Οι γλώσσες γλείφουν την ακτή τα σύννεφα προτείνουν η ζωή διαθέτει στο κοίλωμα των θλιβερών κυμάτων ηχήστε την κόρνα της ομίχλης .
Κόκκινο κορδόνι γύρω από το λαιμό ενός νεκρού χοίρου περιστροφική παρέλαση τα βαρίδια τα ρέψιμο τα τέρατα επαναστάτες στο μυαλό .
Οι ερασιτέχνες ενός απελπιστικού άσμα οργανώνουν την τυχαία θλίψη των εσταμινετών ο τρόμος ανεβαίνει στο βωμό της κατάχρησης αυτοί από αλλού οι προμηθευτές της ναυτίας .
Τραγουδώντας την παράδοση της σκέψης πάνε έρχονται νέοι με εξαίσια πτώματα οι άνομοι στην αναγκαστική πίστη .
Περάστε τη γυναίκα με το προσφερόμενο πρόσωπο τα ζωντανά έξω από τα μοναστήρια απλώνοντας με τα παρακλητικά χέρια της το μάτι ενός ταλαιπωρημένου ήλιου .
Ας μην μασάμε τα λόγια μας ας είμαστε δυνατοί υποστηρικτές ώστε στα ρέματα του αίματος ακολουθούμενη από την πράσινη ενέργεια .
Βγείτε έξω νωρίς το πρωί οι αρουραίοι των πόλεων μας οι διστακτικές πυγολαμπίδες των έρημων δρόμων μας .
Ο χρόνος κόντρα στα νεύρα αγγίζει με διαρκή προσοχή τα αδικήματα που υπέστησαν στο βάλτο του συμβιβασμού .
Σήκω πάνω εκπέμπουν τον κουτσό ήχο των φτωχών ανθρώπων το καταραμένο μέχρι το άδοντο ότι ο μαύρος χρυσός απελπίζεται .
Γίνετε το ρήμα στο κοινόχρηστο γραφείο ζεσταθείτε στο ξύλο των δολοφονικών ποινών φυλάξτε τα παιχνίδια και τις αλοιφές σας βγείτε ανοιχτά και πείτε ότι ο άνθρωπος είναι υπέροχος .
Invective τα λείψανα γίνε η χολή των αρχόντων του μυαλού σκάψτε τον τάφο αυτών που έχουν πάρει μορφή περάστε το δρόμο σας μπροστά στην ψευδαίσθηση .
Και επιστρέφει να μας πει ότι η ζωή είναι επιθυμία σε μελωδία κιθάρας ερωτευμένο κρίνο της κοιλάδας στην πίσω πλευρά .
Για να σαλπάρει η χάρτινη βάρκα στη λεκάνη Tuileries ένα βράδυ του Δεκέμβρη στον ωκεανό των αληθειών .
παιδί που είμαστε παιδί που ήμασταν για τα παντοτινά μας παιδιά ας γίνουμε το αλάτι και το μέλι της γης .
