Πίνοντας ένα διάβολο μέντας
χρωματισμένη ηλιακή χάρη
κάτω από τη βελανιδιά
από το Vincennes
ήρθα, πέρασμα
και θα φύγω, πέρασμα
χωρίς να με χαιρετά ο κότσυφας
Φτου...
μόνο μια τρίλιζα
απλά η σωστή σημείωση.
488
Αρχεία κατηγοριών: Ετος 2019
ένα απέραντο θανατηφόρο χαμόγελο
Ο απόλυτος ανελκυστήρας
ένα μεγάλο σώμα
προμηνύει χίλια κακά
σε αυτούς που το ασκούν.
Μπορεί να είναι
που τρίζει η πόρτα
που η κλίση τσαλακώνει το σατέν
που τα νύχια υποχωρούν.
Έτσι
ενώπιον δικαστικού επιμελητή
ας βάλουμε τις σφραγίδες
διεκδικώντας μια κακή πάσα.
Χύνω
ήρθε η σιωπή
η ιερή σιωπή των αμνών
διευρύνετε το ντουλάπι.
Στη συνέχεια κυλήστε
στο πρωινό γρασίδι
με μυρωδάτη δροσιά
με ένα απέραντο θανατηφόρο χαμόγελο.
489
Le temps s’ouvre au silence

Ο χρόνος ανοίγει στη σιωπή
φτερουγίζουν οι πεταλούδες του φθόνου
συγγνώμη που περιμένω, το χιόνι.
Και υπογράψτε τη διαδρομή
Μπράβο
mon ami d'enfance
χάθηκα, θλιβερή παραμέληση
κλείσιμο των εξόδων
σχολικό λεωφορείο,
ακόμα και το Πάσχα,
ανυπομονώ να πάω στον Μάριους.
Στοιβαγμένη η Νένα
στα κόκκινα μάγουλά της
φωτίζουν τους κέδρους
ανατολίτικο κατάρτι misaine
του γκινγκουά
στη μνήμη των ποταμόπλοιων.
Φωτογραφίες του Brihat
στους χλωμούς τοίχους
κακός οιωνός, λεμόνι στα καλύτερα της Κυριακής
συνοφρυώθηκαν ανυπόμονα
πριν από την υποχρέωση
να συνεχίσει ανάντη
η μαθημένη συνήθεια
μιας τέλειας τέχνης.
Το ξεχαρβαλωμένο καρότσι
πήρε ανοδική πορεία
σκόνης καλυμμένος
μεταξύ Γολγοθάς και νεκροταφείου
εκεί πίσω
τράβηξε τα παιδιά
με τις τσιριχτές φωνές τους
ο αέρας ήταν δροσερός
έφτασε στην πλαγιά του βουνού
όπου αιωρούνται οι γύπες
σε καταδύσεις αρπακτικών
στις μαύρες σπηλιές
suintantes d'une eau bleue.
σημάδι παράδοσης
πίσω από τις κινήσεις,
η υπόσχεση,
περιστρεφόμενα πρόσωπα
προτείνεται στον ορίζοντα
τα μεγάλα τους μάτια
πήζει με μια δροσερή βροχή
γιορτές φωτός
στις πύλες της λήθης.
Κατέβηκε από τις ράγες
κάποιο πυροπούλι
χωρίς να ταλαντεύεται το κράνος, υπήρχε
η θάλασσα σκεπάζει τα ίχνη μας
ενός γαλακτώματος
τις ζωηρές ζωές μας
καθόλου έρχονται
ευρέως διάσπαρτα
σε γκρίζα άμμο του ποντικιού
της ζωής μας.
487
L’ange des neiges

νιφάδες φωτός
στα τρυφερά παράθυρα
που παντρεύεται η οικογένεια.
Μπράντον της φωτιάς
πηγάζει από τα βάθη
που παγώνει το κλάμα της κουκουβάγιας.
Ο Άγγελος του Χιονιού
hors du sol aride
θρηνεί το παρελθόν από τις παρελθούσες προσφορές του.
Η Νυχτερινή Φρουρά
θολά μάτια μούσια γένια
παρακολουθήστε τις περιπλανώμενες ψυχές.
Στην άκρη της αβύσσου
οι νεκροί επέστρεψαν από τον διάβολο
χρωστική ουσία αστεριού
παιδικό γέλιο
παρά το χέρι μας
à la sortie du drap caresse
στην πάνα του νεογέννητου.
Εδώ έρχεται η ώρα
εδώ είναι ο τρόπος που τρέμει από τη σκόνη
κάτω από το άφθονο Μαριανό πέπλο
στο κεχριμπαρένιο κατάρτι της Βαλτικής
κροταλίζει από τα αδυνατισμένα του κόκαλα
η εντολή να συνεχιστεί το ταξίδι.
φωνές ναυτικών
ηχώντας μέσα στην καταιγίδα
παγωμένα χέρια
κόλλησε στο κάγκελο
μια πλημμύρα προσβολών
αφήστε τον άνεμο να διαλυθεί.
" Στο νότο ! "
entendis-t-on
όταν το αιχμηρό βέλος
μη ελεγμένες δονούμενες χορδές
ριχτάρι σαν κεραυνός
κατευθύνθηκε πού να ξαναγεννηθεί
vers notre finistère.
486
Éclats de lumière

Éclats de lumière
glissade de janvier
que griffent les branches
de l'étrange équipage
la rousse lune fige
œillade embrasée
l’arrivée de nos rêves.
Double hérésie de la contemplation
bras levés
en limite du déclin
s'effacent les marbrures
du matin le malin
aux sourcils enrhumés d'étoupe.
Fors l'espoir
les brasiers se repaissent
des coulures de l'esprit
aux rives surpeuplées.
A grand train
les cris montent des ravines
sous la voûte piétinée
aux semelles d'argent
des journaliers d’antan.
D'étranges fenêtres
aux vitres éclatées
élargissent le sourire
de l'Ange mon frère.
Couchés sous le dais
en retrouvange nouvelle
les hommes aux semblables étoiles
rassemblent les nuages
épanchant leurs liqueurs
comme on panse
de laine et d'aiguilles
dents serrées
les vagues
dentelles des mers éternelles.
485
soudain un bruit mate
Soudain un bruit mat
fins entrelacs ~ rien
le passereau passe.
476
gouttelettes déposées sur la vitre
Le soleil
finement ourlé
aux montagnes jointes
propose ce bel oiseau
aux lèvres de l'amante.
Gouttelettes déposées sur la vitre
les brumes du lac
soulèvent le jour
amant missionné
pour la litanie des délices.
Se joignent
et sèment à tout vent
tourbillons de lumière
les traces de vérité
vers la montée soprane.
De ta voix
ourlée d'une clarté de neige
au carré des cairns
στην άκρη του δάσους
allons main dans la main.
484
( dessin et son poème de René Barbier )
sous la feuillée en lumière
Sous la feuillée en lumière
culture du silence ~ passe
le cerf aux bois dorés.
483
celle qui reste jusqu’à la fin
Celle qui reste jusqu'à la fin
sans casser le fil ~ la beauté
dessous c'est de l'or.
481
Un soupçon de quelque chose

Un soupçon de quelque chose
aller vers la table ~ d’encre
le calame crisse.
482