Heurtoir sur la porte Ma maison est en bois Que le gong allège . Soif de dire le son Des oraisons en pâmoison Hors l'ordre vitupéré . Mâchure de l'esprit Sous le ciel d'un cœur Impact des balles fraîches . Corridor essentiel Pour de plus amples promenades Sans rambarde pour devoir . Au creux des encensoirs Filtre le doux regard De l'enfant en devenir . Prune écrasée entre deux doigts Gant de crin mouillé Offrande aux mille bouddhas . 262
Tu ouvres l'œil tu fermes l'œil et ton doigt sacré montre le chemin si loin, si proche objet sans objet nudité absolue le coloriage qui t'anime est épaisseur impénétrable . Elève - toi sois l'aigle glatissant cueille les grappes de la vigne éponge ton front caresse le chien qui passe . Ô homme, ô femme irradiants ensemble la mandorle des saisons . Cloches, croches, au son du tambourinaire soyons le verbe des officiants carène de la rumeur processionnaire claquement de bannière sous le linteau des entrées présence coutumière du paladin sous la coupole en quête de lumière . Il n'est d'Être réalisé que l'acrobate élevé par les hourras au sommet de son art sourcilleux devant la demande écartelé par les voix angéliques prêt à tendre son miroir concave à celui qui, νωρίς το πρωί effectuera le retournement . ( Détail d'un tableau de Manon Vichy ) 261
Oui , σύνολο
πες στον εαυτό σου πώς είναι η ζωή
ακριβώς εκεί μπροστά σου
μεταξύ κατάπληξης και σοβαρότητας
βάθος και ελαφρότητα
σίγαση ή φωτεινή
όπως έρχεται
στην καρδιά του
να είναι κοντά στον εαυτό του .
Oui , σύνολο
στη γη , να περπατήσει
από σάρκα και πνεύμα ,
να σηκωθεί το πρωί
πηγαίνετε για ύπνο το βράδυ
συμμετέχουν στην πρόβα ιερών τραγουδιών
διάβασε μερικές σελίδες ποίησης
απόδραση με όμορφες σκέψεις
δώστε στη γάτα τον πολτό της χωρίς να ξεχάσετε τα φάρμακά της
προσέξτε τον καιρό
κάνε μερικά βήματα με τη μύτη σου στον αέρα
παρακολουθήστε τη φύση να ξεδιπλώνεται
δείτε εάν παρέχεται η τροφοδοσία πουλιών
έχουν πρωινό για δύο
υποστηρίξει τον άλλο στο λόγο του
ανταλλαγή για να πιέσετε περαιτέρω
στοχασμός για τα πράγματα της ζωής
μετά διαλογίσου
πάρτε στα σκουπίδια
παραλάβετε την αλληλογραφία
πείτε ο ένας στον άλλον τι θα κάνουμε σήμερα
ψώνια στο Intermarché , στο Βοτανικό , στο κρεοπωλείο ,
σκέφτομαι τα τηλεφωνήματα
" Θα πρέπει να πάω στο κομμωτήριο " .
Φροντίστε το σώμα σας ,
αυτού του πονοκεφάλου ημικρανίας ,
πέπλο μπροστά στα μάτια ,
από αυτά τα δόντια του Κάδμου
με αυτά τα χέρια Dupuytren ,
αυτής της βουλωμένης λεκάνης ,
από αυτά τα χειρουργημένα πόδια .
Oui , σύνολο
κατέβα όπως εσύ στη θάλασσα
τα επαγγελματικά βάρη εξασθενούν
κανείς δεν είναι ουσιαστικός
να απεμπλακεί επαγγελματικά
το προ τετράγωνο γίνεται ουσιαστικό
ανθισμένες εικόνες
αγκαλιές ιδεών συγκλίνουν
από την οποία προκύπτουν ρυθμίσεις
πλαίσια στα οποία θα τοποθετηθούν τα έργα
en déconstruction et construction de là où on est
η αναζήτηση του νοήματος των πραγμάτων γίνεται πιο ξεκάθαρη
ονειροπόληση ,
γλυκά και εκθαμβωτικά συναισθήματα
σηκωθείτε από την κοιλιά και από την καρδιά ,
υποχρεωμένος να τείνω προς το μεγάλο Μυστήριο .
Oui , σύνολο
υποκλίνομαι έξω
γράφημα σε χαρτί
λόγια αίματος , εξυπνάδες
στο μικρό σημειωματάριο
στη σημερινή σελίδα
στη νέα μέρα
ακόμα περιμένουν φρέσκα μελάνια
σαν μια αιωνιότητα που προσφέρεται
πολύ πάνω από τον εαυτό του
αλλά ορατό σε ομιχλώδη καιρό
μεταξύ σκύλου και λύκου
όταν η φλόγα αντανακλάται βαθιά στην ψυχή
ο φίλος μου , η καρδιά μου , η παραλογία μου , σεβασμός μου ,
κρυφή μου , υπέροχη απόδρασή μου ,
η προσφορά που έγινε
την αυγή
με μια τρυφερότητα για προώθηση.
Oui , σύνολο
υπάρχουν αυτές οι αναμνήσεις , ειδικά αυτά της παιδικής ηλικίας
συνονθύλευμα ενός περασμένου παρελθόντος
και τα οποία ωστόσο κολλάνε στα παλτό μας
τεράστια συσσώρευση ιχνών
που οργανώνουν
με μικρές αυξήσεις της χολής
η εύληπτη νοσταλγία του φύλακα .
Oui , σύνολο
και μετά τόσα πράγματα , πρόσκληση ,
να γυρίζει προς όλες τις κατευθύνσεις
à faire lever la poussière de notre espace ,
κόλαση πριν από το γράμμα ,
για να διορθωθούν τα ισχυρά γεωδαιτικά σημεία ,
σημεία αναφοράς για τις μελλοντικές γενιές ,
να μην χάσετε τον στόχο της συνάφειας .
Μπροστά μου η γη γίνεται άνυδρη
τις οξιές και τις βελανιδιές των δασών μας
έδωσε τη θέση του σε μερικούς αγκαθωτούς θάμνους
η άμμος διαπερνά τις σχισμές των πύργων μας της Βαβέλ .
Με τα χέρια μου , η φωνή μου , η εμφάνισή μου
Γράφω το όνομά σου
εσύ ο Μέλλοντας Ερχόμενος
toi , Ελευθερία , Φως και Θάνατος
Νύχτα και μέρα .
Τρώω τα τελευταία φρούτα
αυτά τα κόκκινα μούρα , μαύρος , κίτρινο και πράσινο
Ζω σαν αρλεκίνος τα χρώματα της αγάπης
Είμαι έκπληκτος από το πέρασμα
από νύχτα σε μέρα
και από μέρα σε νύχτα
ειδικά σε είδος , σε δροσερό καιρό
όταν το πρωί
ο ήλιος ανατέλλει , σπρώχνοντας πίσω τα φύλλα του μελιού του
να ανάψει ολόκληρο το ουράνιο θόλο
κραυγή για κάτι περισσότερο από τον εαυτό
στην άκρη του διαστήματος
των τετελεσμένων
και μετά είναι η βροχή
αυτή η ολοκαίνουργια βροχή μετά την ξηρασία
που ξυπνά αρώματα ύπνου
et fouette le visage d'un éventail d'odeurs
υπόσχεση απίστευτων συναντήσεων .
Oui , σύνολο
το περπάτημα
στο πλάτωμα που χτυπήθηκε από τους δυτικούς ανέμους
Σταματάω και γυρνάω όταν θέλω
λόγω πόνου στα πόδια
σύμφωνα με μια πληγή σε έναν κορμό στάχτης
τα ψηλά κλαδιά που χορεύουν σε μια ανάσα
με έντονα αρώματα .
Oui , σύνολο
είναι σηματοφόρος
με λουλούδια κοχυλιών
παρά τα μάτια του τίποτα
αντιλαμβάνομαι
απέραντη ορμή των αιώνιων κυμάτων
χτυπώντας ανελέητα
τους βράχους του μέλλοντος
και τα λεπτά φράγματα
γύρω από αυτό το αντικείμενο τόσο γλυκό
που πιέζουμε
μπροστά σου και πίσω σου
σε όλες τις πλευρές ταυτόχρονα
σε τάξη και σε αταξία
ΖΩΗ
Sa Vie
αυτό το κενό από την αρχή μέχρι την αρχή ,
αυτό το χωνευτήρι ευκαιριών ,
αυτό το κάλεσμα της αυγής ,
oui , αλλά μαζί .
260
Μια ματιά Στο πλάι των μαργαρίτες Μεγάλοι μίσχοι Οι κοκκίνοι ανεβαίνουν . Μια ματιά Είναι Φρέσκια κοινή χρήση Καθημερινές λέξεις . Μια ματιά Από εσάς σε εμένα Με τα πόδια να ενταχθούν στη λακκούβα Από εμένα σε σένα . Μια ματιά Από αλλού Το ίχνος ενός περαστικού Φευγαλέος . Μια ματιά Που φιλάει τη ζωή της Και έχει επίγνωση του θανάτου του Όπως το Matador στην αρένα . Μια ματιά Ενδιάμεσα Με την πνευματική του κατάσταση Και απείρως θανατηφόρο . Μια ματιά Στη μοναξιά της SA Στα όριά τουμικρό Στο άνοιγμα του . Μια ματιά Ποιος δεν έχει καμία σχέση Να είσαι ικανοποιημένος να είσαι Τι είμαστε . Μια ματιά Ζωή Παρά την άγνοια Χάρη στην αθωότητά του . Μια ματιά Που συμμορφώνεται χωρίς να γνωρίζει Συναγωνιστικός Από όπου το φως . Μια ματιά Αποθηκευμένος Σε ισορροπία Ο κίνδυνος κραυγών και κλάματος . Μια ματιά Ένα πρώτο βήμα Η πίστη του άνθρακα Όπως στο παρελθόν . Μια ματιά Παρούσας Που σώζει και εκτίθεται Ώρα για μεταμόρφωση . Μια ματιά Ποιος μεταδίδει Άμμος της ερήμου Μικρές γουλιά μυστηρίου . Μια ματιά Από τη μια ζωή στην άλλη Μια δύναμη Να μετακινήσω τα βουνά . Μια ελεύθερη ματιά Σαν το φεγγάρι στο φως της ημέρας Σε ανάταση Πτυσσόμενα βλέφαρα . Μια ματιά Διαθέσιμο τώρα Διαθέσιμο για πάντα Ως τελικός πόρος . Μια ματιά Ποιος δεν ψάχνει Αλλά μαζευτείτε Τα πρωινά αστέρια . Μια ματιά Σαν ήλιος που ανατέλλει Τουρμπανισμένο Στα φύλλα του μελιού της . Ένα βλέμμα τόσο γλυκό Ένα θαύμα Με την άκρη του δαχτύλου Γυμνή συγκρατημένη έζησε . 259
μικρό τεντωμένο χέρι Se leva vers les cieux Pour capter le nuage errant Sans s'affubler du passé Sans les pleurs de l'arbre aux fines écorchures Sans le pas menu du chevreuil sur la feuille sèche . Επειτα , Devenu cornemuse De ses doigts de fée Laissa passer La moelle d'un son Frappant de son aile Le paralytique de la relation . Mirliton των σκέψεών μου Face à la haine L'amour et la foi se rejoignent Joie dépouillée De toute définition Entre doute et fidélité D'une intense émotion À parcourir le chemin intérieur . Μη με μετατρέπεις σε αιωρούμενη πόρτα Qui s'ouvre et se ferme à tout va Alors que le temps presse de séparer le subtil de l'éther Avant de bénir ses enfants . Να είναι σίγουροι Au parapet des circonstances Le visage de sortie d'holocauste Reflète un bonheur Grandeur du feu essentiel Sauveur de l'oubli de soi Sauveur de la confusion d'avec soi . 258
Γράμμα Πιρουέτα À l'arrivée de celle qui ne vint pas Aux commémorations des mots mordus par la dent principielle Aux safran sachant chasser les vents mauvais Aux callunes courbées sur la lande de l'enfance Aux fresques enrubannées Que dis-je ? Si je ne fabrique l'au-delà Que fais-je alors de si parcimonieux En μπαλαρίνες τρυφερότητας Aux creux des vagues amoureuses À se fâcher avec la bête À s'élever au matin gracieux Par dessus l'hypertexte des attentes clamées En chasse-patates derrière le peloton moutonnier J'erre en carême d'Être Et produis le déficit Estuaire frémissant D'un mascaret de circonstance Au marquage des dauphins En vacance du tout venant En acceptation du tout venu Griffant d'un ongle acéré Sur l'orgue basaltique Les errances parcheminées Ces questions froides En avidité de connaître Au désespoir d'avoir connu Le simple effet d'un son Au point chantre de l'église Ma jungle Mon Guernica des causes perdues Ma vaillance Ma basilique Saint-Ferjeux Mon enfant de terre et de ciel Unique élan du savetier Près de sa galoche centuriale À décrépir les monts et merveilles D'un horizon éloigné À force de rames Sur la mer Morte Et de coups de menton Contre le mur des lamentations . 257
Χρωμοσώματα Farfadets de l'aube Alter ego s'évertuant À caresser de leurs os Les murailles lasses De nos châteaux endormis . Ο ασφόδελος ανακατεύεται Fanges et végétations ourdies Aux luxures de l'esprit Fenêtres ouvertes En pâmoison d'Etre Η ψυχή μου , η θλίψη μου . Οδοντωτός De moellons parcimonieux Montent des tours barbares L'énuclage des ouvertures Gémissements se prolongeant Aux flexures du temps . Raison dernière Des contes de la mère l'Oye S'écroule l'orgue Des vestiges blasonnés Fêlure matricielle Au centre du baldaquin . Μνήμη αγαπητέ μου Recouvre de voix hilares Au déplié de l'écho La chaste offrande De nos lézardes pantelantes Ma peau mon unique . Το κουδούνισμα της παιδικής ηλικίας έφυγε Craque la chaîne générationnelle En ses espoirs ses projets Ces jets de pierres Contre l'histoire Aux maillons rouillés . Σοφή είναι η γη μας Alourdie de forêts profondes Sous l'échauguette Te souviens-tu De la douceur des soirs de moisson Ma bien-aimée . Οι υπερυψωμένες πλάκες Apparaissent Rosissante rosace du néflier roi Prudent propagandiste Des fruits offerts Au meilleur d'entre nous . . Χύτευση από σκιά σε σκιά L'épée de lumière Dans l'imbroglio des poutres enchevêtrées D'avec les murs pantelants Les oiseaux piaillent Sous les effluve d'une pluie odorante . αιμοδιψείς νύχτες Entre nous traversées Les parures s'écaillent Par delà le zeste d'une frise Ma main contre ta joue Ma pomme d'été . Είναι κάτω στο δρομάκι Que nous sommes arrivés Entre les arbres encorbellés Le pied léger Le menton en godille Nous les danseurs d'une passacaille . ( Photo de Bernard Lépinay ) 256
Οποιαδήποτε εσοχή αξίζει οργή
δάχτυλα κάνναβης
διευρύνετε το καλαμάκι πλήρωσης
τέτοια είναι η γραμμή της ανεκτικότητας .
Υπενθύμιση Auguste
φτιαγμένο από ψηλό άμβωνα
χρωματισμένα από μικρά παιδιά
πάτε λοιπόν οι βοσκοί .
Καθισμένοι χωριστά
σε υποδοχή του ανείπωτου
la Merveille pleure son sautoir
χαμένος στο λαβύρινθο των λέξεων .
Τα τραγούδια ακολουθούν τους αντάντες
με ανωμική κατάσταση
σκιές του αιώνα
διασχίζοντας το κυριακάτικο χαλίκι .
Σήκω και μετά πέσε
οι ομιλητές , σημάδια και χείλη
το δάχτυλο ακουμπά στο εικονίδιοne
σύμφωνα με τις ψάλλουσες αλληγορίες .
Από τη μια πλευρά υψώνονται οι γνώστες
στην άλλη γη οι ζωντανοί
συμπεριφορές του μυαλού
επιρρεπείς σε ευκαιρίες ανάπτυξης .
Φιλτράρετε στη διέλευση του εγκάρσιου διαφράγματος
σε σχέση με τη ραγισμένη καρδιά
αυτή την ισχυρή επιθυμία να αγαπάς και να σε αγαπούν
σε εκπλήρωση του μεγάλου άλματος που υποσχέθηκε .
255
Οι περιπλανώμενοι της οντολογικής αιτίας περνούν κατά μήκος του μακρύσπιτου με τις άσπρες πέτρες να σταματήσει , χαίρε ο ένας τον άλλον , μετά χωρίστε μερικοί κουβαλούν σακίδια άλλοι σέρνουν ρουλέτα au soleil point de plantes aux feuilles ternies . Δεν περνάει παρά το ενδιάμεσο των λουλουδιών των αγρών μια τριλογία μαργαρίτες , παπαρούνες και βατόμουρα κοντά στην τάφρο όπου νεκρή λευκή κότα σε νερό που περίσσεψε περίμενε το δόντι της αλεπούς . μπλε είναι ο ουρανός με τουλίπες από αίμα μια γυναίκα πίνει το τσάι της σε μικρές γουλιές sans que luisent κάτω από το φως του φεγγαριού Τα δάχτυλα της Βίβιαν . Σκάψτε την περιπλάνηση λευκές πλαστικές καρέκλες τυχαία από μια συνέντευξη που ζητήθηκε sur la pelouse douce piquetée du roussi des feuilles mortes. Πρέπει να μου το θυμίσει αυτό να αποτίσω φόρο τιμής σε αυτό που μας δίνεται η ψυχή μου την άλλη μου ζωή ma ειδύλλιο . 254
Ce mur de sable durci
d'une luminosité déliquescente
aux ridules enchevêtrées
cachant une ville entière
et je suis à ses pieds
ombre sans corps
inscrit dans l'instant .
Tout autour de moi
un paysage désolé
pas de végétation
la terre à nu
des roches éclatées
une lumière sans relief .
L'horizon troublé
un sfumato de Léonard de Vinci
sans codicille
rien de repérable
rien ne sachant rassurer l'œil
d'avant la catastrophe .
Je suis seul
point de vie alentour
pas de vent
un souffle rauque en continu
au loin
le bruit d'une foule en marche .
La bête est là
immense derrière moi
et je suis comme anéanti
devant elle .
Elle passe sa main sur ma tête
je n'ai plus de cheveux
ses doigts sur mon visage
et je n'ai plus de visage .
Irradié
je suis anéanti
et néanmoins toujours en vie
et me montre à la tombée du jour
me nourrissant de débris alimentaires
tombés du haut du mur .
Ai-je été rejeté ?
Suis-je définitivement écarté de la cité ?
Une trappe ne va-t-elle pas s'ouvrir
au détour d'un rocher
et cet être énigmatique m'enjoindra-t-il de le suivre ?
Je le suivrai
dans le labyrinthe
éclairé par une lumière venue de nulle part .
Hâtant le pas
je trébucherai sur les aspérités du sol
craignant de le perdre de vue .
Longtemps très longtemps
nous avons marché
le long des collines renouvelées
sans cesse
telles des vagues de dunes
pour au détour
percevoir la cité des élus
son enceinte d'acier
luisante sur son promontoire
par dessus la plaine ourlée d'un crépuscule .
Mon amour !
ne retiens pas tes larmes,
pleurons .
" Tu sais
c'était le temps passé
et maintenant il y a l'enfant,
le Nouvel Etre . "
253