Arquivos da categoría: novembro 2012

Camiña

 En aspiration lente
le développé des dalles arrondies
hausse le ton vers l'effort
S'écartent les pierres moussues
les piquets de pâture en perdition
S'offre le gai rivage des terres à venir
La feuille sèche
converse avec le soleil de brume
filtrant son éveil
en pente douce
le pas ample
il monte
l'homme au sac rouge
Par une régulière méditation
il franchit l'obstacle à venir
d'une marche présente
vers sa propre rencontre
sous la lumière basilique
d'une mandorle
à honorer les siens .


055

O arbusto ardente

    Na entrada colorida dos brazos abertos da vida
polo camiño
Coñecín o sol
un sol de outono
namorado das néboas que pasan
tamén te atopas vestido de luz
permitiume guiñar o ollo
e ver o roxo do outono
Tropequei co máis alá de min
contra o filtro que rodea os meus lombos
eu e o meu entorno
e estaba en boa forma
Topeime co filtro que me impedía asinar o futuro
e o filtro converteuse nun espello
onde reflexionar
humor sombrío
no lugar exacto
que intentaba evitar
do que pensaba que me escapaba
e é criandome
que podía permitirme
para pisar o sebe de espiños e silvas mesturados
separándose do obxecto do meu desexo
só bota unha ollada
trampa circunflexa como unha historia para contar
Sentinme mal
Dei a volta
para volver á carga
o meu rostro contra o seu rostro
quédate comigo coma se me equivocase
ser eu
ser o outro
e ardeu
tan forte que a desrazón salpicaba froitos amargos
o palacio da miña semente mantida
os aristos estaban na lanterna
os cadáveres exquisitos presentáronse á mirada
protuberancias monstruosas apostrofaban o tronco das faias
con todo fíxose un paso
entre cortiza e albura
para escoitarme dicir :
" Conxela-te no ouro do tempo
ser verdes pastos
e presentación de ofertas
baixo os dentes do rabaño
e sobre todo non esquecer nunca o corazón da tradición
ser de latón
ser a cuxa do labrego
a espada do cabaleiro
e o santo crisma do cura
para aceite e bálsamo
aliméntate e vai
o meu fillo, Meu amor. "


054

Pensamento e pensamentos

Les pensées sont des images mentales qui embarrassent l’esprit et qui nous font réagir hors de toute référence à la réalité. Elles tournent en rond et nous occupent lorsqu’on ne sait quoi penser. Elles se réfèrent à ce qui a déjà été dit et tissent un foisonnant faisceau de rapiècements, de ravaudages, de stéréotypes, en encensant, plus ou moins élégamment, celui qui se propose d’être le faiseur de bons mots, le détourneur de l’originalité, le fossoyeur de tout effort à s’extraire des habitudes .

Les pensées sont comme un vol d’étourneaux plus aptes à parader en d’étranges circonvolutions dans un ciel de traîne, qu’à exprimer la lumineuse solitude d’un individu en proie à la tristesse causée par le départ inopiné de la meute .

La Pensée, ela, est essence de l’Univers. Elle est la source ineffable de possibilités surgissant de nulle part. Elle est, au débotté, la surprise du chef, pas nécessairement bonne mais qui interroge, qui occasionne le trouble dans les choses acquises et sollicite la déviance, le pas de côté, comme moyen essentiel à se dépasser .

La Pensée réfléchit la source lumineuse et n’a qu’un désir ; c’est de se diffuser .

De commencement en commencement, la Pensée acquiert une appétence à faire vivre ce que l’on est, en passant de l’Inconscient au Conscient pour aboutir au Transconscient .

C’est à ce point, qu’alors étant agi, nous rentrons dans la Conscience réflexe pour développer ce qui vit autour de nous .

Ainsi nous faisons alors irruption dans l’espace lumineux de l’Action. Nous parachevons une expérience de la Pensée qui nous extrait du brouillard du survivre afin de nous amener à vivre libre .

053

Sabedoría e tradición

Na sabedoría e tradicións de todos os pobos, Ahí está o desexo imperioso de recoñecer no A vida, en Morte , e tamén nas nosas pequenas mortes e resurreccións cada día – O Iniciadores dun mundo detrás do mundo .

Convocatoria esencial para involucrar ” Coñece a ti mesmo ” ou Alfa e o Omega da nosa viaxe .

Non o é necesario esperar a nosa última hora, para saber o que nos depara o futuro reserva . Xa estamos polo noso compromiso existencial, as nosas experiencias e as nosas relacións como un teatro de sombras .

E a Consciencia somos nós para comprometer o ” Diálogo interior. “

Ballet en que loitamos, ballet das enerxías, útil ou asustado como as divindades pacíficas e furiosas da tradición budista, É tócanos discernir neles e máis alá deles, a Luz Clara, alí verdadeira natureza do Espírito .

E isto implica traballo diario, un movemento perpetuo feito de identificación e desidentificación, de impaciencia e obriga de paciencia, desexar e ao desapego do desexo .

De todo isto nós somos o Actor e a Testemuña .

Para ver estes forzas e as súas expresións, benévola ou destrutiva, formidable ou privados, lévanos a entrar no sufrimento e a alegría para ser tocado no fondo de nós mesmos .

É por vivir estas probas, ao coñecelos a través da análise, ao cruzar o veo de emocións e falsificacións, practicando a compaixón e a gratitude, iso podemos atopar paz e desapego .

052