Au bac à sable des hirondelles
y'a des fils de la Vierge partout
sur le pourtour et dans les à-jours
y'a des rais de lumière et des nœuds d'ombre
pour les enfants de la ronde
leurs mains fouillant la poussière d'anges
aux effluves acidulées .
Au bac à sable des hirondelles
y'a des images d'Epinal
par dessus les têtes blondes
si bien que l'oiseau au vol rapide
s'en empare
pour quelques signatures plus loin griffer l'azur
et déposer au fronton des maisons
la farandole qui danse .
Au bac à sable des hirondelles
y'a de l'or sous le sable
et les racines de l'arbre en joie
s'enfoncent à foison
myriades de points colorés
sur le visage des enfants de la cité
maintenus en éveil
par le cri perçant du migrateur .
Au bac à sable des hirondelles
y'a des fauteuils plastiques
blessés par le temps
que la flaque de pluie
déposée sur la blanche table
font se mirer
au passage gracieux
de l'hirondelle au bain
gouttelettes et plumes mêlées
près de l'enfant joueur .
175
Adam “coamès”
L’Homme est un tout indissociable. Par l’intégration du corps, la prise en compte de la psyché associée à une dynamique d’ouverture de conscience dans une perspective spirituelle, l’Homme est Un. Cette vision tripartite de l’être humain constitué par : le corps-CO-, bıçak ağzı-AM-, l’esprit-ES- est essentielle pour s’inscrire sur notre chemin du grandir de l’être, pour l’Homme “coamès” .
Le corps n’est pas le tombeau de l’âme comme le pensait Platon, mais l’instrument de musique inspiré par l’Esprit. Dans notre approche, être spirituel ce n’est pas échapper au corps mais s’ouvrir dans son corps à l’action de l’Esprit. Le corps traduit, d’une manière palpable et physique ce qui est autre, ce qui est métaphysique, ce qui est impalpable et invisible . Le corps nous met en contact avec la réalité et nous permet un premier déchiffrage de l’univers qui nous entoure. Par lui, nous pouvons voir, entendre, dokunmak, sentir, goûter. Par nos sens nous accueillons des informations tangibles, informations qui peuvent nous faire accéder à des plans subtils .
Les Juifs ont une approche unitive de l’être humain. Ils le considèrent comme un tout : la chair (bassar) pénétrée par le souffle (néfesh) où la chair est moins la chair-viande que l’Homme tout entier dans sa dimension cosmique et la “néfesh” la vitalité de la chair, ce qui la met en mouvement. Par là, la chair ne se saisit jamais séparée du souffle. La chair sans le souffle n’est plus chair mais cadavre .
La Bible introduit aussi la notion de“Ruah” qui qualifie l’Esprit de Dieu, le souffle vivifiant. Cette “Ruah” incite la créature inachevée que nous sommes à s’inscrire dans une dynamique d’accomplissement, du grandir de l’être. . “Ruah” permet d’établir la cohérence des deux parties constitutives de l’Homme, “bassar” et“néfesh” . Elle les dynamise .
Les Grecs ont perçu que la distinction entre l’esprit et l’âme s’avère essentielle. Platon pensait qu’en son intériorité l’âme prend conscience d’un quelque chose d’autre, elle est au-delà des considératins bassement matérielles, de son aspiration à la transcendance . Cette dimension de l’âme, il l’a appelé “noûs”. Le “noûs” est apparenté à un organe de vision. Il est la possibilité, au sein de la psyché de poser un regard sur les éléments de la psyché .
Appelée aussi partie supérieure de l’âme ou fine pointe de l’âme, le“noûs” s’identifie au cœur profond comme capacité de silence, de conscience et de détermination. La capacité de silence intérieur ou “hésychia” s’expérimente dans la méditation et la prière, elle caractérise un état stable de l’être. La capacité de conscience, d’expression et de parole permet à l’Homme de prendre conscience de ses mouvements intérieurs et de pouvoir les nommer tels que les humeurs, les émotions, les sentiments, les passions. La capacité de décision et de détermination est cette liberté que possède l’Homme de s’inscrire et de demeurer dans un dynamisme intérieur sans se laisser distraire par les sollicitations du monde ou de se laisser détourner par des pensées parasites .
C’est alors que l’Esprit, le “Pneuma”, terme grec signifiant le Souffle provenant de Dieu vient dynamiser l’être. Il éclaire toute chose. Nous sommes alors des êtres en devenir d’être réellement des êtres vivants . A nous de ne pas manquer la cible, de ne pas nous fermer, de nous reconfigurer selon notre propre identité personnelle, d’accéder à notre propre désir, à notre propre manière d’être car la parole de chacun d’entre nous est essentielle pour l’ensemble .
C’est par cette approche del’Homme “coamès” que nous pouvons progresser vers une réconciliation intérieure, fondement de toute vie relationnelle apaisée .
174
nyctalope et noctambule de concert
Nyctalope et Noctambule de concert se promenaient main dans la main sous un grain de passage .
Dépenaillés et hors d’usage ils se confondaient avec la saumure qu’un typhon malvenu avait déversé l’avant-veille sur l’avenue des menées occultes .
Capables de se prendre à parti quand le jour viendrait, l’un par trop de bâtonnets, l’autre par assignation à la grâce divine, ils contraignaient leur entourage à sortir de leur réserve pour, à force de coups de trompes de brume, ouvrir les lèvres d’un soleil chafouin .
Un goéland pleurait en rasant le grand mât de la goélette . Les nuages en assomption lente se mouvaient dans l’incréé de la situation .
Ne s’embarrassant pas de pensées humanistes Nyctalope et Noctambule poussaient la déraison à n’être que des exécutants discrets du grand œuvre, affairés par des tirs de laser à transformer les petites figurines gesticulantes de l’enfance en gerbes d’éclats colorés .
Sarabandes, bruits de portes qui claquent, molles cloques perçées par la quenouille, jasantes éructations hors de gosiers à l’agonie ; tout était prêt pour étreindre plus avant la froidure de la nuit .
C’est ainsi que Nyctalope et Noctambule devisaient sur le front de mer à s’embrumer le cerveau, tout en repérant dans le vol des mouettes, sages messagères laissées à l’avenant par quelques naufrageurs, la frétillante oraison des jours sans fin .
173
Science, vizyon ve birlik
Science de l'écorché des choses et des formes
en l'aparté de ce qui se dit et se comprend
en distinction simple
la vie par morceaux
de chants et de cris en dissonance
les peaux d'une seule pièce
sur la table des démonstrations
l'occupation de toutes les anfractuosités
sous l'écorce de bouleau aux signes cunéiformes
sans l'once d'un espace de liberté
tout est à couvert sous les tirs conjugués
des explications
livres ouverts feuilletés au vent des retables éclatés
par cette soif de connaissance .
Vision de la ronde éternelle
cercle contre cercle
sur le sable hors du temps
que la mer effacera de son écume
les chevaux seront lâchés sur la grève
le claquement des vagues et des lanières
sur leurs flancs à vif
de multiples flammes écloses
élevées en salve de lumières
appelant le soleil
perception sphérique de ce qui est
de ce qui a été et sera
un pas juste un pas
et puis le tourbillon
savamment orchestré par ces preneurs d'otages
aptes à déformer le son des olifants
alors que si peu sont les adorateurs
d'un soleil terminal .
Union des paradoxes
hors cités ceintes de puissantes murailles
l'homme et la femme en leur rencontre
entreprennent avec sérénité
de leurs mains jointes
le départ de ce qui menace et croît
l'appel de la lueur ultime
le cutané à disposition de l'aube blanche
aux diffractions du prisme de l'entendement
il n'est de pouvoir que celui de la dissolution des arpèges
au saint des saints de l'esprit
hors enclavement de toute parole
vers la parole muette .
172
Sylvain cesaret d'art
Nadia'yı tepede oturan komşulara bırakmıştım. alt bölümü ve ben kliniğe sırf senin doğduğunu görmek için gelmiştik. Yer almak annenin göğsü, zor nefes alıyordun, karın şişmiş omurgaya yapışan büyük malign tümör.
hayatın başlıyordu.
üç dört yaşındaydın. içinde oluyordu konut binamızı rue Nicolas'taki garajlardan ayıran araba yolu Nicole. Ayaklarının ucundaki küçük tahta sehpalarınla sarkaç gibi hareket ettin. silâh. Vücudunuz sizi tepeden tırnağa kaplayan bir alçıyla sertleşmişti. göğüs kafesi. gülümsüyordun, seni aradığım gibi büyük Bédé, ve beni cesaretlendirdin ne kadar iyi yürüdüğünü bana göstermek için biraz daha geri çekil. Ve seni aldım kollarında ve seni kaldırdı.
Marcillat'ta bizi görmeye geldin.. Sahibiz seni Marsilya'dan Clermont-Ferrand havaalanından aldım. Sen bana bu emaye kil heykeli verdi, ile ağır bir top kara kazı – şeylere daha derine dalmak için teşvik hayır demek, ve potansiyel yırtıcılara karşı savunmak için pürüzlü kenarlar. aldım bu nesne, bir şekilde yönettiğiniz acınızın bir sembolü olarak ve paylaşmamı istedi. O zamandan beri bu top, aralarında bir bağlantı olarak bana eşlik etti. sen ve ben. yirmi yaşındaydın.
Allier'deki Troncais Ormanı. seni bıraktım uzun ağaçlar tarafından büyütülmüş geniş bir sokakta bir koltukta. Sahibiz birkaç yüz metre yaptım sonra seni bırakarak ilerledim bana önerdiğin gibi yalnız. Adımlarımı geri almak … artık değildin en ! seni uzun dakikalarca aradım. cevap vermedin. Endişeli, Seni en sonunda uzak olmayan küçük bir yolda hareketsiz görmek için aradım arasında. uzun bir sessizlik oldu. Etrafta humus kokuları dans ediyordu Bizden. Rüzgar, birbirini izleyen kokulardan oluşan bir battaniyeyle diyalog kurdu. Biz keçe şeylerin örtüsünde elle tutulur. o zaman biliyordum aynı tarafta olduğumuzu, Kardeşler, Bir baba ve oğlu, dinlemek ve ne olduğuna hoş geldiniz.
Bu son yıllardan bana uzun süre geri geliyor yaptığımız telefon konuşmaları, sen benim oğlum Sylvain ve ben babam Gaël beni aradığın gibi. O an yaşadıklarınla ilgiliydi ve zevkle uyandırdığın geçmişin bazı parıltıları. ne güzel hatıralar. Hala o uzun gecelerden ağır, çekici sesini duyuyorum. Asla hazır cümleler olmadı. arıyordun tam ve net bir şekilde konuşmanın esası söylemesi için ifadenin. Ve eğer bazen belirli kelimeler kendilerini dengede bulmak için düşüncenizi aşarsa öncekine kıyasla güzellik ve saçmalık arasında kararsız, öyleydi Iyi bir sebeple, bulunduğunuz yere kıyasla yenilik, sen ne olup bittiğinin estetiği. Ve sen böyleydin, genellikle önde, sen kimsin fiziksel olarak işe yaramadı. Ortaya çıkan bazı temaları hatırlıyorum yaratılış gibi konuşmalarımızda, sanatçının duruşundan ama aynı zamanda dostluk ve aşk – beden sevgisi, varlıkların aşkı. Sen sevilen insanlar. Nadiren şikayet ettin ve her zaman kısaltan ben oldum saatlerce sürebilecek konuşma.
Ve eğer bu gecede ayrıldıysan 18 ben 19 Ekim, acı çeken bir adam olarak fiziksel durumunuzdan kaçmaktır. sağlık daha da kötüye gidiyordu, ama aynı zamanda işinize devam etmek için buranın ötesinde, sen, mutlak ve gerçeği arayan, bir güç tarafından görevlendirilen senden çok daha güçlü, hissettiğin zorlayıcı bir çağrı. eğlendin, Meraklı, hakkında konuşabileceğim konularla ilgileniyorum, ilgili konular estetik, psikoloji ve maneviyat. Bazen bir mizah anlayışın vardı detaylı, bazen haşere, sen iyi sözü geliştiren büyüleyici züppe akıllıca ve asla incitmemek. Sen umutsuzluk içinde hayatın aşığısın sana bu kadar acı çektiren bu vücudun, delici bakışların badem gözlerle ve biraz ironik gülüşün beni kapıları ahıra çiviledi Garip bir şekilde normal olanların kurtuluşu için çalışan ruhunuza bir göz atın onların uygunluğunda yaşamadı.
ruhtan ruha sen benim yanımdasın. ne zaman oldun teninden kurtulmuş, telefon görüşmesinden birkaç saat sonra dedenizin cenazesine ortak olasınız diye sizi geçtik.
son bir söz : “Pardon”. Bil ki ben daha sık bulunmadığınız için af dileyin.
Güle güle Grand Bédé, oğlum, Silvain .
171
babam öldü
babam öldü ve üzüntümü tutamıyorum. Anıların Tespihi Birlikte Uykusuzluğa dönüşmek . Grenier'in küçük oğlu Kapsüllerini ve koşucularını Tour de France'dan koyar. . " gargot " Çocuklukta yıkama sadece paslı havza " Bükülme - Aşklarım " Sislerde pullar sonbahar . Yeni bir gün kalkacak Çiğ incilerle süslenmiş örümcek ağı. Zemini saçmalayan adımlar varlığınızın son pasajı . Krepleri iade etmeyeceğiz En gençlerin neşeli çığlıkları eşliğinde . Vahşi Kazların Hırsızlığı artık ilk kez beklenmeyecek. . " Dört At " Renault Artık bisikletlerimizi giymeyecek . Trompet öldürülecek Oda kapısının arkasında . Bir sayfa çevirildi Şimdi hayat var . Bitki ve Minerali Fırında ısıtın böylece gerekli mumlar . Çataldan geçmek değer Güvenlik açığı için . Bellek kütüğünü alalım Ve acele etmeden çekmeceden kapanıyor . Hafif ve parlak bir ruh olalım böylece o el onu bağladı . Bilge ve gelenlere açık Güzellik kaçakçıları olalım . Düpedüz ne olduğuna sunuldu Boğaz olalım ve yeni yiyeceklerin dili . Baharın taze rüzgarında şarkı söyleyelim Ücretsiz bir nefesin andante . Mevcut kalbi karşılayalım Gizemli eclos ile bir dünyanın enerjileri . Zaman Yoldan geçen ve Gerçek Kuş Kendime hitap ettiğim senin için . Takip edenler, Çocuklarım , Hayatımızı gevşetelim ve yürüyelim . Korkusuz, Doğruların sevinciyle çevrili kalp Gelecek hasatların samanı ve tanesi olalım . 170
düşünce ortaya çıktığında
Oda ılık. Yere paslı renkli bir halı yerleştirildi. Sahibiz Ayakkabılarımızı kaldırdı. Kardeşim ve ben bu ahşap inşaatı tasarladık ve uzay. Birden fazla bölme vardı.
Karakterler Hızlıca yerlerini buldum. Bazıları phratries'de toplandı ve Çiftlerdeki Diğerleri. Kendimi yalnız buldum nedenini bilmiyorum. A Hafif rüzgar odayı geçti. O zaman şehirlerin üzerinde uçtum ve kampanyalar. Bir yükseklikte otururken işimizi düşündüm. Her şey oradaydı. Ve Hayatımın yazılı olduğunu fark etmek için bu mesafe gerekliydi önceden olduğu gibi, Orada önümde. O zaman ne yapabileceğini düşünüyordum varmak. Ayrıca, tüm bunlara nüfuz edip tasarlayabileceğim için gerekliydi sebebini bildiğimi. Ve bakıyordum, Ve bakıyordum, … değin Duy beni bir ruh tarafından uçurulmuş gibi görünen bu sözleri söyledim gizemli. … Bana neden oldu. … Çok basit bir şekilde ifade edildi ve eğer Bu birkaç cümleyi kaydettirmek için zaman ayırdığım açık.
Ebeveynlerimize iyi bak
merhamet etmek
birbirini destekleyin
Hayatın tadını çıkar
mutlu ol, güzel, mutlu
Kendiliğinden ve doğal aşık olun
müstakil olmak, mümkün olduğunca, Bağlantılar ve Mallar
cömert olmak
etik sürüşe sahip olmak
Doğru eylemi üretmek
Birbirinize iyi bak
Duygularınızı Yönetin
Aklımızın durumlarını sürekli olarak algılayın
Ve düşünce yükseldiğinde
Bu mesajı çocuklarımıza gönderin .
169
filozof en eduquant
yetişkin eğitimi .
içinde yaşamak burada .
evcilleştirmek ölü .
Şuradan izle yüksek .
yaratıcısı olmak kültürler .
içinde yaşamak bilinç bilme süreci : algı – duygu – düşünce (resim, fikir) – ek – üreme ; zevkle sonuçlanan veya hayal kırıklığı bu nedenle acıya, bu nedenle çalışma ihtiyacı çile .
egzersiz yapın “nüfuz eden görüş”, ne olduğuna dair anlık algı .
İçinde olmak dünyada olmanın sevinci, içinde ” diyalojik ” bilgi arasında çoğullar ve deneyimsel öz-bilgi, sonsuz bir diyalog, amacı ve tehlikeleri öngörmeden .
Geri çekilmeye karşı kendi başına .
içinde olmak evrenle adil ilişki .
vatandaşı olmak dünya .
Bilge olmak, düşünce tarzını düzenlemek, başkalarına hizmet etmek, bir parçası olmak dünya .
Bir şeyi izlemek dünya sanki ilk kez görüyormuş gibi .
içinde olmak bilmeme tavrı .
Bil ki felsefe, felsefe yapma faaliyetine yol açar .
Bir göz at düşüncenin doğası hakkında net .
meydana getirmek diğerlerinde ” kendin için düşün ” .
içinde olmak diyalog ve diğerine yaratıcı uyum .
ol geçmişte yapılmış tüm yansımaların deposu .
Bilincinde olmak, tutarlı ve rasyonel .
Mütevazı olmak söylenenden veya yazılandan önce .
Önünde ne anlama geldiğini merak eden dil, ne söylemesi gerektiğini ve ne yapabileceğini söylemek .
hoşgörülü ol ve düşünce özgürlüğünü savunmak .
Kim için René Char gibi davranarak okyanus hissine nüfuz edin : ” Kanıtların her çöküşünde şair geleceğin bir salvosu ile yanıt verir. ” .
168
peki gerçekten ne ?
Beni kim doğurdu bilmiyorum ne de bu dünya ya da ben kimim . Beni çevreleyen bu ışık yıllarını görüyorum ve beni bul bu enginliğin bir noktasında başka yerde değil de neden burada olduğumu bilmeden . Yaşamak için bana verilen bu küçük zamanın neden bilmiyorum burada ayaklarımın dibinde yatıyor tüm sonsuzluktan kutsal benden önce ne ve beni ne takip edecek . sadece sonsuzlukları görüyorum her taraftan güneş ışığında dönen toz gibi aşağıdaki form tarafından silinen bir form olarak . ne biliyorum ölmek zorunda mıyım ama ne bilmiyorum kaçınamadığım bu ölüm mü ve beni hayata çağıran müsrif oğul gibi babanın kollarında bu gizemli dünyada vaatlerin çatlağı nerede bizi her zaman olduğumuz şey olmaya çağırıyor başlangıçların gelin odasında senin gölgenin gölgesi kaderim . 167
psikolojik ve ruhsal doku
İnsan üçlüdür. O beden, ruh ve ruh.
Beden, Bizi gördüğümüz şey bu, O zayıf ve bozulabilir.
Medyum ara aşamadır. O hareket, Duygusal ve zihin. Dalgalanıyor. Yapamayız Ona. Psikolojik açık şeyler. Engelleri reddediyor ve Kendini tanıma unsurlarına ulaşılabilir ancak uyanışımıza ulaşmaz, Bu refah ve birleşme durumuna, Nihai Bizi derinleştiren şeyin anlaşılmaz gizeminde yerine getirme bizim varlığımızın, Bu ivme, Bu “kötülük” hareket halinde, gibi Tasarımlar Hildegarde de Bingen.
Ruhun ruhu veya ince noktası, veya kalp, Doğu yakın ve üst dünyalarla iletişim kuran. Zihin yıkılamaz olduğunu kabul eder. Çok büyük, net ve mutlu.
İnsanlar bir yağ lambasına benzer Kimin lambasının vücudu, Petrol ve bakım üç katı olurdu. . Gövde lambanın pişmiş toprak nesnesi olurdu, kırılgan kap ve Aksi takdirde, kendini büyüme süreci devreye girmez. Psişik veya psikolojik petrol olur, Hareket metaforu, ki duygular, Zenginlik ve olmanın güzelliği, neyin beslediği. Fitil Zihin olurdu, İlahi ateşe ateşleyebilecek yer.
Tüm bu bileşenler insanı oluşturur Ancak aralarında bir hiyerarşi olan uyum arayın, fitil Manevi, görevimizin özeti.
Zihin, sonsuza kadar uzatılmış bu yer, Bu ışık, Varoluşun kötü havasına ve hepsine hakim olan bu sevinç Onu gerçekleştirmeye yönlendirmenin acıları.
166
( Jacqueline Kelen'den özgürce esinlenerek metin )