Si menues les mains de Marie   
 que l'orgue émet le chant des oiseaux   
 gazouillis d'entre les voiles   
 de la montée vers l'aube.   

 Sur l'âne musicien   
 j'ai mesuré du regard   
 la distance du moi au soi   
 une pichenette d'éternité.   

 De crânes à même le sable   
 σημείο   
 l'obsidienne par contre   
 se lamentant d'ordres laissés là.  
 
 Μαύρο δέρμα και λευκός αφρός   
 στο πλαίσιο του παραθύρου   
 ανεβαίνει καπνός   
 douce et tracassière.   

 Είναι όμορφα και καλά   
 τραγούδια της ύπαρξης   
 ανοιχτά δέρματα των παιδιών της Εμμαούς   
 απαλλαγμένο από αγωνία και τίποτα.  
 
 σκιά χάδι   
 στη σχάρα του ήλιου   
 d'une quête danse l'amour   
 αναλόγως.   


389