Σέρνεται στα κενά μας σαν α πολυετές φυτό που ριζώνει στην πιο μικρή ρωγμή .
Γεμίζει αυτόν που πάει να το ψάξει γιατί ένας γίνεται πλούσιος μόνο από αυτά που χάνει κανείς και βρίσκει εκεί μόνο αυτά που ξέρει η Καρδιά ήδη .
Και τότε τα πράγματα γίνονται αντιληπτά μόνο υπέρ ενός οπίσθιου φωτισμού, ενός σπασμένου οστού, εδώ και τώρα. Μόνο οι λέξεις εμφανίζονται σε μια κενή σελίδα. Η μουσική σκάει μόνο από τη σιωπή ανάμεσα στις νότες .
Το ελάττωμα .
Τι είναι κούφιο και του οποίου δεν έχουμε αγγίξει τον πάτο .
Ένα φεγγάρι ημέρας .
Αυτός ο κενός χώρος, αυτό το πεδίο μήτρας, δεν είναι αυτό της υπομονής μου ? Εκείνη όπου η αγάπη μου συνδυάζεται με την απόσπαση ?
056