Τα δεκαπέντε από τα δεκαπέντε

Ήρθε η μέρα
μετά νύχτα μετά μέρα και νύχτα
άψυχο λάκκο αγάπης και ιλίγγου
οι κώνοι και οι ράβδοι του Vision
στο μελωδικό καλωσόρισμα
από αυτά που μας ποτίζουν
Κυκλώποδας και παρέα
στο βήμα με τη ζωή.      
 
Για μια λέξη για ένα σύνολο
ο θάνατος επετράπη
ως κοινό νόμισμα
ακόμη και ενώθηκε με το φεγγάρι
κάτω από τον καπνό
που έφτυσε σε ξερά τραντάγματα
οι ταραχοποιοί της χαλυβουργίας
με αέρα φυσικά.      
 
Les cloques et claques   
des sabots de bois bouchonnés de paille   
arguaient de la neige à déblayer   
aux portes de l'étable   
pour que passage des bovins   
puisse se faire au cas où   
le tombereau sortirait   
chargé d'effluves nocturnes.      
 
Έπρεπε να εμφανιστεί στο Είναι
και αυλή μπουλόνι στην εστία
όταν στο πάτωμα με ασύνδετα πηχάκια
ο πατέρας στέκεται ακίνητος
το τσιγάρο στη γωνία των χειλιών
προκάλεσε το πέρασμα των αγγέλων
ευοίωνη σιωπή
στο χτύπημα των χτυπημάτων του ρολογιού.      
 
Victor s'appelait Jean-Baptiste   
du côté de Verdun   
il s'était couché dans la boue   
le visage maculé les yeux grands ouverts   
sous le ciel bas et lourd   
ponctué par la mitraille   
œuvrant à qui mieux mieux   
dans les boyaux de la tranchée.      
 
Την δέκατη πέμπτη του δέκατου πέμπτου
υπάρχουν λουλούδια
ότι ένας De Profundis παρεμπιπτόντως
δεν θα μπορούσα να πω το ίδιο
ο άνεμος που φυσούσε κάτω από την πόρτα της σοφίτας
ένα τέτοιο πουλί φαγεντιανής κελαηδάει τρελά
σε αυτούς τους καιρούς της δυστυχίας
σε αυτούς τους καιρούς της επιστροφής στον πόλεμο.      
 
 
1053

Θησαυροί στην καρδιά

Amants de profil    
de subtile manière enlacés
vous fûtes branches à fleurs de printemps
à fleurs de mots
signant d'une geste grave
le bleu d'un ciel délavé
que les ruminants
marmonnent avec détachement.

Sonnailles des moutons
à même la draille paresseuse
pierres de granit traçant limites
entre le tissus des chemins empruntés
et la terre des narcisses
aux élans aromatiques
couronnés par le chant de l'alouette
fleurant bon le regard du pâtre.


Histoire recommencée depuis des lustres
que la mémoire enserre
d'une tresse de cardabelles
aux cintres de l'horizon
considérant le sifflement de l'air
contre les déchirures de la falaise
comme registre récipiendaire
des âmes de passage en terre.


Cil à cil
la paupière s'ouvrit
grave et mélancolique
sous les doigts de l'aube
prompte à décoller le millepatte léger
de sa dalle d'origine
derniers émois d'une énergie
convoquant trésors de pacotille.


1052



Ανύψωση του πέπλου

Il était derrière moi   
l'homme de Vitruve   
qui m'accompagne   
à me porter la rose   
la rose si précieuse   
du temps retrouvé.      
 
Για λίγο πήγα να συμμετάσχω
η αδερφή μου η αρρώστια
αναμειγνύονται στο φόντο
τρόπο να έρθετε σε επαφή
με τη σχέση
και παράξενο να με βρεις εκεί.      
 
Δεν υπάρχει πια Δάσκαλος
στο δρόμο για την προσοχή
όπου υπάρχει σε αυτό που είναι
η πηγή που πηγάζει από το βουνό
περιθωριοποιημένος από λαμπρότητα
ορυκτό από τις αιώνιες αναζητήσεις.      
 
Να συλλογιστώ τον έναστρο ουρανό
ως ον που είμαι εγώ
Ακούω και ακολουθώ
αυτής της αθώας ετερότητας
τα παιδικά μου σχολικά
μέσα στο ακουστικό του καθαρού κόσμου.        
 
Και είμαι νερό
στο μυστικό των αστραφτερών φυσαλίδων
τρεμάμενα χάδια
επιτυγχάνοντας σε κοκκώδη βράχο
πρόταση και λέξη
ως προέκταση της αγώγιμης τράπεζας.      
 
Και είμαι φωτιά
Αναφλέγομαι και εξαφανίζομαι
στο δέμα των σπινθήρων
όπου όλα είναι γνωστά
της αδυσώπητης λάμψης
στο κενό της καταγωγής.      
 
Levé de bonne heure   
par vent frisé des premiers chants d'oiseaux   
j'ai partagé les gains de la nuit   
dans l'ombre de la liberté   
pour me fondre en Visage   
et atteindre gratitude.      
 
Eviter cette présence à Soi   
et c'est la Réalité qui se donne   
pour constellation des sens   
faire lien avec l'Incréé   
au Souffle d'une Conscience consciente d'elle-même 
propice au Rien des choses Venues.      
 
 
1051

Η ορμή της ζωής

Νάνος και εύθραυστος
μόλις ήρθε στον κόσμο
δεν είχε μάτια
μόνο για τους ουρανούς.      
 
Διατίθεται επειγόντως
στην πύλη του γάμου
επέστρεψε στη δουλειά
χτυπώντας το πλακάκι με τα δάχτυλά του.      
 
Η κουδουνίστρα έκανε τους προσκυνητές να γυρίσουν
σαν το χιόνι την άνοιξη
η δαντέλα πετούσε
τέτοιες καμπάνες της στιγμής.      
 
Ακόμα και ξαφνιασμένος
χόρεψε τα σημάδια του πάθους
κάνοντας δικό του το πιάσιμο των κλαδιών
που το πρωί ανακάλυψε ξεκάθαρα.      
 
Ο χώρος από πάνω
έστειλε πίσω τα μαχαίρια
πετάχτηκε στα σκαριά
απέναντι στους γκρίζους τοίχους της λήθης.      
 
Ο χώρος από κάτω
του σκότους στολισμένος
άνοιξε διάπλατα
τα διακλαδισμένα μπράτσα του.      
 
Οι άνθρωποι των ξωτικών
έκανε κλικ στο κουμπί "πτερύγιο"   
για τα φτερά που τρέμουν
ακολουθήστε τις παραλλαγές του Πραγματικού.      
 
Δωρεάν και αϋπνία
η μητέρα των μαχών και των γεννήσεων
προκάλεσε το μίασμα της επανάληψης
στην τροχιά μιας νέας μέρας.      
 
Hasta luego
αμπελόψις μεταξύ των δοντιών
απλώστε αρώματα και μαλλιά στα αγαπημένα πόδια
ήταν η απόλυτη ληστεία του μυαλού.      
 
 
1050

Δωρεάν τρόπος

με υποχρεώνει και με περιορίζει
αυτή η δύναμη από ψηλά
να καλύψει με τα επιτεύγματά του
το αποκορύφωμα του εδώ και τώρα.      
 
Φέρε με στη γη
αλληλεγγύες και αρπέτζια
μουσική του παρελθόντος
αυτό των κοιλιών που καπνίζουν.      
 
Για περισσότερη γενναιοδωρία
ανέβηκε πάνω μου 31   
Φοβάμαι τη σύγκρουση
η ίδια η ουσία της κοινωνίας.      
 
Μεταξύ τάξης και κίνησης
σε κορύφωση όλα
Διαγωνίστηκα σε αναλύσεις
χωρίς να πέφτει στον εφιάλτη.      
 
Οι ράγες ενώθηκαν
στο λευκό σχήμα της μοίρας
περνώντας από τη Λωρραίνη
χωρίς τσόκαρα ή dondaine.      
 
Marche à l'ombre des peupliers bruissants   
calme l'émoi des choses pures   
pour sagesse des contes d'autrefois   
évoquer déchirures à colmater.      
 
Ploie et me désire   
rose sans pourquoi   
à même la vie éternelle   
parsemer d'étoiles le ciel de notre ignorance.      
 
( Peinture de Frédérique Lemarchand )
 

1049

Η ποίηση είναι το παν

La poésie claque les é et les i   
sur le présent   
à pleines dents de ce qui est   
à portée de sens   
à portée de fusil   
tirée en rafales    
sur les cibles de l'imaginaire.      
 
Ο ποιητής ψαχουλεύει
καλικάτζαρος της στιγμής
στη μαύρη γη
δύσοσμα επαγγέλματα
των εισβολέων που αργότερα
έφερε το γιοτ με την άμμο
στις παραλίες προσγείωσης.      
 
Le poète ne rêve plus au grand soir   
il enquille les étoiles   
à la lueur de l'aube   
pour battre campagne   
avec les problèmes du jour   
la douleur des disparitions   
et faire chansons du mal-aimé.      
 
Μερικές φορές ο ποιητής αφήνει τις υπερβολές του
να συνηθίσει στην ιδέα ότι δεν υπάρχει τίποτα να κάνει
που δεν παραγγέλνουμε από τη φύση
μόνο υπακούοντάς τον
και αυτό να σπάσει τα πάντα
τα κέρατα και οι τρομπέτες είναι καλύτερα
παρά η σιωπή των αρνιών.      
 
Brave poète   
plein d'assurance d'être par ailleurs   
aigle maraudant en montagne   
fouilleur de la vie   
fomenteur de querelles entre le vent et l'âme   
abandonneur des tourniquets de l'instinct   
pour devenir passant discret du sans-souci.      
 
 
1048

Το φυτώριο

Pomme séquoia   
devant la nurserie   
avons bu le thé   
au bas des escaliers.     
 
Phil et Mich   
tout auréolés par la bifurcation   
devant la lune   
le chêne avait ses druides.      
 
Quant à la haie du jardin   
se sont pressés les impétrants    
devant les verdures arborescentes   
des tableaux de Michel.      
 
Les candélabres allumés   
dans un ciel plein de sortilèges   
une odeur de chair brûlée   
au message inaudible.      
 
Un paysage un vrai   
pour le repos de nos yeux   
avec le rire de Dieu ou des hommes   
dans un linceul cousu aux deux bouts.      
 

1047


ανθρωπάκι

Επίσημα κουλουριασμένος
στο κεντρικό κλίτος
για εισιτήριο απλής μετάβασης
καμία συγκεκριμένη αποστολή.   
 
Il relevait de la parodie   
en mettant bas l'enfant lion   
moment carnassier   
de l'instinct en reproduction.      
 
Εφυγε
ΑΥΤΟΣ ο μικρός
με τους ελαστικούς τροχούς του
πάνω στην ανοιχτή πληγή του κύματος.      
 
Όχι άλλο ανθρωπάκι
η ζωή τον άρπαξε
και η μνήμη του
ξαναχτίζει την τάξη του παρελθόντος.      
 
Ένα σώμα με το φύλο του
και voila
για μια παράκαμψη από τη ρόδα του λούνα παρκ
μιας περιπέτειας χωρίς μεταφορά.      
 
Σημείο ηθικής απαίτησης
σε κοντινή απόσταση από ένα κουζινομάχαιρο
έκοψε την ευκαιρία
που τον γέννησε.      
 
Όλα είναι ιστορία
από τη γραφή στη μνήμη
τα αργά βήματα του ποιητή
βρείτε τα οικεία συναισθήματα.      
 
Από τη μια ντροπή στην άλλη
το πιο τρομακτικό είναι να πιστεύεις μόνος σου
όταν δεν περπατάς κάθετα
και ότι νομίζουμε ότι ζούμε με εικόνες.       
 
Το πρώτο σοκ πέρασε
γιατί δεν ρώτησες
λογική μορφή
να μην είχα πάει εκεί.      
 
Καθαρίστε την υπερχείλιση
κλείστε την πόρτα του υπόστεγου
βρει τη θέση του
αυτός ο φόβος πια καταφέρνει να γράψει.      
 
Τι κι αν η ψυχή συναντούσε το σώμα
θα είναι ακόμα το κουβούκλιο
από το βιβλίο των ωρών
σκέψεις ύπνου.      
 
Il faut de l'ordre   
et du désordre   
pour faire politique de contestation 
de ce qui est.      
 
Να είναι, Δεν μπορώ να κάνω καλύτερα
Για να είμαστε δίκαιοι, ο
σε αποδοχή του ερχομού μου στον κόσμο
ενώ συνεχίζω να έχω ήλιο στο στομάχι μου.     
 
Αποθηκεύσετε
διασχίζουν τις γενιές
Σχήμα πόρτας
χωρίς ίχνος ανάσα.      
 
Είναι ότι έπρεπε να είμαι προορισμένος
να πάει μέχρι τέλους
οδηγείται από την επιθυμία
να πω ορισμένα πράγματα.      
 
Η ξαφνική ρήξη με τον κόσμο
επιτρέπει την πολυπλοκότητα
πειθαρχημένη ορμή
για μια ορφική αναζήτηση.       
 
Πιστεύω στην τύχη
αλλά σε αυτό που κάνουμε με αυτό
για να έρθουν και τα υπόλοιπα
Εξάλλου.      
 
Οι λέξεις και μόνο
μπορεί να πείσει τη μνήμη
να είναι το σκάνδαλο
για να γίνουν τα πράγματα.      
 
Εμφανή στοιχεία
κύμα για την ελευθερία
να κόψει το ανθρώπινο γένος
μετά από τόσα χρόνια φυγής.      
 
Vivre   
c'est mourir un peu   
quand les mots retrouvent   
la reconstruction vécue du passé.      
 
δίνω δρόμο
ποιος μπορεί να μου πει
ότι έρχεται από μακριά
πείτε απαγορευμένες λέξεις.      
 
 
1046
 

Μπλέξιμο

Le monde de la nuit   
au tic tac de l'horloge   
draine le cœur   
des acouphènes   
paraphant les doutes et douleurs   
du pauvre laboureur   
dans un imbroglio de connections      
à dépouiller le son du dessous   
pour grapher le son du dessus.      
 
De ce monde inventorié   
au Guinness de l'art minimal   
subsiste en ouverture  
la présence des rêves   
brouillés par la clameur des bavardages   
aux vestes brunes de l'esprit   
enrubannées des satisfécits   
de la distribution des prix   
du temps de Jean-Baptiste.      
 
Il y avait    
la mer se retirant   
sur le sable   
les tresses de cheveux des tondues   
crinière chevaline   
disparue dans la déferlante    
au contact de l'air et des surgeons de l'éther   
rassemblés moitié mystère   
moitié perle sombre des écueils.         
 
Au levant le rose pointait    
d'une odeur d'algues vertes    
effet de langage   
tendant sa bouche pleine   
de bulles de méthane   
au raz des cabines de bain    
lors dérivait à l'horizon   
le véliplanchiste criant au loup   
devant la vague sublime.      
 
Lui répondaient   
les coups de sifflet de la sécurité   
histrions présumés de la Relève    
perpétuant aux portes de la cité   
la peur des envahisseurs   
clique claquant de leurs bottes ferrées   
les pavés humides des ruelles sombres   
aux odeurs pestilentielles   
à couper la gorge du sans masque.      
 
Pas loin de là   
sous les dorures de la raison   
en proie aux impatiences de l'attente   
Petit Pierre guettait   
les dernières palpitations de la bougie   
compagne des veilles tardives   
passées à tordre le cou des insanités de l'oubli   
hommage rendu à celui qui à fond de calle    
chérissait le petit caillou blanc de blanc.      
 
 
1045


Το Δώρο της Ζωής

J'ai baillé   
sans me la bailler belle   
là   
en cet instant d'après l'effort   
se trouver dans le Rien   
entre ciel et terre   
à contempler l'entre-deux   
entre l'avant et l'après   
cette pleine disponibilité à Soi   
en train de se faire   
mais pas encore
dans l'interstice de la vacuité   
sensible au Souffle   
face à l'inconnu, à l'innommable, à l'irreprésentable   
face au silencieux, à l'ombre, à la claire lumière   
cette approche de ce qui fait tourner le moteur   
au Don de la Vie   
entrer en Relation avec la Réalité   
cette Présence de l'entièreté   
de la montagne au coucher du soleil   
tout autant que celle du Visage de l'Autre   
non réductible à soi   
mais qui me projette dans l'Ailleurs   
dans cette Présence qui m'accompagne.      
 

1044