Dans l'instant   
je rougis de ta venue   
et ne puis toucher ta main   
de mon souffle   
en épanouissement   
de la riante promesse   
de pouvoir te faire renaître.      
 
Il y eut cet accroc   
des hommages répétés   
à la porte des temples   
alors que je quémandais   
les caresses naissantes   
d'un soleil virginal   
arrosé de rosé.      
 
À même l'argile prégnante   
je rompis le cercle des sphaignes   
pour d'un arc murmuré   
écarter les lèvres aimées   
de cette mort entretenue   
baignant la mélancolique nuit   
 d'étranges chevelures.      

Δεν γίνεται παρά
φούσκωσε τα ρουθούνια του
και πάρε φτερά περιστεριών
κάνουν την καρδιά να πάλλεται
περήφανος για τη διατήρηση
η ανάμνηση των ανθοφοριών
με ένα απαλό φιλί.      
 
 
1105

Ενας, κολασμένες πεδιάδες
που αποστρέφεται η νεολαία
ανοίξτε μπροστά
Η κοιλιά
να με κοιτάζει καλύτερα.      
 
Septembre au sceptre doré   
annonce fermeture de la maison   
quand passe soleil au firmament   
de la journée   
ma belle boulangère.       
 
ήταν κρυφά
οπτασίες σκιών
τίποτα δεν σας εμποδίζει να είστε επιεικείς
από τα τραγούδια των τριαντάφυλλων
Ω καρπός φωτός.      
 
Μόλις αγαπηθεί
όταν λάμπει η αυγή
Το παρατήρησα στο μυαλό του
ξάπλωσε απέναντι
το σπαρμένο σώμα του.      
 
Roulez à cœur perdu   
par les sentes ombrées   
nos âmes empenaillées   
qui devant l'âtre   
soufflent la romance.      
 
Και με τα δύο χέρια
μάγουλα στη φωτιά
κατέκτησαν την ατελή λέξη
να μεθύσει, à se défier   
avant d'éclore le lendemain.      
 
Σημείο τσαλακωμένου χαρτιού
στο κερατοειδή
μέσα από τους μυστικούς θαλάμους
φύσηξε έναν κύκλο αέρα
έμβρυο των σταλαγμάτων του μυαλού.      
 
Ployons la baguette du sourcier   
par dessus la rime gonflée   
stance odorante des rires infernaux   
saisie sans linceul   
la joie fuyant la peine.      
 
Du pic épeiche de la forêt   
perché sans arrogance   
le menhir arguait l'accomplissement   
de tant d'années à soulever encore   
au passage des korrigans.      
 
 
1104
 

Écrire n'est pas d'éradiquer   
d'une plume grasse   
la virginité de la page.
   
Η διαδρομή είναι σε αυτή την τιμή.      
 
Δες το πονηρό
το πέρασμα του χρόνου
προκαλεί συσσώρευση λογικής
και ξεθάφτηκε πτώμα.      
 
Επίσης φαίνεται
περισσότερα εδώ
να σταθώ εκεί
κρεμασμένο στο πόμολο του κάγκελο.      
 
όλα είναι αγνά.
  
ανάμεσα στα χείλη του
σηκώνεται η κουδουνίστρα του εξαντλημένου θηρίου.
    
" Πες στον εαυτό σου ότι σε σκοτώνουμε ".      
 
Se tenir à l'écart   
en contrebas de l'octroi   
rend la chose facile   
telle tâche de sang du temps des cerises.      
 
Ας μείνουμε στη σιωπή
στο πιρούνι.
   
Ας ανακαλύψουμε τη μυστική οθόνη
ακυρώσεις.      
 
Να σηκώσει τα βασίστα
στην πλευρά του ηλιοβασιλέματος
εκθέτω για να γίνει ορατό
το μονοπάτι στη θέση του στομίου.      
 
Η πενμένη ψυχή
καθυστερεί την ανέγερση του προπύργιου
μπροστά στην παράλογη γραφή.      
 
Κάνε τη δουλειά σου
παιδί του ανεστραμμένου ήλιου
του οποίου η αόριστη σιλουέτα
θάψτε την αιτία.      
 
 
1103

Το να γράφεις είναι να πας
εκεί που σταματάει το ορατό.    
 
Να γράψω
είναι γεμάτο
χωρίς να ξέρουμε πού πάμε.       
 
Είναι να είσαι
μπροστά από τον μεγάλο ξερολιθιά
φωλιά οχιών
και μεικτούς θησαυρούς.     
 
Είναι για να φτάσετε στο λιμάνι
μετά από περιπλάνηση
από ακτή σε ακτή
μακριά από τις καταιγίδες
και άλλες επάρκειες.      
 
Είναι να μην είσαι εκεί
όταν σε περιμένουμε
δάχτυλο στη ραφή
αργή όρθια
έξω από τα ίχνη της παλινδρόμησης.      
 
είναι να ζεις
αβασάνιστα
ακουμπώντας στην καρδιά του.      
 
τόσο αδύναμος είσαι
θα παρέχετε
στην ανάγκη σας για ανύψωση,   
αυτόν τον χώρο
πού να αναπνεύσει μεγάλες πεζοπορίες
στον ήλιο του μυαλού.      
 
Να γράψω
είναι να μην είσαι πια εκεί.      
 
Να γράψω
είναι να είναι φελλός
στη θάλασσα των αγανακτήσεων
να νιώθει με όλα του τα δάχτυλα
τις χαραμάδες των σκουπιδιών
προειδοποιητικά σημάδια
ομαλότητα της ψυχής.      
 
Να γράψω
είναι επίσης,
μόνο,   
να περάσει το κατώφλι του σπιτιού του
για το τίποτα.      
 
Να γράψω
είναι να αναζητήσουμε αυτό που έχουμε ήδη βρει,    
απλός χωριάτικος ηλίθιος
σε αναζήτηση φωτονίων φωτός.      
 
1102

εκπλήσσονται με τίποτα
τα ινίδια του ποιήματος
όταν έρθει η ώρα της συγκομιδής.      
 
Στο φως των γκρίζων λαμπτήρων
είναι της μόδας
να τα κόψω.      
 
τρυφερά φύλλα
σε εκπλήρωση μιας παράκαμψης της ψυχής
η προοπτική λειτουργεί.      
 
συγγνώμη που άργησα
τα κύματα προχωρούν
σε μικρές κούνιες ηδονής.      
 
Ελάχιστο κοίλο
χωρίς να παραπαίει η καρδιά
τα βράχια κλαίνε.      
 
Να ακούω μόνο τη θάλασσα
τα χέρια γαντζώνουν το ρούχο
ως το στρίφωμα.      
 
κοκκινομάλλα της λογικής
επέτρεψε στην πνευματώδη γυναίκα
να λειτουργεί μόνιμα.      
 
λεπτά δάχτυλα
χώρισε τη ζυγαριά
με μια χειρονομία τρελής αγάπης.      
 
Fleurμικρό και νερό
είμαστε στην κορυφή του ακρωτηρίου
ένα κοπάδι από σπουργίτια.     
 
 
1101

Η μέρα γράφω
συμμετέχω
προλαβαίνω.      
 
Le soir je lis   
Manière de voir en lettres bleues   
L'histoire des origines.   
 
Και φεύγοντας ανακατεύομαι
Ανοίγω τη Γέεννα
Στοιχεία του παρελθόντος.      
 
Στα πυκνά του χρόνου
Οι εντυπώσεις ταράζουν
Φράγκικα θηρία με ιερό αποτύπωμα.      
 
Σε ένα chiaroscuro sfumato
Στέκεται το μενχίρ
Για το τι θα ήταν αλήθεια.          
 
Εντός ακουστικού
Αυτοέλεγχος
Καλύψτε τον πόνο.      
 
Ο άνεμος τώρα
Δεν μπορώ να κάνω την κερασιά να ανατριχιάσει
Χωρίς να έρχονται αναμνήσεις.      
 
παιδιά και γονείς
σπάσε το μαστίγιο
λογαριασμοί για διευθέτηση.      
 
Deja Vu
Ήδη ακούστηκε
Και είναι ήδη αύριο.      
 
Δεν υπάρχει άλλο αλλού
Στις κρεμάστρες της ομορφιάς
Κρεμάστε απαλές σκέψεις.   
 
Τα φύλλα μπορεί να πέσουν
Κάθε χρόνο δεν τους ακούω πια
Από το σπίτι μου με πολλαπλές εισόδους.      
 
Οι καλυμμένοι διάδρομοι
σκεπάστε τους νεκρούς
Για περισσότερη ευγνωμοσύνη.     
 
μείνε εδώ κι εκεί
Η Απόρριψη της Κατανόησης
Κατά παράβαση της σύμβασης.      
 
αποστερεί τον εαυτό του
Διαμορφώστε το μέλλον
Προς το τι θα γίνει.         
 
Μακριά από λίστες και άλλα ξεδιπλωμένα
Ακολούθησα το λευκό λοφίο
Κλάδοι της λογικής.      
 
De chemin   
Point   
Juste les formes de l'illusion.      
 
Κανονίζω
Χωρίς παράταξη
Τα οράματα προσφέρουν.     
 
Μέσω της παραβίασης
Είδα το κάπνισμα
Η πρώτη φωτιά.      
 
Χεράκια της μοίρας
Στο απαλό δέρμα του πρωινού
Προτείνω να έρθει το πνεύμα. 
 
Αν κουτσαίνω λίγο
Είναι από φόβο και απορία
Να γκρεμίσει συνηθισμένες προτάσεις.     
 
Τόσο απογυμνωμένος από τα πάντα
Μπορεί να είμαστε καλοπροαίρετοι
Εκεί που πάμε.  
 
1100

Στην άκρη
Στην άκρη του νερού
Τα σύννεφα ξετυλίγονται
Μέχρι αργά το βράδυ.      
 
Η θάλασσα ανεβαίνει
Φέρνοντας φύκια και πλαστικά
Στην παραλία με θορυβώδη παιδιά
Αφήστε τους γονείς να επιπλήξουν.      
 
Fruits de mer et crêpes sarrasines   
En fond des luette    
Signent d'un cidre brut   
Le bulletin de bonne conduite.      
 
Συνδυασμός αρκεύθου και μήλου
Αδάμ και Εύα
Συγκεντρώστε τα κομματάκια
Κάτω από τη γιρλάντα του guinguette.      
 
Μαζί
Στο κόψιμο της τέφρας του βουνού
Ο ήλιος δύει
Με τα κόκκινα και κίτρινα δάχτυλά της στολισμένα.       
 
Ανεβαίνοντας τις εκβολές
Το Scaler με τα μπλε στρείδια
Στο κυριακάτικο κουπί του
Κουνήστε τις σημαίες της προσευχής σας.      
 
Περνάει ένα τρένο
Στη Βόρεια Γέφυρα   
Εκεί δίνεται μια μπάλα
Στη μνήμη των επίμονων παιδιών.      
 
1099

Plaisamment tendres  
À l'heure de la feuillée   
Les branches du frêne tombèrent   
Autour de l'arbre franc   
Tronc d'amour    
Pour des alouettes dérivantes   
Sur la planèze des souvenirs   
En raclant au passage   
Le fond des narses   
Que les géraniums en reconduction   
Fleurissent à foison.        
 
Que naissent et meurent   
Traces dorées sur les stèles   
Ces Êtres par le sang donné   
Au clair de lune   
Écartant d'un trait de lumière   
Les ombres de la douleur   
Aux doigts graciles   
De la femme aimée   
Descendue des hautes terres   
Parée de silence   
Par ces temps de déraison.      
 
Cinq demoiselles m'avaient tendu la main   
Pour le prix d'un ex-voto   
De seconde jeunesse   
Loin des listes préparées   
À la porosité précieuse   
Ouvrant par le devant   
Le ventre des enchantements   
Alouette belle comète   
À remercier mille fois   
Loin des siens   
Aurore en fête.      
 
1098

 Τρέξε γρήγορα
Τα συμπαραστάτη της γεννοφάσιας
Στη σκιά των θρόισμα οξιών.      
 
Αιχμαλωτίστε την αθωότητα
Θερμοκήπια παραμορφωμένα από το κύμα καύσωνα
χλευαστικοί αετοί.      
 
Χωρίς να ξέρεις να μετράς μέχρι το τρία
Ανέλαβε έναν κουρασμένο πόλεμο
Η βόλτα στον γκρεμό.      
 
Στο δωμάτιό του
Δεν είχε κανέναν να μιλήσει
Από την αιμορραγία της σιωπής.      
 
Το υπερπαιγμένο βλέμμα
Το τέλος του Σαββατοκύριακου
Ανακοίνωση καταιγίδας για την επόμενη μέρα.      
 
ω ναι
θα το ξανακάνατε
γλυκιά μου να μου πιάνει το χέρι.
 
Filet d'argent
Des peupliers au vent vibrant
Craignent la nuit.
 
Στη δακτυλήθρα της γιαγιάς
Μετάβαση στο μενού πληρώματος
The Vulgate Spirit Pages.
 
Qu'avez-vous fait
Monsieur le Père
De cette engeance au vent venant.
 
À trop étreindre le dispositif
La parole poétique
Évite le secret des Lumières.
 
Telles ailes du désir
Autant se mettre à genoux
Devant toute prédiction.
 
Tout ce qui est rare est cher
Disait la lampe d'Aladdin
Dans sa dimension utopique du libéralisme.
 
Sorti des chaînes de l'oubli
Il promulgua la chose 
Par usage participatif de la parole.
 
Déchiré, éparpillé, balafré
Il présenta sa bougie
En abandon total de son dénuement.
 
Quelques feuilles mortes
Disposées éparses 
À perte de vue.
 
Le paradis. 
 
 
1097

Plume blanche   
Enrôlée de force   
Elle voletait   
Évoquant blés et bleuets   
De la mère patrie.      
 
Vibrant au vent léger   
D'un verbe assuré   
Elle montait les marches   
De la nuptialité   
Pour plus de nuits d'amour.      
 
Des vaguelettes formant chèche   
À la porte des Tournelles   
Encorbellées  par le chant des pastourelles   
Courbaient les tiges sèches de l'ombelle   
Avant l'entrée dans le sanctuaire.       
 
Tenant le petit frère par l'épaule   
Elle s'épancha   
Dernière fleur violette   
Musardant sur la murette   
Un souffle d'air pour la collecte.      
 
1096