Көлеңкеге, жылу толқынында
 көтеріңкі ойларға ашық   
 жаңалықтың қызуын ашады   
 табынның қоңырауларына дейін ашыңыз   
 жексенбілік асқа дейін ашыңыз   
 отбасылық фотосуретке ашыңыз   
 сықырлаған қақпаны ашыңыз   
 мысықтың мияулауына ашық.   

 Көлеңкеге
 жылу толқынында,   
 қурап қалмай пісуді білу   
 келген сөзді қалай қабылдау керектігін білу   
 кім болса да дауыс беруді білу   
 көзді нұрға толтыруды біледі   
 күлгенге қалай күлу керектігін біл   
 күлмейтін адамға күле білу   
 қымбатты жүрегіңе қарсы ұстауды біл 
жиналыстың.   

 Көлеңкеге,
 жылу толқынында,   
 тірілердің щеткасын ізгілікпен толтыр   
 сол сәттегі шаршауды сиестамен толтырыңыз   
 баланың келуіне назар аударыңыз   
 жанжал дауылды балмен толтырыңыз   
 ашылатын есікті әдейі толтырыңыз   
 Тәуекелге барудың қызылын тәтті толтырыңыз  
 жайсыздықты жеңіл желмен толтырыңыз.   

 Көлеңкеге жылу толқынында,   
 достық су стаканына рахмет   
 тыңдағаныңыз үшін рахмет   
 тістің астында сықырлаған алмаға рахмет   
 күнделікті көтерілу керек болғаны үшін алғыс айту   
 бізді қараңғылықтан алып шыққан таңға рахмет   
 дала жәндіктерінің әніне рахмет   
 өтіп жатқан уақытқа шүкір.   

 Көлеңкеге
 жылу толқынында,   
 баланы өз болашағын жазуға баулу   
 ананы өз бетінше қырағылыққа жеткізіңіз   
 әкені кеменің тұмсығына апарыңыз   
 қарияны шабылған шөптің иісіне әкел   
 қабырға мен жапырақтардың арасында аспанды ашыңыз   
 қатты тасқа мерекелік ауа әкеліңіз    
 өмірді қарым-қатынасқа келтіріңіз.   


 356

   A fleur de peau      
 ~ un baiser s'est posé.

 Papillon fol'enfant   
 ~ de nos rêves.   

 Farandole des reflets   
 ~ des bulles en surface.   

 Une louche d'étain   
 ~ pour mettre à nos lèvres.   

 Le vent dans les frênes   
 ~ pour se rafraîchir.   

 Le ciel bleu mission   
 ~ procès éternel.   
 
Quelques pas dans le ruisseau   
 ~ un sourire échangé.   

 Mains jointes   
 ~ pour l'assoiffé.   
 
Une flamme sur ton front
 ~ l'œil si mystérieux.


 357

   Éclisse vitupérante   
 de ta voix   
 l'astre de nos amours   
 pleure la joie   
 en remontée   
 pente douce   
 de notre échappée.   

 Effrayé   
 par tant de tendresse   
 le soldat retourna son arme   
 sous le bouleau frémissant   
 de l'automne   
 assomption de la balle   
 sans que s'éteigne lune.  
 
 Жаяу жүру   
 marcher en bord de falaise   
 se contenter de peu   
 fermer le regard   
 les embruns si bas   
 sur l'horizon   
 d'une sente ultime.   

 Appeler le bedeau   
 dites lui que je meurs   
 entre campanules et bleuets   
 sous le dais étoilé   
 d'une voûte superbe   
 que l'orage aurait rafraîchi   
 de son charroi cliquetant.   


355

 Pieds nus   
 sur la Lande   
 le bâton bien en main   
 la musette à l'épaule   
 le bonnet recouvrant les oreilles   
 derrière les vaches   
 aller vers la cabane   
 le chien aux trousses   
 faisant ce qu'il voulait   
 de taupinière en taupinière   
 puis levant son museau terreux   
 les yeux demandeurs   
 vers l'attente infinie. 
       
 A front renversé   
 se remettre du départ d'Orion   
 aux délices du jour   
 respirer l'air du matin   
 aller sentir l'herbe de rosée pigmentée   
 ranger deux trois objets   
 se passer de l'eau sur le visage     
 accueillir la pensée.  
 
 Et puis le sens   
 au délire du sens   
 en déliquescence   
 dire quelque chose   
 qui vaille la peine   
 qui fasse connaissance   
 du sens dans la direction assumée   
 du sens hors sensation   
 du sens essentiel   
 de l'excuse et du désir.   
   
 Pour bulle d'air   
 éclatée à l'air libre   
 claquer l'arc-en-ciel   
 contre l'écran blanc d'une salle sombre   
 hors mystère   
 sérier de près la justesse d'un son   
 sur l'autel sacré   
 des murmures sourds   
 entrer par la porte des cérémonies.  
 
 De blanc vêtu   
 au rai de lumière apparu   
 être le pas   
 sur la dalle de basalte   
 le pas sans hâte   
 que l'élévation d'un chant   
 transporte à la croisée des nuages.   

 Joie,   
 ressentie au cœur,   
 contact du Réel.   

   
354

 Tu me viens    
 tard le soir  
 ô lune inassouvie   
 femme de la contrée    
 enfant des herbes folles   
 vieillard familier   
 dans le miroir   
 sous la luciole des souvenirs. 
  
 Lève les yeux   
 proche de la torche   
 au temple des attentes.
 
 Sois Sainte Femme   
 arc-en-ciel des désirs.

 Sois l'enfant   
 assis sur la margelle du puits.
   
 Sois le vieillard oublieux   
 aux futiles pensées.  

 Sois la mèche   
 qui allume le feu d'être soi.

 Sois l'oreiller aux mille grains de riz  
 en l'accueil de ce qui vient   
 en allégresse sage   
 une pincée de sel   
 sur les lèvres 
 bras tendus vers l'étreinte   
 lumière vacillante   
 du jour à venir.

 Sois lune éternelle. 


353