Бұл біз білетін әжімдер    
 бізді ақылдан гөрі жетелейді    
 сол ботокстелген әжімдер    
 жақсылық жасамаңыз    
 егер трансформация болмаса    
 көп күмән бар    
 түсіндірулерден бас тарту    
 қолдан қолға    
 алға қажетті қадам алдында    
 әлі жоқ әлемге    
 нәрселерге табынушылар қорытынды жасадық    
 қалтада көптеген артықшылықтармен    
 таң қалмау үшін.        
  
 Мен көз жеткізгенімді мойындаймын    
 маған жағымсыз ештеңе болмауы үшін.        
 Мен кішкентай өмір сүргенімді мойындаймын    
 кішкентай ештеңені жақсы көретін адам ретінде.        
  
 Мен уақыттың өтуімен ойнағанымды мойындаймын    
 оны ұзағырақ ету үшін    
 не істерін білмей.        
  
 Мен жер үстінде өмір сүргенімді мойындаймын    
 жер туралы алаңдамай    
 Эпиналдың суреттерінен басқа    
 бірнеше жазбалары бар    
 ертегідегі қасқырды іздеуде 
 ешкім ешкі жейді     
 және өзін иттен де еркін деп санайды.        
  
 Мен қиялдың сандығын ашқанымды мойындаймын 
 көп жиналған шаңнан    
 өсіру алаңы үшін алынған    
 еріксіз ермекпен    
 инстинкттердің бұралуына рахмет айту.        
  
 Мен әлемді қайта ойлап тапқанымды мойындаймын    
 тек көзқарасыңызды өзгерту арқылы    
 ешнәрсе қозғалмай орнында.        
  
 Мен сыни аймақты жүріп өткенімді мойындаймын    
 шексіз мақтау    
 мені қуыс толтыру үшін    
 белгісіздік құмында    
 жойылу жүрегін көрмей-ақ.        
  
 Жел жағажайды тербетеді    
 ал жандар дірілдейді.               
  
 Ұстау біздің әдеттеріміздің плагиатын әжімдейді.       
  
 Нағыз жер кішкентай жерді мыжылады    
 мен қайда тұрамын деп ойлаймын.        
  
 Төбенің арқалықтары сықырлайды    
 циклоптар ұйықтап қалады    
 Ұйқы тышқан соғыс сыйлығын тістеп алады    
 соңғы ниетте    
 үнсіздік орнайды.        
  
 Бұл дүмпуден нені сақтауымыз керек ?        
  
 Мутацияға тура келеді    
 және ұмыту қалақайына қалдырыңыз    
 тіс протездері және қышу.        
  
  
 717
   

 
 
 Мың дауыс көкжиекте ойымызды шашыратып жіберді    
 өмірден өлімге өту      
 өзімізді жер астына көмдік    
 қараңғы галереялардан жоғары көтерілу үшін    
 біздің жек көрушіліктің сұр заты.        
  
 Алдында күлу    
 тастың жермен түйісетін жері    
 саламандр саңылауды жетілдірумен айналысады    
 карбункул ваиріне қосылды    
 патшайым ретінде өткеніңіз туралы.        
  
 Тозу нүктесі    
 жағдайды ескере отырып    
 көзіміз түйісіп тұрғанша    
 тік    
 міндеттеріміздің көлденеңінен.        
  
 Енді сізге жақын болмаңыз    
 еріксіз күлкі    
 осы өтіп бара жатқан солдаттардың    
 түбіртекте сақтау    
 біздің қасиетті серпін.        
  
 Бұл бірінші қол    
 бұл біз кешіреміз    
 бұл көше бұрышында тыңдау    
 сондықтан біртүрлі бейтаныс адам    
 бізді жоғалту мен апатқа ұшыратады.        
  
 сиқыр болды    
 бұл қашу үшін    
 өкшесі торларға ілінген жерде    
 көмекші көлеңкені өшірді    
 біздің құпия тақырыптарымыздан.        
  
 Олар оны толтырды деп елестетіңіз    
 шалғынның кіре берісіндегі мына мырыш ыдысы    
 және балғамен тоқылдақ    
 кешкі үмітімізге қайшы келді   
 адамдар не дейді қымбаттым.        
  
 Сосын бір-біріне бәрін айту    
 коммуниканттардың тәждері мен белбеулерінің арасында    
 неке сақиналарымен алмасу болды    
 бұл әнұранның өтуі    
 бірге болуды асыға күтеді.        
  
 Керуенге мін    
 ұсталардың қол астында    
 үстемдікке мәжбүрлейді    
 қолы жететін суға тамсану    
 болат қатайғанша.        
  
 Жағалау мен өзенді біріктіру    
 үлкен құшақ гүлдермен    
 кедей бала    
 оның жексенбілік күртесінде    
 үйілген ағашқа қарсы тұрып қалды.        
  
 Пазл бөліктерін біріктіру    
 қалаларымызды айналып өтіңіз    
 темір және мұнай болу    
 осы түбегейлі қыдырудың    
 Патшалықтың жолдарында.        
  
  
 716 

 
 
 бүлікші жіп    
 sans se soucier d'elle    
 en vertes oraisons    
 d'un cresson découvert    
 en suivant le ruisseau    
 de nos os décousus    
 devant l'appel fidèle    
 de nos pensées    
 en libre accès    
 sans chanter le givre    
 des rebelles effractions    
 d'un matin s'écoulant    
 au son métallique    
 des anses de la marmite.        
  
  
 715
   

 
 
 Tendre la main    
 un matin    
 au frais horizon    
 көтерілген шырын    
 qu'il fallait quérir    
 en plein nord    
 à la frisure du givre    
 alors que fumait    
 les enveloppes de nos désirs    
 de papier-cadeau enveloppés    
 sans savoir où aller    
 hormis la main conductrice     
 du lendemain.        
  
  
 714
   

 
 
 Бұл фрагменттерде жұмыс істейді    
 par la fenêtre dormante    
 aux éclats d'un soleil franc    
 j'ai parcouru les cours intérieures    
 des menus épisodes de ma vie    
 lampées de miel    
 de leurs conques marines exclues    
 il y avait là    
 le bon grain et l'ivraie    
 en sagacité feinte    
 ramasse-miettes    
 oblitéré du sceau de la mouvance    
 écueil apparent au rythme des marées    
 que le regard fige en son écume.        
  
  
 713
   

 
 
 Бір-бірінің артынан еріп жүр    
 орнатылған раушандар үміттен    
 сұқ саусақтың ұшында    
 қалау заң шығаратын жерде.        
  
 Романтика жоқ    
 лаваның баяу ағынынан гөрі    
 ақыл-ойдың бугенвиллері бойымен    
 о балалық шақ !        
  
 Жарамен байланыста тыныштандырылады    
 мәжбүрлі неке    
 болуы керек деп шағымданды    
 ол бұрыннан болған кезде.        
  
 Түннің шынайы анты    
 өсіп келе жатқан айда    
 серуендеу қорқынышты шақырады    
 кездейсоқ кедергісіз.        
  
 Армандардың қайнатпасында    
 қисықтардың декамеронына    
 желкенді қайықтың жоғарғы жағында    
 қызылша қанның тамшысын ұзартады.        
  
 Бәсекелес болу қиын    
 батыл ерлікпен    
 әсер ету міндеті    
 аяқталмағандарды сұрау болды.        
  
 Жаныңыздан кетіңіз    
 қаздардың өтуі    
 шаршаған көзқарастың белгісі    
 көктемде халық санының артуы.        
  
 Өзіңіз қателеспеңіз    
 сұлы көп болады    
 сондықтан қажылардың құтқарушы соқасы    
 бұзақылыққа бой алдырады.        
  
 жоғалу    
 бірақ мені қате түсінбеңіз    
 мирлитондардың әдемі орманында    
 денесі есінен танып қалды.        
  
 провайдерге арналған haruspices    
 шатырлар сықырлады    
 асығыстықпен    
 шашылған жаңғақ қабықтары.        
  
 Біртүрлі өтіп бара жатқан адам    
 көктемгі сусынға сәйкес    
 лагерьге жете алдық    
 қарсылық қатты әсер етті.        
  
 Ол жабайы құлпынайдың дәмін татты    
 менің махаббатымның раушан бақшасы    
 және оның бұрымын көтерген жел    
 оның айна толқынының сүзгіден өтуіне мүмкіндік берді.        
  
  
 712
   

 

 Les femmes sont amoureuses    
 et les hommes solitaires.        
  
 Ils se volent mutuellement    
 la solitude et l'amour.        
  
 Ô la nouveauté du souffle    
 de celui qui voit    
 une étincelle solitaire    
 pénétrer dans la rainure du jour !        
  
 Il faut réapprendre    
 à frapper le silex    
 à l'aube    
 et s'opposer au flot des mots.        
  
 Seuls les mots    
 les mots aimants    
 matériels    
 vengeurs    
 redevenus silex    
 clouent leurs vibrations    
 aux volets des maisons.        
  
 Dans ma jeunesse    
 le monde était un blanc chaos    
 d'où s'élançaient des glaciers rebelles.        
  
 Aujourd'hui    
 c'est un chaos sanglant et boursouflé    
 où l'être le mieux doué    
 n'est maître que de la bouffissure.        
  
 Le train disparu    
 la gare part en riant    
 à la recherche du voyageur.        
  
 Aromates chasseurs.        
  
 Il est des cas limites    
 où retentir à l’événement    
 la délivrance de la vérité doit rester secrète    
 où nous devons souffrir pour la garder telle    
 où la nommer    
 c'est déloger la clé de voûte    
 qui précipitera au sol tout l'édifice.        
  
 Mais comment apprendre sur le tard ?    
  
 La parole écrite s'installe    
 dans l'avènement des jours comptés    
 sur une ardoise de hasard.        
  
 La parole ne témoigne pas    
 avant le fondement    
 mais répond    
 entre deux vapeurs humidifiantes.        
  
 Ma mémoire est une plaie à vif    
 où les faits passés    
 refusent d'apparaître au présent.        
  
  
 711
   

 
 
 Frapper du sabot contre la porte    
 mène à l'idée rebelle    
 des joutes médiévales    
 écumant d'heureuse manière  
 les stalles de suint gras    
 des chevaux au désir accoutumés.        
  
 L'odeur musquée    
 emplit les chemins de traverse    
 aux reflets irisés    
 d'une tendre attention    
 tels les yeux du crocodile    
 au dessus du bayou.        
  
 Guirlande virale    
 accrochée aux cintres de lumière    
 les moines marins    
 chantèrent à reculons    
 dans la vague replète    
 le si bémol de l'onde.        
  
 Chansons de miel    
 sur le devant du fournil    
 à califourchon sur la bête    
 il suffisait d'accompagner les Don Quichotte    
 de moulin en moulin    
 le calame à la main.         
  
 Attendue par devers l'horizon    
 la pluie vint sur le tard    
 aux mains des champignons    
 crépus et bossus    
 que la décente Angèle    
 caressait des yeux.        
  
 Menant par la bride coutumière    
 la rosée des considérations    
 au Pré Madame    
 près des gentils garçons    
 les feuilles gourmandes de sève    
 frisèrent goulûment.        
  
 Évidons la coquille    
 pour de belle engeance    
 engager la conversation    
 au filtre du crépuscule    
 à modeler la romance      
 des femmes fleurs ajourées.        
  
 Tombée puis relevée    
 la huppe à tire d'aile    
 saisit le gant    
 par devant le château    
 sous la tonnelle épaisse    
 aux mille grappes permissives.        
  
  
 710
   

 

 Petit Jean    
 dans son sac de jute    
 courrait comme un lapin    
 sans que les clapiers pâtissent.        
  
 Un soleil franc    
 par dessus le clocher    
 arguait de la fuite du temps    
 sans que le vieil homme ne graille.        
  
 Sous l'appentis    
 le linge séchait    
 les mouches bousillaient    
 sans que le chat s'éveille.        
  
 A brides abattues    
 le cabriolet frisa l'incident    
 devant les écoliers figés    
 sans que le chien n'aboie.        
  
 Au vent venu    
 les lanternes chinoises brûlèrent    
 d'une allusion l'autre    
 sans que monsieur le Maire s'en mêle.        
  
 Les traces laissées    
 sur la terre rouge    
 parurent mains de Vieille    
 sans que la cloche sonne.         
  
 Sous le portique de l'entrée    
 les enfants s'étaient arrêtés de jouer    
 un ballon finissait de rouler    
 sans que le lézard ne bouge.        
  
 Elle traversa le passage    
 à petits pas légers    
 un panier d'osier au bras    
 sans que les poules caquettent.        
  
 De l'orgeat fût servi    
 dans les grands verres en carton    
 avec force déglutition    
 sans que le rêve n'émerge.        
  
 Si ce n'est près de la combe    
 là où le chemin tourne    
 que l'homme à la voix rauque    
 se mit à rire aux éclats.        
  
  
 709
   

 

 Du bois en tombée de nuit    
 les lutins et les loups se rencontrèrent    
 près de l'arbre généreux    
 d'un dernier orage abouti    
 équarri sèchement    
 au soir de tous les dangers    
 que les cavalcades multiples    
 éclaboussaient de terre et de lumière    
 ma solitude mon épouse absolue    
 aux formes de danaïdes éperdues    
 en assoupissement des consciences    
 alors que se condensaient     
 virevoltantes les idées noires    
 de la criminalité magmatique    
 dernière jetée de roses    
 sur le trouble des offrandes au sylvestre seigneur.        
  
 Il y avait de la sollicitude    
 à pourvoir de branlante manière    
 la barque ouvrière    
 signe de sang    
 sur le dévers récent    
 des palabres ourdies    
 devant le chêne aux neiges éternelles    
 proie aux retombées apocalyptiques    
 de quelques mots    
 accompagnant les oies cendrées    
 vers le rivage    
 d'une chambre d'enfant ouverte        
 sans que l'œil du prince intervienne    
 en caresse de mère    
 infime attention de la plume discrète    
 contre la joue de duvet    
 que le souffle amuse d'une tendre attention    
 au petit jour d'un sourire.        
  
 J'ai beau changer de place    
 la perspective toujours identique    
 prolonge ses lances guerrières    
 sur le papier avion d'Indochine    
 qu'une écriture fine ensemence de pleurs    
 aux échelles du temps arrimées    
 en attraction de cette jungle    
 où se fit saisir par la manche    
 vers le bal des maudits    
 l'enfant-soldat se détruisant    
 à vouloir donner sens à sa vie    
 bien que rangé par tranches d'âge    
 ле "rouge et or" de nos prix    
 enfonçât le fer incandescent    
 dans la plaie millésimée
 des allers et retours    
 de l'immoralité à tirer leçon de toute chose.        
  
  
  
 708