Το κουφό αυτί

Au démêlé des mèches blondes  
la voix sourdille   
tel papillon d'or.      
 
L'archet grimpe aux cintres   
des voilages robes de nuit   
qu'accompagne le frisson de la page que l'on tourne.      
 
À l'enfant du mystère révolu   
à l'étang aux douces ridules   
ces marques d'affection.       
 
Je veux enfin dire la vérité   
des femmes aux amples tabliers   
dont la main partage la clé du jour.      
 
Il y eut captation des élans   
dans la fissure d'un ciel de grâce   
augurant l'incartade majeure.      
 
Η πιο συριγμένη από τις διευθύνσεις
δεν ηρεμεί το τραγούδι
παραβιάστηκε η αθωότητα.      
 
Τι να κάνω
σε αυτούς τους καιρούς παρακμής της ψυχής
παρά να στρίβεις τον ορίζοντα.      
 
De la lumière du sang des justes   
monte la plainte bleutée   
de la souffrance.      
 
Στο κρύο από την άλλη πλευρά
οι επαφές συσσωρεύονται
ορατό και αόρατο
δικέφαλος αετός στις πύλες του Βασιλείου
δείχνει λευκά θερμοκήπια
εξερχόμενος
χωρίς να έχει καθοριστεί ο προορισμός.      
 
 
888
 


Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση email σας δεν θα δημοσιευθεί. τα απαιτούμενα πεδία είναι επισημασμένα *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για τη μείωση των ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Μάθετε πώς γίνεται η επεξεργασία των δεδομένων των σχολίων σας.