάρια    
 κάτω από τους σκληρυμένους μπερέδες    
 το τσιγάρο στη γωνία των χειλιών    
 να συζητήσω    
 να χτυπήσουν τα χέρια τους    
 παζάρι.        
  
  
 568 

 
 
 αγάπη    
 Αυτό το ουσιαστικό συναίσθημα   
 το συναίσθημα που δίνει νόημα   
 το συναίσθημα που δίνει νόημα.        
  
 η αγάπη ανοίγει    
 είναι ο μονομάχος του σύμπαντος    
 η αρένα του είναι το πρόσωπο με πρόσωπο με την εκδήλωση    
 και η άμμος της αρένας, τον ιδρώτα των προσπαθειών μας.        
  
 Αγάπη χαρές στα λιβάδια της ελευθερίας    
 περνάει από εδώ, θα περάσει    
 η μέρα του κλείνει το μάτι από όλη την αιωνιότητα    
 και το νυχτερινό κοπάδι των σπουργιτιών σε ξεφάντωμα.      
  
 Αν ανοίξει το σακάκι του    
 δεν είναι για να πουλήσεις την καρδιά σου    
 δεν είναι τρυφερότητα που πίνει    
 είναι να προσφέρει το στήθος του στην περιπλανώμενη ψυχή.        
  
 Δεν είναι ο κύριος των κλειδιών    
 αρκεί να τον παρακαλέσουμε να βοηθήσει    
 Είναι εκεί, Χωρίς βιασύνη, χωρίς λόγο,    
 ο ήρεμος εργάτης του Πνεύματος.        
  
 Απλώς μας χρειάζεται    
 που το βλέμμα μας γυρίζει    
 για να δούμε μέχρι κάτω τα βάσανά μας    
 η μελωδική αυγή της αυτοπεποίθησης.       
 
 Η θέση του είναι παντού    
 σε όλα τα εξοχικά    
 κοντά στην εστία το χειμώνα    
 κοντά στα άνθη της κερασιάς την άνοιξη.        
  
 Το πραγματικό του όνομα είναι ΨΥΧΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ    
 και γύρω από τα ηχεία που το περιβάλλουν    
 τόσες μυήσεις να διασταυρωθούν    
 στη σιωπή της εγκατάλειψης.        
  
 Αγάπη για τα λαμπερά νερά    
 Σας χαιρετώ στο ταξίδι μου    
 να ανακτήσει τα χαμένα βήματα της παιδικής ηλικίας    
 κάτω από την κάλυψη των πανύψηλων δέντρων της αλέας αλανιάτ.        
  
 Είθε η αγάπη να απογυμνωθεί από το πούλιές της    
 να είναι το δόντι, η κοπέλα, το ξίφος της δικαιοσύνης    
 στην υπηρεσία του γάμου μας με τον Ύψιστο    
 στον φράκταλ καθρέφτη της αναζήτησής μας.        
  
  
 567  
 
 
 
 

 
 
 Είμαι η τίγρη κανενός    
 Στοιχειώνω τα αλσύλλια του φανταστικού    
 μπορώ να είμαι το ζώο τοτέμ.        
  
 Έσκασα μέσα χωρίς προειδοποίηση    
 είμαι η τίγρη    
 Είμαι σε επιφυλακή για κάθε σας κίνηση.        
  
 είμαι ένα τίποτα    
 μόνο η μέρα που ξημερώνει    
 τίποτα άλλο παρά ένα βλέμμα από τον Άρη στο παράθυρο.        
  
 Είμαι ο πατέρας    
 είμαι ο γιος    
 Είμαι η σκιά του εαυτού μου.        
  
 " Πώς όμως συνδέεται με την πραγματικότητα; ? "    
 αντικατοπτρίζουν καλούς ανθρώπους    
 άνθρωποι της αιχμής της ψυχής.        
  
 Είμαι το ουράνιο τόξο    
 που περιθλά και συνδέει    
 Είμαι ο καθαρός κρύσταλλος με τις χίλιες όψεις.        
  
 Παρεμπιπτόντως όπως εσύ    
 κι αν σου φέρει    
 οτιδήποτε.        
  
 Μην αφήσετε το νόημα να ξεφύγει    
 ανάμεσα στα δάχτυλα των γενναίων    
 παραγγείλετε καθαριστικά.         
  
 Ας είμαστε στα χέρια    
 με τη μικρή    
 με την τελειότητα.         
  
 δεν συνοδεύω    
 εγώ είμαι το κίνημα    
 και εσύ είσαι το κίνημα.        
  
 Εσύ κι εγώ είμαστε το ίδιο
 ο φαινομενικός χωρισμός μας είναι μόνο ειρωνεία    
 η μονάδα μας είναι γεμάτη.        
  
 η τίγρη δεν υποφέρει    
 αναβλύζει έκπληξη    
 ελευθερώνει τη χαρά.        
  
 Και αν κάποιος σύνδεσμος τον δωροδοκήσει    
 Το δάγκωμά του διώχνει τα κακά πνεύματα    
 στο κλουβί της γάτας του Σρέντινγκερ.        
  
  
 566