Δεν είχε φτάσει αυτή την ώρα
τα παιδιά της αυγής
ψέλνοντας μερικές παιδικές ρίμες
με την ανατολή του ηλίου το καλοκαίρι
στη σιωπή και την ησυχία.      
 
Πριν εμφανιστεί το Φως
τα πουλιά είχαν τραγουδήσει
να σιωπήσω Το φως ήρθε.      
 
Quant au vent   
le vent du matin   
se tenant coit aux premières lueurs   
il avait frisé le feuillage   
dès le jour apparu.      
 
Οι οξιές της πλατείας
άρχισε να χορεύει
τόσο απαλά
παρά ο σταυρός των νεκρών
εξέπνευσε το άρωμα του suroîte.      
 
Ήταν σαν να
να έχει διασχίσει τα εγκαύματα του χρόνου
προκάλεσε μικρά δάκρυα
στον τοίχο της επιπόλαιας.      
 
A marche forcée   
pour vaincre nos peurs      
le chat aux bottes de sept  lieues
s'enquit de donner vie
à la remise à jour.       


1057