Αρχεία κατηγοριών: Ετος 2022

Mon frère de cœur

Voilà l'extérieur du cœur   
mon frère   
quand du chaos   
arriveront les visiteurs   
à même la pâtine vitreuse de l'aube   
à soutenir de l'intérieur   
la vision d'une autre vie.      
 
C'est toi qui parlera   
mon frère   
de cette absence   
après avoir versé le bol d'air   
sur le parvis du temple   
pouffant d'un grand fou rire
chaque image convenue.      
 
La rivière des mots coulera   
de pierriers en plages de sable   
poussant de loin en loin   
quelques branchages   
à même les rives de la recognition   
à couvrir les opercules langagières   
d'ailes de papillon légères.      
 
L'élan portera langage   
pour calibrer les ouvertures   
cédant devant le garçon en robe noire   
la colerette du savoir   
de rien l'instinct   
de ce que dit   
l'historien.      
 
L'aigle sera notre maître   
pour reconstituer le décor   
de notre envie de vivre   
l'officiant en toute simplicité   
dardant sa langue pointue   
devant les corps étendus   
femmes et taureaux mêlés.      
 
Je déchiffrerai   
mon frère   
les nœuds et la liqueur des arbres   
au lignage des âmes bien nées   
le néant ourlant   
d'une arabesque dépouillée   
l'aurore où tout se dit.      
 
La plaie essentielle    
sera de vertu première   
le sourire du père   
répondant d'une œillade tentatrice   
à ce que le poète   
en plein emploi de lui-même    
nommera devoir impératif.      
 
 
1115

Ο σπόρος του ανέμελου

Υπάρχουν στους τοίχους
ο ψίθυρος των απλών πραγμάτων
από το ένα νήμα στο άλλο
στο χειμωνιάτικο κλήμα
κολλημένος χωρίς τη βοήθεια του κανόνα
οι κυματισμοί ενός ουρανού γεμάτου αστέρια.      
 
S'amoncellent les pierres   
poudrées d'une chaux grise   
guidant le cœur immense   
de l'équilibre triomphant   
des ouvertures de cette vie   
gravée dans le dur.      
 
Des orbites sortes de boîtes à gourmandises   
suggèrent une affaire complexe   
d'aération et de recel   
que personne encore ne peut étiqueter   
si ce n'est l'envie d'y fourrer son nez   
mains dans les poches sans se faire remarquer.      
 
Babel est à mille lieues   
des cris d'enfants   
maraudant quelques feuilles sèches   
pour sur les pupitres   
énamourer de couleurs automnales   
une joie sans cause.       
 
Chemin de descente   
des chenaux vers la terre   
les souvenirs opèrent   
en résonance d'un souffle d'air   
brumes imaginaires   
écartant les doigts du silence.      
 
Μονοπάτι ανάβασης
όπως μπούκλες ζεστό γάλα
συνοδεύεται από μια συμπαγή brouillaminis
ονειρικά κρύσταλλα
ασυνήθιστο υλικό
να πιεις ενώ καθαρίζεις το λαιμό σου.      
 
Θα είμαστε μόνοι μας
και δύο τη φορά
να εκπνέω σε απόχρωση να δια
άτακτη ικανοποίηση
να είναι εκεί με λίγη προσοχή
χωρίς τίποτα να κάνεις όλη μέρα.      
 
Passe ton entrain et me viens    
descente dégoulinante des eaux de pluie   
Sois l'émotion de l'extrême présence   
à gonfler de mots   
à point nommé   
la semence du sans-soucis.      
 
 
1114

Blue Man Me

Blue Man Me
να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο κάτω από έναν γκρίζο ουρανό
και ζήσε ξανά
σε ειδική επιχείρηση
με τον άγγελο της λευκής σελίδας
πρόσωπο με πρόσωπο
έχοντας πιάσει πάτο
αυτό το τέλος του καλοκαιριού
στο σταυροδρόμι των οραμάτων
ανοιχτές πόρτες
προκειμένου να λάβει
μετά να φύγει
GPS απενεργοποιημένο
να μην ξεχωρίζει το αληθινό από τον στολισμό
το χαμόγελο της καταστροφής.      
 
Blue Man Me   
εμείς οι δύο
σηκώθηκε στην κορυφογραμμή Evettes
απαλά στον πόνο
στη φρεσκάδα ενός ήρεμου πρωινού
όταν η σκιά ανεβαίνει το πάπλωμα
στον πάτο του τσίρκου.       
 
Blue Man Me
να αφήσει το περιεχόμενο
το βλέμμα δεν περιπλανιέται ποτέ
το γλυκό βλέμμα του μωρού
χαμένος σε ένα κενό
πού να αρνηθείς
ο πρίγκιπας που περπατά στο νερό
χωρίς κανόνα
τυχαία
με το μεγάλο του μαχαίρι
ενώ δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη
το όμορφο λουλούδι του αίματος και της αγάπης
κραδαίνονταν στην άσφαλτο μιας τελευταίας οντισιόν
πριν την τελική αποχώρηση
χωρίς να αντιστέκονται σε θαμνώδη έργα
μιας διαλυμένης ταυτότητας.      
 
Μπλε άντρας Εγώ
ο πατέρας μου
αδέξια
αποσπώντας την προσοχή
ευδιάκριτα
φευγάτος
στο χτύπημα του φτερού μιας πεταλούδας.      
 
1113

Μερικές αναμνήσεις έρχονται

Περνούσαμε μέσα από τα λιβάδια
βρέχουμε τις οπλές μας στη δροσιά
για αδέσποτες αγελάδες
φέρτε πίσω τον επαναστάτη
στον στάβλο του βασιλιά Ιωάννη
ο βοσκός του Λάμπρο
δεσμεύτηκε να ανθίσει τον τάφο των προγόνων
της Saint Mary le Cros.      

Και το στόμα της γέλασε 
à l'horizon qui fume   
l'heure était au retour   
des dorures déclinantes   
d'un automne naissant   
brodant dans l'herbe aux doigts de fée   
quelques souvenirs à venir   
ombre de l'été.       

Minutes étouffées   
dans un sanglot sans reflet   
les châteaux éventrés   
dentelaient la fresque des brumes   
étalant l'ocre du soleil couchant   
dernières flammes d'un genévrier géant   
brassant dans la bassine aux lessives   
les clarines tintinnabulantes.      

Et moi maintenant   
près de la fontaine   
couché dans la chevelure des frênes   
à peine moins haute que le milan   
regardant écoutant   
papillons et criquets   
embrasser dans le cercle du ciel   
la présence de la Joie.      

 

1112

Η εστία των προσδοκιών

μαυρα ΣΥΝΝΕΦΑ
και τον παρεκκλίνοντα κόσμο
το ρεύμα των περιπετειών
αστράφτει
στις φλύκταινες βρωμιάς
σε ένα χαλί με στεγνές βελόνες.      
 
Pas de main dessous la peau   
juste le pas de deux devant l'ailleurs   
à cette heure   
d'heureuse mission   
à regarder les choses roses   
à rebours du soupçon.      
 
Απλό και κεντραρισμένο
απαλά χάδια
της επιβάρυνσης και της πληρότητας που αποτελείται
είναι πόνου και δυστυχίας
αυτό που προσδιορίζει έτοιμο
ισχυρή εμπειρία.      
 
Για να το πω
με κόπο
από λάμψεις και ξημερώματα ανάμεικτα
μεταφράστε το ανοιχτό
ενάντια στην καρδιά
από το ποίημα φίλε μου.      
 
Survenu   
d'une vie recluse   
de carrières abandonnées   
le souffle prospère   
un soulier glisse   
sur la sente suivie.      
 
Όχι άλλο γκρίνια
να κυλήσει κάτω από το πάπλωμα
γένος διαστημικό σωματίδιο
να ζεις κούφιο
στην αναθεωρημένη στάση
από το σοκ του μυαλού.      
 
Ωχ ! ωε !   
το δροσερό
πέρα από το πρώτο άλμα
ανάμνηση του παρελθόντος
ο σκίουρος της συγκίνησης
με έντονα κόκκινα χρώματα.      
 
Ένα κρύσταλλο στον ώμο σου
και τηγάνι στο bullseye !   
la torture caracole   
cortège des ombres   
étreignant d'un flot de sang   
la fraîcheur d'un matin vibrant.      
 
Στην αρχή
το μεγάλο κενό
βαλς σβησμένης δίψας
προφέρω εκφωνώ
τέλειος ρομαντισμός
το μυστήριο μιας γωνίας του βλεφάρου.      
 
Chants se répartissant   
de débris en débris   
font des lumières mortes   
le grand soleil initial   
sonnant trébuchant   
le nez dans l'herbe mouillée.      
 
Affronter la mort   
sans répit   
à coups de maillet sur le ventre   
en retombée de l'été   
laisse automne apparu   
sans que traces subsistent.      
 
Vagues mucilages    
sifflant tel merle en campagne   
occasionnent passage étroit   
sans quoi tout droit   
serait permis le rondin de bois   
jeté dans l'âtre des attentes.      
 
 
1111

Έρχονται οι korrigan του ξύλου

Αν τίποτα
τόσο λίγο
να περιμένει τον Σιλβέν
μάτια βατόμουρου  
στην πλάκα το στασίδι του    
και τα δέντρα κινούνται
σκούξιμο
το korrigan του μυαλού
δείτε ο ένας τον άλλον όμορφο ρομαντισμό
απόψε
στο σταυροδρόμι των αιώνιων μονοπατιών
να ήταν
να είναι ακόμα
πολτός και χυμός
με ενα ΧΑΜΟΓΕΛΟ
με έναν αναστεναγμό
για βαριά φορτία
προσφέρεται σε όλους τους προσερχόμενους
το korrigan
συγχωροχάρτια και άμπερες
υπεύθυνος για το καζάνι
να ενθαρρύνει
αυτός που
το ένα τι ?   
m'émeut et me nourrit   
de contes et de récits   
aux quatre coins de la table ronde   
à faire du cercle   
la croix et la bannière   
de la franchise   
payée cash   
tôles froissées   
à mi-chemin  
de la stance   
de moi venu   
sur le tard mordre une dernière tartine   
darder quelques lumières   
sur l'avenir étroit   
houppelande ouverte   
sur la lande   
le korrigan   
des brûlures d'estomac   
qu'aurait trop chargé la chaudière   
de beurre et de cidre   
" τριχωτό πόδι "   
tout droit venue   
d'une cupule   
entre fougères et bruyères   
califourcher sur le rocher 
quelque manant   
en pente descendante   
vers la mer murmurante   
mouette rayant la plage   
d'une plume légère   
portée vibrante   
musique émise   
à effacer sa trace   
sur le rivage des allers venues   
un quart de ton   
en retour de mission.      
 
1110

Η περιπλάνηση των πραγμάτων είπε

Ταιριάζει
να φοβάται την καταγωγή του
Για
περικοπή μνήμης
να ποζάρει
νόμιμη ομορφιά
με καθαρό λόγο.      
 
Το έδαφος του ξηρού αίματος
συσσωρεύουν τα θραύσματα της αναμονής
από εδώ
απο
διαφάνεια
στο πέρασμα των πουλιών
βότανα και νερό ανακατεμένα.      
 
Τι σημασία έχει λοιπόν
η περιπλάνηση των πραγμάτων είπε
που αμαυρώνει
τη ζωή του κόσμου.      
 
Personne ne sait    
ni le peintre des morsures   
ni le sable de la mer   
fermer la fontanelle de l'enfant.      
 
μιλήστε στο αυτί
το κενό των πετρών
μαγεύει το γέλιο των βυζιά
όπως στο σπίτι.      
 
αντηχεί
το ξεραμένο φύλλο που χτυπάει στον αέρα
σαν να μιλάμε για τίποτα
κάτω από το κουβούκλιο του κενού.      
 
Ένας κότσυφας τραγουδάει
επόμενη σημείωση
έρχεται μια σκέψη
κλωτσάω σε επαφή.      
 
( έργο του Pascale GERARD )

1109
 

Η μαϊμού στο πράσινο κάθισμα

Η διάρρηξη έγινε
από χέρι σε χέρι   
" μόνο μια δεκάρα κυρία "   
για να μου επιτρέψετε να ολοκληρώσω
το βάσιμο της ύπαρξής μου.      
 
Fût-ce l'échec   
de ces maigres paroles   
un enténèbrement de la chose à écrire   
une adresse à mon père   
je sais que cela craque.      
 
Τα άλογα της σκέψης
δεν έχουν καμία σχέση με μαϊμού
έφτασε σε αυτά τα άγρια ​​χρόνια
να κάνει χωρίς πόδια
όταν ο πόνος υποχωρεί.      
 
Όλα συνδέονται
ακόμα και η γκαλερί με κρατάει ντυμένη
εγώ ο καρδινάλιος των γραφείων
αποχώρησε από την αίθουσα του δικαστηρίου
τέτοιο αποσυντονισμένο εικονίδιο.      
 
Καύση των σπίρτων
είναι μια θειούχα πραγματικότητα
να κάψουν τα βιβλία σε στάχτη
από τη μια αγιότητα στην άλλη
ένα ποτήρι κρασί στο χέρι.      
 
Les titres sont mes insultes amoureuses   
à se balancer le soir en été   
pour un  duel organisé   
dans les fossés de Vincennes   
sous les nénuphars du silence.      
 
Μεταξύ οστών και δέρματος
υπάρχει ο ίλιγγος του βλέμματος
να μην αρπάξει άλλο τη χάρτινη γυναίκα
ο, assise sur le siège vert   
avec du sang par terre.    
 
( Η μαϊμού στο πράσινο κάθισμα -  έργο του Sylvain GERARD  )

1108

Υπερπόντιος

Υπερπόντιος
στον ειδικό νιπτήρα
λαστιχένια φλύκταινα
δίπλα στο μπαρ
απλωμένο στην άμπωτη
κατά του ψευδαργύρου
θαυμάζω
κοντά στο σκαμνί της παιδικής ηλικίας
με έναν Ταϊτή Γκωγκέν
συνέβη
γυμνό κέλυφος
στον παλιό ωκεανό
να προχωρήσουμε
σηκωμένα τα χέρια
στον απόστολο των δεινών
Αλκυόνα
περιπέτειες ταξινομημένες στην πλευρά του λιμανιού
να αναφέρω στην κολλώδη ομίχλη
η ορμή του νερού
στις πλευρές του πλοίου.      
 
Je t'attends   
près de la table   
je t'entends   
par les coursives désertes   
chanter une contine   
pendant que mère-grand   
dans son médaillon   
ressasse lèvres pincées   
l'amour des livres   
empilés au bord du lit   
sans que claquement de langue vienne troubler   
les espaces s'emboîtant tel logos 
dans le glacis des événements.      
 
Στο βάθος η πόλη
από τη Λα Ροσέλ στη Νέα Υόρκη
γλυκό γιε μου
θα φτάσουμε εκεί
και σταύρω τα χρυσά του απόλυτου
να διασκορπιστεί με φωτεινά σωματίδια
το καραβάνι της ομίχλης
γλάροι χαμένοι σε έναν παράξενο ουρανό
καθώς ξεπήδησαν οι χαμηλές νότες
χωρίς ανησυχία χωρίς χώρο χωρίς έργο
μέχρι τίποτα.      
 
L'air en sa liqueur bleutée   
rejoignait le barbouillé du comptoir   
pour se hisser   
à hauteur du hublot   
à voler de crête en crête   
de mot en mot   
le sourire sous le casque fleuri   
en méridienne de notre cap   
un cran par dessus    
à saisir par le col   
le vide écran de nos nuits    
puis franchir les écluses bruissantes   
quant force était de se dresser   
un trait au dessus de la flottaison   
dans l'ardeur de l'écriture.      
 
Να προσέχεις γιε μου
από τον αφρό των ημερών
ολόγυρα τακτοποιημένα
στα στεφανωμένα μας κεφάλια.      
 
Μπορεί να είναι
ότι στη γη είμαστε
η μακάρια φλυαρία
της αδιάκοπης ζωής.      
 
Έστω και φευγαλέα
η γροθιά του νεογέννητου
αντιφατικό στις αρχές του
τις άστοχες σκέψεις μας
θα αξιολογήσει την ακτογραμμή μας
κατά μήκος των σοφών κόλπων
ακούραστοι περιπατητές
του περισπασμού μας να είναι
σπόρος της λήθης
απόλυτο μειδίαμα
πριν από τον μικρό γκρίζο σωρό
ολοκληρώθηκε στις μέρες μας.      
 
( Το μετάλλιο - κάρβουνο του Sylvain GERARD )

1107
 

Περνάει ένας άγγελος

Χλωμά φώτα
έτρεξε μέσα στο σπίτι
μερικές αγαπημένες γλώσσες
σε θέση να αυξήσει
κάτω από το κόσκινο των ονείρων
αιώνια προσευχή
πλεγμένα σώματα.      

Αυτός ο όμορφος άγγελος
νωθρός για την ομορφιά του κόσμου
ακουμπώντας στον ώμο μου
βατραχοπέδιλα χεριών
κομμένο με πολύ απαλές πινελιές
και το περιπλανώμενο μου στόμα
και η καρδιά μου ζωσμένη από πόνο.      

Souvenez-vous    
grâce souveraine   
de l'ardent délateur   
des usines en mosquées   
brisant les usages   
pour que phrases se suivent  
telle salve d'avenir. 
  
Suivre le chemin   
corrige le dédain d'être seul    
le sang marquant chaque pierre   
de l'haleine haletante du crieur   
prompt en sa voix publique   
d'érafler par la ville encore endormie   
le pas des dames matines.       

 
1106