Sous la gouttière du temple
y'a la romance
la saga du temps qui passe
le cortège des semelles de bois
le frisson des roseaux
le gond d'une porte
que l'on ouvre
et qui grince
demain ou après-demain
de rien en rien
les bras ballants
yeux levés
à l'horizontale
festons des nuages
hors limite du ciel
en syncope légère
sur le pavé d'argile
à griffer d'ongles écaillés
le passage des fourmis
en rivière d'être
vers le sans arbre
du sable ridulé.
336
Mon âge
assis contre l'arbre
regarde
boule de suif éteinte
түнде
un cataplasme en brise-glace
de retour de mission
de père et mère le descendant
au risque de connaître
flamme terminale
mes annales dispersées
un soir de grand vent
la carrière ouverte
т.б
dernier charroi
de mèche
avec le raisonneur apocalyptique
notre bâtisseur
notre fossoyeur
notre inventeur.
337
Marée remise
marée rétrocédée
marée du compte à rebours
marée déposée
marée reprise
verrai-je le dernier hoquet
descendre toboggan
la pente aux ajoncs
la mise en veille
des sphaignes de l'étang
ma correspondance
en bel équipage
filant grand train
sans attendre que je m'éteigne
pleurs refluantes
sous le dais mercantile
des arrimages familiaux.
338
Noir de noir
en l'écritoire souterraine
de corolle en corolle
tendre la corde
entre chien et loup.
Capter la prosodie
du glatissement des vautours
vertigineux voiliers
éboueurs de vestiges
sans soupçon
sans contre-façon
accablant de tristesse.
Surgissement des mains tendues
jaillies
blanches
de la paroi anthracite
aux reflets de lune
en retrait des lumières de la ville
au son du buccin
sentinelle drapée du manteau de cuir
que revêt le vacher
le fouet dressé,
viatique devant l'autel
où surprendre la faille avouée.
Le Grand Bédé se dresse
le chapeau de clown vissé
sur son front Frankenstein,
gorille à la quenouille
taguant sur tablette d'argile
les blessures de sa pensée,
traces cunéiformes
gravées sur le pas de porte
тамшылату
d'un ciel pleurant de se savoir aimé.
335
Жасыл күнде
біздің балалық шағымыз.
ағып жатқан су
құдықтан тоғанға дейін.
екі тритон
бір еркек бір әйел.
тәтті иіс
көктем иістері.
Жоғарыдан төменге
сурет көрсетіледі.
Соңында шапалақтау
шаңды тістеңіз.
Кедергілерге бекітілген
кемпірқосақ эпилогы.
Тамақтағы май
арқанның сырғанауы.
Тілектің шеті
қолында қону торы.
Бәрі болады
барлығы болуын көрсетеді.
Айна алдында
көңілді жүз.
Қиын нәрседен алға жылжыңыз
нәзік нәрсеге.
ғашық болу
өзімен.
Теория жоқ
тек іштен шыққан қарқындылық.
әсемдік
біз оны аламыз.
Маман
маған болмайды деп айтуды доғар.
Трансмиссия
эстафеталық жарыс.
Әр жан бай
басқаларға назар аудару.
көбелектерге толы
бұл салмақсыз хабаршылар.
Сыпыртқы мен қардың арасында
қабырғалары ашылады.
Желді айналдыр
тығырықтан аулақ болу.
Шын үнсіздікке дейін
тәтті шымшық.
Тыңда
тыныс алатын ауа.
334
Көлеңкеде сондай әдемі
және рухта тігілген
ол дірілді
сабан шляпа
матрицалық көзқарастарға сәйкес.
пайда болу
иттер арасындағы мысықтар арасында
қысқаша тосынсыйлар
қабағын соқпай
апострофтағы темекі.
Алда ашулы
наразылық сотында
үңгірлердің фрескалары
оның қарызға алған киімінен
сәулелеріне ұсталды
велосипедтің
балдақсыз
сыңғырлаған қоңыраумен
және ағаш қоршаулар
тік тұру.
Ол зигзаг жасады
шынардан шынарға дейін
бақа арығы
оның ащы көпіршіктерін жарып жіберді
сіз кезіп жүргенде.
Салтанатсыз
желдегі шілтер
ол таңғы тұманды жыртты
руль лентасында қолдар
мұрындағы мимозаның иісі.
Көлеңкеде сондай әдемі
және рухта тігілген
ол дірілді
сабан шляпа
матрицалық көзқарастарға сәйкес.
333
Бірте-бірте,
сапардан сапарға,
цирк шеңберінде
que le sable isole
қауесет қойылымның шымылдығын көтереді.
түрлі-түсті кіреберіс,
шулы сарай,
көтерілген шаң
жануарлар шеруі,
жанның құмарлықтары
храмдардың шыңдарына көтерілді
бөлшектеу,
мағынасын ашу
және түрлендіру.
Қан мен түстерден,
Еріндердің ашулы айқайлары
балалық шақ пейзаждарын жойды,
бұлақтардың саз еріндері
жол ашты
цемент саптамаларымен,
қорғаныштардың тасы жұлынды,
қоршаулар кесілді,
толтырылған арықтар,
күміс түлкі
орталықты енді таба алмайды,
зұлым жел жердің кесектерін соғады
құрғақ тас террассаларға қарай,
кәрі күлді ағаш өзінің соңғы күйлерін сыбырлайды.
Түн салқын,
жан көгершіндері
асып кету
адам жағдайының бұзылуы,
популистік өтірік
ақындардың жырын ауыстырыңыз,
соғыс қозғалтқыштарының іздері
түктілердің темір аяқ киімін ұстаныңыз,
аспан қараңғыланады,
тіпті батыс желімен мүсінделген ағаштар да
боранға жату.
Ауа лас,
жылау қабырғасында
өмірлік қағаздар
мыжылған және мәжбүрлі
тастардың буындарында
қыналармен жабылған
ентігу
кездейсоқ цимцум.
арық қолдар,
сәйкес болу үшін қалтасынан
сызат ұмыту,
көзді айналдыру
рух құндылықтарын бейнелеңіз,
қаймақ
клоун күлкі макияжы
соңғы серуендеріміз.
Ашу басады
түнде,
үнсіздікте,
асуы арқылы шіркін
ұрыс пен жек көрушілік,
көтеру арқылы боялған
жаңа егін,
ерікті сыбайласына айналу
нашар ренессанс.
Ресми шөптер бар
көктемге қарағанда,
ұжымдық шөптер
ғашықтардың сүйісі
шашыраңқы
үлкен төңкеріс іздеуде,
бір үзім нан
сөмкенің түбінде,
альтериттер циборийіндегі су.
Біз рикошет дыбысын көтереміз,
өзенге тасталған тас,
баспана іздеушілерге қолжетімді,
қуғынымыздан шықты.
332
La mémoire en apnée
quatre fleurs en rebord de fenêtre
petite fille à quatre pattes
à flot
d'un soleil émargé
par mon frère, mon ami, менің ұлым, mon camarade
associés
à l'aube d'un amandier fleuri
lorsque l'ongle
raye d'un trait aigu
le passage de l'été
éveil des miradors
sur la plaine disposés
sage frontispice
par dessus la forêt
œil préposé
sans qu'alunissent
ойлар
monte en retour
cette flèche cathédrale
crevant le panier d'osier du patrimoine
étendue
sur le drap des origines
en balbutiement d'être
les galoches pendantes
au bout des jambes maigres
à mesure
poussières d'or
des mains effaçant
le sceptre des exigences
paroles échappées
d'une outre crevée
soupçon des remembrances
sans que famine vienne
en cette obscure contrée
où femmes, hommes et enfants après la mitraille
encensent de leur clarté
la brassée de fleurs fanées
les cheveux défaits
au sarcasme des casques à pointe
brisant les tibias des corps blanchis
au cirque d'une évacuation de circonstance
charrettes et baluchons à l'avenant
ma petite fille
je vais faire du feu
une fois encore
te conter une histoire pour t'endormir
feuille d'argent
disposée en rebord de fenêtre
à flotter
sur la mer des souvenirs
parade nuptiale
ouverture blanche
des portes d'amour
à pousser d'un geste tendre
loin très loin des berges
l'ombre de l'orme colossal.
331
S'est envolé
le jeune homme à la cigarette
en cet imbroglio d'escaliers
sans que la marche apparaisse
en échange d'une petite chaise
asseoir le qu'en dira-t-on
de ses longs doigts
jeter la dérision
parcimonieusement
cheval de Troie
assaillant par effraction
la chambre de Vincent
en bout du couloir des attentes
le chat saute sur la table
câline le cou de l'enfant
sectionnant d'une œillade terminale
le jeu des mille et une tentations
étuve des nuits de rupture
élevées en tremblant
la roue à aubes des reconductions
au matin frais
néanmoins cautérisées
renoncules de ces pensées
au souffle lancinant
des renonciations
à quai
sans que le train déchire l'air
de sa stridence invertébrée
accumulation des déchets de la combustion
pour en partie
reconduire l'ardente flexion du faune
devant la vierge cantilène.
Derrière la fenêtre
les arbres de l'hiver
évitaient de trancher dans le vif
les mots d'amour d'un passé révolu.
330
A l'orée du songe
le père
tend la main
la mère
mains dans le dos
le chien
clôt la trace
l'enfant
se cache.
Au loin un moulin hollandais
au premier étage
les appartements sont ouverts
les colonnes soutiennent les arches
un blanc laiteux couvre les murs
le cheval est prêt.
Бір !
monte
efface les gourmandises
d'un geste
ne retiens pas la mort
sois le vent dans la fraîcheur du matin clair
sois l'ardoyant de ton espace
hoquette la vie
au vermillon d'un spasme
sois le ciel en gloire
менің балам
mon diamant de l'instant
еріннің бұрышында
point de sourire
juste l'occasion d'une cavalcade
juste la friction avec l'éternel.
Éclair foudroyant
tu connais le chemin
en douceur
hors l'inter-dits
des velléités de l'ombre.
Болуы
figé au calvaire des épousés
la cible des vérités
cette pièce de velours
où poser sa tête
yeux dans les yeux
avant la déchirure.
317