Ela pintaba pola noite   
 sobre un lenzo branco   
 construíndo o seu reino   
 toques invisibles
 aux vertèbres de son arbre.  
    
 Lenta e fluída   
 pingas da mente   
 ofrecían os seus azucres   
 na vertixe dos soños   
 entre o aire e o mundo.
      
 O vento levantouse   
 chegou a besta   
 ás escondidas baixo a lanterna   
 dá o contrasinal   
 terra para macetas para chan puro.  
    
 O fociño sedoso de charrette azul   
 fixo tremer o momento   
 marcado cunha chama   
 que o ollo guión   
 bailar baixo as estrelas. 
     

415