Barcarola en Jouy Diante desta negra masa de auga O son da auga que sae do alcance Ducha permanente Da Roda Musgosa.
A pasarela de madeira mollada e esvaradía Na desigual e desventajada varanda Xogaba cos reflexos da auga do vado Pedras unidas e douradas Permitindoe suxire a outra beira.
A abundante follaxe inclinábase sobre a auga As luces do sol salpicaban a follaxe Todo se movía e tremía De anacos chispeantes Máxico e ameazante.
Partido equilibrado Pero entre quen e quen ? Medo e beleza Fascinación e profundidade Tiña once anos e entrarei en sexto de primaria en setembro.
A avoa Danubio fora reunirse coa súa irmá En autocar dende o parque La Villette ata Jouy Ela sacounos de París Eu e Muriel, a filla da tía Guitte O Santo Crisma consagrado no seu escenario emocional.
Muriel tiña nove ou dez anos Unha morena co cabelo rizado E con ollos negros azabache Que outra vez saín a pasear entre o trigo O corazón latexa mentres se toma as mans.
