Nuit passée    
Au calendaire des obsessions    
Ai vu le jeu des morts et des vivants    
Arguant de l'arc bandé    
Dans l'entre-deux des migrations.        

Το δονούμενο βέλος δεν είναι επιλεγμένο στην άκρη της λεύκας
Τα τραγανά φύλλα κατά βούληση
Ψημένο στο hue à dia
The Brands of War
Στο στόμα του ημίουργου.        

μύγες περιστεριών !    
Και στόχευσε με με το κόκκινο μάτι του
Στο αγανακτισμένο θέατρο
Να κατευθύνει τις χορίες ενός απλού άσμα
Προς τη φρίκη και την καταστροφή.        

Τα μήλα των ματιών σου
Προσδιορισμός με μια πινελιά ρίψης
Ανύψωση ζυγωματικών
Στη σύγχυση μιας σκόνης ρυζιού
Βράδυ στο Παρίσι σαν να γελάς.        

Συνδέθηκε και μετά αποσυνδέθηκε
Έτρεχε από τα μάτια της Μαριλέν
Οι καραμελένιες σκιές ενός χειμερινού ουρανού
Επίλυση του rebus των καρδιών
Έσπασε από τα σκάγια των θαυμαστών.        


1004

Με τέσσερα χέρια
Δείξε μου ότι λείπει ο αντίχειρας
Και ότι το άλφα και το ωμέγα
Δεν είναι ανακούφιση
Αυτό σε περίπτωση κοινής χρήσης.       
 
γεμάτη γενειάδα
Μικρό στόμα χωρίς χείλη
Είδα ξανά εκείνο το βράδυ του Φλεβάρη
Λαγωνικά των παιδικών μου χρόνων
Ρεύματα σε όλα τα πεδία.    
 
Το κορμί μου με τατουάζ
Αριστοτεχνικά κύματα Γαβρίνης
Μου εμφανίστηκαν σοφοί κυματισμοί
Στον κόλπο του Μορμπιχάν
Στην άνοδο της παλίρροιας.        
 
Καλλίγραμμο κεφάλι
Φωτοστέφανο από ένα μπιστούι με χρήματα
Πιστεύω σε έναν ευτυχισμένο Θεό
Μάτι με μάτι
Στο αδελφικό πέρασμα των ξαπλωτών.        
 
Και έρχεται σε μένα
Ο κνησμός προκάλεσε
Στο μακρύ κάθισμα
περιμένοντας στον ήλιο
χτυπώντας φτερά
Σαν μπρατσάκια
Στη σκιά των σταχτόδεντρων
Στη νότια πύλη
του κτιρίου
άψογος γιος
Γήινα βλέφαρα
Μισό αναστημένος
Κατά μήκος του ορίζοντα
Για να κρατήσει το πραγματικό
Παχύ και δυνατό
Κάτω από το εύρος των δύο κόσμων
Ένα λεπτό και πρόθυμο
Ο άλλος περήφανος που βρήκε το κλειδί
Οι λέξεις η ουσιαστική σειρά    
Ντυμένος με ένα κοστούμι της περίστασης
Μερικές φορές αγγίζονται
Αλλά κουβαλώντας χιόνι
Στις στάχτες της λήθης
Ότι η φαντασία αποτεφρώνει
Σε περιόδους μεγάλης μοναξιάς
Στα ανατολικά κάθε προσώπου
Ανακαλώντας τον βράχο
Στην κορυφή του φάρου    
Από την άλλη πλευρά της παρουσίας.    
 
 
1003

Souffrant de l'absence    
Ils se sont posés sur la ligne de crête    
Dans le champ des morts    
A la rencontre des étoiles.        
 
Τι βλέπουμε από εκεί ?     
Où la langue épelle les derniers mots    
D'un mystère sans fond       
Encillant l'envie de vivre.        
 
Ne parle-t-on pas d'effacement    
Alors l'axe du monde approche 
Au centre de cette quotidienneté    
Devant laquelle s'incline le Boiteux.         
 
Il est un jour    
A vivre ou à perdre    
Où le langage porte en terre sacrée    
Le bouquet du printemps.         
 
Un visage    
Ça se voit    
Des racines    
Point    
Juste une épaule    
Effleurée de la main    
A l'orée de l'enceinte    
Alors que la voix    
Creuse l'air    
De nos égarements    
Quand semblables  
A un lac qui se vide    
Les eaux boueuses    
Grouillent de vie    
Hors d'atteinte    
De l'asymptote    
Aux alliages reconstituée    
Alors que cela se boit    
Monsieur    
Pour que charitablement     
Lever le verre    
Soit l'acmé de l'égarement     
Produit à petits cris    
Aux suçons de l'esprit    
Espadouillés      
Dans le face à face    
Avec les fosses profondes       
Retournées    
Sous l'ondée énigmatique     
De l'enfance des hommes.        
 
 
1002

En bout du chemin    
Le passage des hongres    
A serti les barbelés de crins fins.        
 
Point de repère    
Juste l'odeur de suint    
Imagerie obsidionale des oppositions.        
 
Naguère la roche métamorphique    
De creux et bosses compressée    
Fut soleil retourné.        
 
Navré de n'offrir que des mots    
Nous eûmes la délicatesse de monter à bord    
Par temps de mauvaise mer.        
 
Quand soudain    
Ombre furtive au ras des eaux hurlantes    
L'Homme apparut dans le fractal des origines.        
 
Διαδοχικό τράνταγμα
Η ζάλη μας επιβάλλει
Να γνωρίσω τον πατέρα.        
 
Απόψε
Εκείνη θα είναι εκεί
Μη γνωρίζοντας πού να πάω.        
 
Και θα το αγκαλιάσω
Σε ακραία βαρύτητα
ανάμεσα στους αιώνιους κόσμους.        
 
Μια ωραία βροχή
Θα καλύψει τη γλώσσα του.        
 
Το παρελθόν στα χέρια σας
Θα αναπτύξει τα χρώματά του.        
 
Το γαλάζιο του ουρανού
Θα φάει τα σύννεφα.        
 
Θα δω τον κότσυφα
Στο πίσω μέρος του κήπου.        
 
Il épellera mon prénom    
Jusqu'à ce que le nom vienne.        
 
Το γέλιο θα ρίξει
Στο κρύσταλλο των χειλιών.         
 
Ανάμεσα στα καλάμια
Η μέλισσα θα ανατριχιάσει τα ξερά φύλλα.        
 
Θα γλιστρήσουμε από τη φωλιά
Εν αναμονή της Τετραλογίας της Αυγής.        
 
Rigoureuse    
Faisant ciller les yeux    
Elle pénétrera le saint des saints    
En grand apparat.        
 
Moi l'enfant de mai issu d'une plaie    
Je retournerai la peau    
Pour inscrire quelques mots de Rimbaud    
 Sur le dos de la cuiller.      
 
1001


 

Παγιδευμένος στη χρησιμότητα
βοήθα τον εαυτό σου
Απαρνιέμαι
να είσαι πιο δυνατός.        
 
Μην κρίνεις
Ο φιλικός αντίπαλος
Πες του
Να ξαπλώνω δίπλα σου.        
 
Να απομονωθεί
Μεταξένια μελωδία χωρίς λόγια
Το moult έχει γίνει
Ανύψωση του πέπλου.        
 
μικρό σημάδι
Δεν έχω ιδέα
Σε χαρτί
Ένας λεκές καφέ.        
 
Ζωτική ερώτηση
Τότε διαμορφώνεται η καταγωγή μας
Στην καρδιά της καρδιάς
Το φως θα μπει.        
 
Με χαϊδευτική φωνή
Να είσαι καταδικασμένος στη μοναξιά
Χωρίς παρεξήγηση
Στον μεγάλο διαφημιστή.        
 
Δώσε πριν πεθάνεις
Το κεφάλι σας στα θύματα
Και γέλα με την αγωνία σου
θαμμένος για πάντα.
 
Μείνε κοντά μου
Χριστουγεννιάτικα ειδώλια
Κάτοικοι των χαρούμενων δρόμων
Από την Luceram η όμορφη.        
 
Le Retournement    
Élèvera le corps    
Sur le pavois    
A la vue des assaillants.        
 
Να τα παρατήσω
Μορφωμένοι και ζωντανοί για τα καλά
Επιστρέφει όλη την αποξένωση
Δεν ακούγεται στους δυνατούς ανέμους.          
 
Κάντε ένα βήμα πίσω
Στο λυκίσκο των ματιών
γυναικόπαιδα
Ψυχρά τακτοποιημένα.       
 
Απών
Αλλά χαρίζοντας ένα χαμόγελο
Το κενό δεν θα διερευνάται πλέον
Το κενό του τελευταίου καρέ.        
 
Οι πέτρες μιλούν
Η συναυλία
Η κίνηση ανοίγει το δρόμο της
Τι γίνεται με την επόμενη μέρα ?        
 
Τότε ξαφνικά
Όλα θα ξεκινούσαν ξανά   
Τραγούδι
Το τραγούδι των υποστηρικτών.        
 
δεν θα μείνει
Ότι η απουσία υπήρξαν
λίγο καιρό ακόμα
Ανάμεσα στους ζωντανούς και στους νεκρούς.        
 
Για να αφήσω την ιστορία
Κάποιοι φτάνουν στο μύθο
Αφηγείται τον ουρανό και τη γη
Στο φως της επιστροφής.        
 
Σοφοί και επαναστάτες
Θα χτυπήσεις τη γρανιτένια πλάκα
σημάδια κατανόησης
Στο απόγειο της κρίσης.        
 
ας συνεχίσουμε
Αλλά μην πεις λέξη
Αυτής της ανηθικότητας
Να είσαι αθάνατος.        
 
 
1000
 


 

Τραμπάλα
μπροστά πίσω
Στο κυλιόμενο κάθισμα της γιαγιάς
Να οδηγήσω στην πύλη του χιονιού
Κάτω από το ασημένιο δέντρο
Της Regent Opera
Η κλήση στην αγάπη
Αυτή η συμμετοχή
Στη Συγκέντρωση των Μαγισσών
Οι αδελφές μου
Πίσω από τον ανοιξιάτικο λόφο
Νάρκισσοι και νάρκισσοι
Αρωματίζοντας τον αέρα
Από μια ροή χρημάτων.        
 
Clopin hobble
Στην κορυφή του Pont des Arts
Αναγνώρισα την πορεία των αστεριών
Να δείχνει το δάχτυλο
Η κρυφή αγκαλιά
Το πρωί
Με άδεια πνεύματος
Με τον Ποσειδώνα
Από τη λεκάνη μέχρι τις βάρκες
στόμα marshmallow
γέλια
Μπροστά στις μεταλλικές καρέκλες
που χορεύει καρμανιόλια
Με τις μαριονέτες
Από το κάστρο της Αλίκης.        
 
Nous nous sommes mis d'accord    
Pour grimper au faîte des maisons    
En conclusion sage    
Des cœurs cherchant cœurs    
Appliques de bronze posées    
Sur cette double vie    
A bâtir en liberté     
Les choses si particulières    
Que sont le chant de pierres    
Au passage du "ευλογημένος να είναι"    
μεταφορά Αυγούστου
Προτροπή στην παρόρμησή της
Να καταλάβω την αιωνιότητα
Στα εξαρτήματα των ανθισμένων.        
 
( έργο της Manon Vichy )
999

Etre capable    
De souffler    
Entre les omoplates    
Le son d'une guitare    
Aux ailes étendues.        
 
Να μπορείς
για να ανοίξω
Το δεύτερο μέρος της ζωής
Στα σύνορα
Από αυτά που μας αλλάζουν.         
 
φιλήσει τον γιο του
Ενώ πριν
Να πνιγεί στους λυγμούς της
θα είχε ρημάξει
Το ζευγάρι και οι απόγονοί τους.      
 
Se raccrocher    
Aux branches    
De cet arbre mal foutu    
Alors que de fixer le regard sur la poignée    
Jamais la porte ne s'ouvrira.        
 
Silence    
Quand ébranlé par la douleur    
Il faudra rentrer chez soi
Lettre lue     
Pour la métamorphose du papillon.        
 
998

Ce matin    
La retenue d'eau s'est offerte  
De nature    
Au cœur de terre    
A faire se lever le printemps    
Dans le glissement de l'air    
Hors de la faille.        
 
Μετά έλα πίσω
Όμορφη σαν την ημέρα
όνειρο φεγγαριού
Κάτω από τα αστέρια του Têt'Cho
Στον Ναύαρχο
Ευθεία σαν εγώ
Τραγανό μήλο λιβαδιού.       
  
Fléchissant le genou    
Devant la Croix des amours profonds    
Ils ont tenus    
Offrandes à hauteur de poitrine    
Les récipiendaires de la nouvelle portée    
Emboîtés telles pièces d'une poupée gigogne    
Dans l'enceinte du grand Chêne.        
 
Coule    
Eau de mars    
Hors des vasques principielles    
Allant de degré en degré    
La conscience claire    
Vers cette prodigieuse descente    
De l'autre monde jusqu'à nous.        
 
 
997

Πεταλούδες των ημερών στη χαρά
Από το ένα ψηλό γρασίδι στο άλλο
Από φραγκοστάφυλα μέχρι άνθη μουριάς
Τα χέρια ανέβηκαν ψηλά
Πομπή Φωτεινών Ψυχών
Στην απέραντη πεδιάδα
Ότι ο άνεμος φυσάει από το Planèze
Ευνοϊκό για να φτάσετε στη δουλειά
Να μπαλώνω πουκάμισα και τσάντες από γιούτα
Για την επικείμενη άφιξη του Πιέρ
Το μωρό του Βαπτιστή
Ο οποίος με καυστικό τρόπο
Θα διώξει το χώμα από το δρόμο    
Ελεγχόμενης ολίσθησης
Στο ασημένιο ποδήλατό του
ο "Δρόμος"    
Κατευθείαν έξω από το Manu
Πληρώθηκε με το πρώτο του υπόλοιπο
Να πάω στο χωριό
Αναζητήστε την πίτα με λευκό ψωμί
Η αποστολή της εβδομάδας για τα παιδιά
Χωρίς να ξεχνάμε το "Gris" και το "Δουλειά" από τον παππού.        
 
995

" Σας λέω ότι το πήρα ".
 
" Non tu ne l'as pas pris ta chapka du saint-Esprit 
et puis ce sera tant pis pour toi ".
 
De sinistre mémoire Smith tira de sa veste une carte de crédit
pour faire valoir la normalité
à cette femme qui le regardait de travers. 
 
" συγγνώμη που σε κράτησα να περιμένεις.
Τηλεφώνησα στην ετοιμοθάνατη μητέρα μου
και δεν είδε την ώρα να περνάει; "
 
Μέσα από την ανοιχτή πόρτα
Ο Βίκτορ είχε παρακολουθήσει τη συζήτηση
και γέλασε με αυτά που έλεγε η Κοράλι.
 
Λίγα λεπτά αργότερα
Συναντήθηκαν στην κουζίνα του σταθμού
μπροστά σε ένα τσάι από βότανα
να γουργουρίσει " κι εγω σε αγαπω "
ενώ έξω κορνάρει ένας νέος πελάτης.
 
" Όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικά "
επανέλαβε ο Σμιθ στον εαυτό του
στο τιμόνι της Bugatti των χρόνων του 20.
 
Μακριά στην Αριζόνα
τον περίμενε η γυναίκα του Μπέλα
μπράτσα φορτωμένα με λουλούδια
στην πόρτα του γκαράζ.
 
Το μπλε φεγγάρι φώτιζε την πίσω αυλή.
Une enfant sortit par la porte de derrière
pour aller caresser un cheval.
 
Δεν είχε πρόσωπο
και το φεγγάρι αντανακλούσε ένα ημιτελές προφίλ.
 
Το άλογο γκρίνιαξε.
Η Bugatti σταμάτησε με θόρυβο.
Η Μπέλα ρίχτηκε στην αγκαλιά του Σμιθ.
 
Όλα ειπώθηκαν.
 
δεν παρέμενε πια
παρά να μαζέψεις τα λουλούδια
που ήταν σκορπισμένα στο έδαφος.
 
 ( Κολάζ του Pierre-Sylvain Gérard )

989