• 

 Αυτή η πηγή δακρύων που ελατήρια.

     Μερικές φορές μας συμβαίνει χώμα αλλά μέσα από δάκρυα ανανεώνουμε την αγνότητά μας πρώτα.

     Τα δάκρυα είναι σαν το όριο μεταξύ μας τη σωματική κατάσταση και την πνευματική μας κατάσταση, ως το σημείο μετάβασης μεταξύ των τον παρόντα χρόνο και τον καιρό που θα έρθει στον οποίο μπορούμε να εισέλθουμε προσμονή ήδη σε αυτή τη ζωή.

     Το νεογέννητο παιδί κλαίει όταν ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο.

     Δεν πρέπει ποτέ να δίνουμε και λάβετε αγάπη χωρίς να χύνετε δάκρυα.

     Τα δάκρυα μπορούν να αποκατασταθούν έχασε την παρθενία.

     Είναι απαραίτητο να γίνει διάκριση τρία είδη δακρύων : αισθησιακά δάκρυα,  πνευματικά δάκρυα και διαβολικά δάκρυα.

     Τα δάκρυα διαβολικός, – Ελληνικά “diabolikos”, κομμένο στα δύο – είναι οι δάκρυα να προσποιηθείς, κροκοδείλια δάκρυα, τα δάκρυα που εύκαιρα επιτρέψτε στο άτομο να βάλει τον εαυτό του σε αντιστοιχία με αυτό που του ταιριάζει να παρακάμψει. Αυτά είναι τα δάκρυα της απόγνωσης, τα δάκρυα υποκρισία που εξαπατούν την εταιρεία και μας βυθίζουν στο ψέμα από τη διάσπαση που γίνεται μέσα μας, εξαπατάμε και τον εαυτό μας.

     Τα δάκρυα αισθησιακός συνδέονται γενικά με τα πάθη. Αυτοί είναι οι καρποί του θυμός, εκνευρισμός, ζηλεύω, αυτολύπηση ή απλά νευρικός ενθουσιασμός. Εκφράζουν τη λύπη μας που ζούμε σε ένα κόσμο που δεν ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες μας. Δεν απαγορεύεται να κλάψτε μπροστά σε μια μεγάλη δοκιμασία ή σε μια κηδεία ; είναι ακόμη μάλλον σοφό, γιατί τα δάκρυα μπορούν να λειτουργήσουν σαν βάλσαμο και η πληγή είναι πιο βαθιά όταν ο πόνος καταπιέζεται.

     Τα δάκρυα πνευματικός δεν είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών μας. Αυτοί είναι δώρο από αλλού. Είναι στενά συνδεδεμένα με τα βάθη του εαυτού μας. Μας φέρνουν σε νέα ζωή. Είναι δύο τάξεων. Στο βαθμό το πιο χαμηλα, είναι πικρά και μας εξαγνίζουν ; είναι σαν το αίμα που ρέει από τις πληγές της ψυχής μας. Στον υψηλότερο βαθμό, είναι γλυκά και δεσμεύστε μας σε μια μορφή διαφωτισμού προοίμιο για ένα καλύτερο αλλού ; elles indiquent la spiritualisation de nos sens et participent à la transfiguration de la personne humaine. Ces deux types de larmes spirituelles ne doivent néanmoins pas être opposées de manière trop tranchante, car l’une mène à l’autre. Ce qui naît comme larmes de regret peut se transformer en larmes de gratitude et de joie.

     Celui qui a revêtu la robe nuptiale de l’affliction des larmes, connaît le mariage du rire spirituel de l’âme et du calme solitaire des espaces lointains.

126

 
Accepter

Ces choses de la vie qui font que l'on est mécontent, blessé, en colère
 ces choses de la vie qui ont été et qui sont
 και ακόμη
 toute situation doit être acceptée
 comme elle vient
 quelle qu'elle soit
 c'est comme ça
 c'est ainsi, maintenant
 voilà ce qui est arrivé .

      
 Après le juste temps pour le ressenti
 ne pas rester dans l'atermoiement
 après l'acceptation il y a la réflexion puis l'action.

  Accepter n'est pas fuir la situation
 c'est la regarder en face
 la nommer
 la comprendre
 discerner
 en avoir connaissance parfaite
 en la confrontant à ce qui importe vraiment pour soi.

  La joie
 ce calme
 cet état où la tristesse et le malheur ne peuvent nous attaquer
 ce cadeau à se faire et à faire à l'autre
 l'ultime présence à soi
 l'accord musical parfait de l'orgue
 en son for intérieur.


 125 

 Quoi que vous fassiez
 être là
 en attente
 de ce qui viendra pour fendre l'armure
 ou ne viendra pas
 importe peu puisqu'il est un signe
 que nul ne saurait distinguer d'entre les signes .

  Le souvenir
 de ce que l'on pourra penser de nous
 après notre départ
 devient insignifiant
 dès lors que le porte à porte des essais et erreurs
 nous enseignent à simplement "βλέπω" .

 Nous irons où bon nous semble
 sans haine ni plaisir
 juste avec la joie d'avoir été
 et d'être jusqu'au point de non-retour
 un être parmi les êtres
 un petit d'être
 un créateur d'êtres
 en marche vers le rien de toute chose
 où tout s'arrête et continue
 à mesure de l'expansion de l'univers
 échange de matière et d'énergie
 dont l'esprit ne saurait se départir .

 Nous colportons
 une toute petite fraction de seconde
 le message d'amour
 d'une vie tienne ou mienne
 importe peu
 puisque l'entre-deux
 de ce qui nous différencie et nous uni
 est porteur du "εμείς" suprême .


 124 

  Monte la plainte
 En volutes lentes
 Sourde tornade
 Jusqu'au regard amène
 Figé par la sidération .

 L'anse du panier est à tresser
 D'entre les objets sacrés
 La passiflore épanouie
 Ragrée le sens de la vie
 Le maudit est passé .

 En marche par les sentes escarpées
 Le limon colle aux pieds
 S'entrouvre une lueur diaphane
 D'entre les voix des suppliants
 Lâches dans leur penchant à la servitude .

 En colonne
 L'humanité investit les lacets de la montagne
 Ascension régulière
 Aux rythmes des cymbales
 Et des oriflammes  claquant au vent
 Vers le Très Haut .

 Les visages toute de sagesse burinés
 Se mêlent aux lancinantes mélopées
 Conjugaison singulière
 Offrant refuge
 À nos âmes éprouvées .


 123 

• 

  De fraîches fraises pigmentées
 entre ses lèvres purpurines
 elle allait galamment escortée
 de fleurs d'orangers et de chants d'oiseaux
 charmer la compagnie
 de ses œillades et gestes gracieux .

      D'un accord sonore plein de brisures de verre
 et du meuglement des caribous
 il organisait la salle des concerts
 à la va comme j'te pousse .

      Aussi galbé qu'une outarde mâle
 le chantre s'avança en bord de fosse
 pour haut et fort dire son appétence à la sainte engeance .

      S'entendit alors
 dans le tunnel menant à l'arène
 le cliquetis des sabots de la bête
 comme si nous devions rapidement
 cesser toute querelle
 et nous rencontrer autour de cette mise à mort .

      Les fraîches fraises devinrent confiture avariée,
 l'éructation du chantre creva la paroi de papier de riz,
 le grave accord des caribous s'enrhuma
 jusqu'à terminer sous cloche de verre
 τυλιγμένο
 et prêt pour le défilé .

 ...  M'avaient mis la tête sous l'eau !
 et comme ça suffisait pas
 je cassais la baignoire
 à grandes ruades de brodequins ferrés
 pour m'entendre dire
 que l'au-delà c'est comme ici
 ça pique et ça pue .

  .................  Lorsque la présence n'est pas au rendez-vous
 alors que la Victoire est à portée de main .


 122 

• 

Αυτός είναι πολύτιμο να μάθεις να κοιτάς και να ακούς γιατί δεν τίθεται θέμα να υποταχθεί παθητικά σε αυτό που φαίνεται υπέροχο. Καλαμπόκι τι λες ακους ? τι λες παρακολουθεις ?

Όταν παραδίδεται στη δική του διαθεσιμότητα, ότι αυτός βρίσκεται σε στάση χαλαρής περισυλλογής, ότι αδειάζεται από τα υπολείμματα του πέρασμα, τότε μπαίνει στο παιχνίδι των σχημάτων, Χρώματα, τόμους και ήχους. Γίνεται εμποτισμένο με το παρόν.

Και κάτω από τα λιθόστρωτα, η παραλία ; κάτω από τα πόδια μας συγκατάβαση στην κανονικότητα, δημιουργία. Αυτή που ενώνει την ενότητα υποκείμενα συναισθήματα. Το ον είναι εκεί, σε αυτή τη μοναξιά, σε αυτή τη μη δυαδικότητα. Είναι η αποτελεσματική εμπειρία αυτής της μοναξιάς εσωτερικό και διαγράφει το αυλάκι του.

Για όσους είναι δημιουργικοί, υπάρχει τρέμουλο περίπου όλα, υπάρχει αναφορά στον εαυτό του.

121

 Όλο αυτό το παγωμένο σύμπαν .

 Αυτό το φαγητό άλλης παραγγελίας παραδόθηκε στη συνέχεια .

 Αυτή η ευθύνη να πάει με ανοιχτή καρδιά
 quitte à se laisser bousculer par les énergies du lieu .

 Αναζητήστε με θέρμη .

 πλησιάζει το πνεύμα .

 Ο εξωτερικός θάνατος του σοφού είναι η εσωτερική γέννηση 
 από αυτούς που αναζητούν .

 La neige et le froid contractent nos volontés 
 γύρω από το ουσιαστικό .

 Δεν θα αντιληφθούμε το ελάφι με την κρυστάλλινη καρδιά χωρίς να είμαστε και ο κυνηγός
 και αν τα μουδιασμένα δάχτυλά μας τραβήξουν τη σκανδάλη πολύ γρήγορα
 ας μην γκρινιάζουμε για αυτή την αδεξιότητα
 θα μπορούσε να είναι ότι μεταξύ θανάτου και ζωής υπάρχει κάτι άλλο
 telle floraison
 toute de respect et enjointe à ce qui est .


 120