
pazos e flores
benvido meu amigo
o rico amante dos meus pensamentos.
A continuación, dándolle un coñito
os solitarios da palabra
en afirmación da inadmisión.
ao longo da canle
brazadas de follas mortas
voar no vento unha canción.
374
pazos e flores
benvido meu amigo
o rico amante dos meus pensamentos.
A continuación, dándolle un coñito
os solitarios da palabra
en afirmación da inadmisión.
ao longo da canle
brazadas de follas mortas
voar no vento unha canción.
374
Esta ferida de caramelo
devant l'âtre lacéré
capture le gémissement des ailes.
Lignée des sièges de bois dur
invadindo o espazo das nosas noites
o carro pasa raquítico.
Para non facer dano máis
o tempo está no índice
sans l'arogance d'un regard.
360
Espiral de chama cantando
a preguiza rezuma e castañete os dentes
baixo a dúbida permitida.
Corre a palabra
en funeral baixo
os camiñantes do esquecemento.
Para dicir de novo
que mañá será mañá
e de día unha estrela fugaz.
361
Les mots se méfient du réel entendu
en dégoût de soi-même
morre a escrita do despois.
Na inauguración houbo multitude
de transeúntes
desaparecendo na noite fría.
Foise, os poetas,
os ollos pechados
en canto pasou a tormenta.
362
As atalaias rematarán
nos échos lointains entendus
durante o si do esquecemento.
Delicado durante moito tempo
as ojeiras do verán
pasarlle as nubes á casca da noz.
Da noite envolvente
Os ruídos asinan a presenza
de falta de narrativa.
363
Masselotte peinte
en dérision de la réalité
porta aberta.
Des mains se joignent
des lèvres énumèrent
à perte de vue.
Mon NOM en grandes lettres
fuite éperdue
des pas frappant l'ardoise de l'escalier.
364
Ne cherchez pas
ne dormez pas
soyez la vigie éternelle.
D'un pincement au cœur
si la vie fuit
soyez le gisant de vos nuits.
Les créateurs sont durs
les solitaires sont vides.
Qu'il est bigarré de vivre.
365
Ces mains d'envie tenaces
poursuivent la question
sans que réponse vienne.
La fleur qui ose
clame son existence
à contresens du chemin proposé.
Purement fictive
la garde n'est pas relevée
sans l'appel du petit matin.
366
L'Art se chauffe des éclats de voix
en retombée des belles phrases
la nuit promise est susurrée à l'oreille.
A l'aube nouvelle
nouveau départ
entre doute et certitude.
A cheval sur le parallèle
le franchissement du gué
se fera malgré nous.
367
Cette poupée contre le mur apparue d'un clin d'œil mâche la déraison à dents crûes. Reviens le banal en sourdine na solapa da chaqueta papilles sèches mains dans les poches. Marchons relevons les clôtures sur la neige soyons ivre du vin à venir. 368