Si tu niches en Merveille   
 accoudes toi à la fenêtre.      
  
 Si tu vaques en Claudicante Pensée   
 passes ta main
 sur un coussin de mousse 
 et me viens   
 déposer dans la courbe de l'oubli   
 la croix et les fleurs de ton deuil immémorial   
 ultime chance de coller à l'essentiel   
 l'outrecuidance d'avoir été   
 et la prégnance des sons du tambour.      
  
 Emerges de tes fosses profondes   
 Écartes de tes doigts gourds   
 l'Œil des hautes friches   
 posé sur la table des obligations   
 l'Œil écarquillé des déviances multiples   
 à la peine dans cette remontée de la mine   
 et si 
 sur ta voie 
 tu me vois   
 dis-moi mon nom   
 que je me souvienne.      
  
  
 781
    
 
 
   

 
 
 La pluie gifle les vitres   
 d'un ciel bleu gris    
 par dessus dessous les lueurs du soir.

 Au précis fenestrier   
 il y a de la pommade    
 à mettre dans les plis.      
  
 Sourcils énigmatiques   
 clic clac tone   
 d'une veste si lourde à porter.      
  
 Au fil à plomb   
 d'une giclure de café contre la paroi   
 la coulure défenestre le blanc céramique.      
  
 Épreuve douloureuse   
 cachetons à merci   
 et point de boniment.      
  
 Il eut fallu   
 que meurent la mère et ses oisillons   
 pour que la terre soit considérée.      
  
 Bras levés vers le levant   
 vont les nuages du printemps   
 une pincée d'hirondelle à l'avenant.      
  
 Peintre en calvitie   
 marc de calvados    
 les os cliquettent je demeure.      
  
 Douce et persistante   
 la mémoire qui nous habite nous rend heureux    
 nous les hommes du pardon.      
  
 Qu'à cela ne tienne   
 ils figurèrent au plus bas   
 les accrocs de la journée d'hier.      
  
 Énorme et calé au plafond   
 le coléoptère figurait l'étoile du berger   
 pour l'échelle de toute chose.      
  
 Pris à la gorge   
 Dame Jeanne remonta de la cave   
 pour que le sang gicle.      
  
 Estompe lasse   
 sans que la fleur paraisse   
 j'ai lapé le lait du chat.      
  
 Saucisse et saucisson   
 fille et garçon ensembles   
 se mordillèrent le téton.      
  
 Épargnez nos traditions   
 et donnez de la cognée   
 contre le bel été.    
  
 A ne plus entendre le bruit des saisons   
 ils fuirent le monde visible   
 le doigt vers l'avenir.      
  
 Les griffures devinrent stigmates   
 que la chaleur apprivoisait   
 χωρίς το τρίψιμο.      
  
 Évoquons sans trop scripturer   
 couronne à la plume d'oie   
 d'un pleur d'or.      
  
Sans se fier à la solitude    
l'expérience ne peut être partagée
que par temps de merde.
     
 Fichez le camp !   
 Allez ! Ouste !   
 A grappiller la raison rend le vin doux.      
  
 Prenez ! Vivez !   
 de Louveciennes à l'île de Ré   
 juste le pont de l'esprit.      
  
 Priver de sel le mufle des béliers  
 amène bêlements   
 tard le soir à la veillée.      
  
  
 780
   

 
 
 Les petites mains de la nuit   
 ont perçu les esprits   
 enroulés autour du bâton de guérison   
 dans le patio des méditants.      
  
 Les jardiniers au visage de lune   
 ont ratissé le sable des marais   
 de poudre d'or dispersé   
 sous les arbres du silence.      
  
 Dans le mur d'enceinte    
 par l'ouverture des communicants   
 montait le parfum des femmes    
 assemblées à la porte de l'époux.      
  
 Auréolée par un flot de lumière   
 la chevelure de jais livrée aux vents du large   
 se mêlant aux chants des pêcheurs de coraux   
 Elle jaillit du lagon.      
  
 Passée la Croix des Morts   
 aux animaux marins consacrée   
 l'Appel des conques   
 faisait se mouvoir l'ombre du renard.      
  
 Levant le trait lapé des songes   
 autour du Regard   
 nous fûmes par ces temps de grâce   
 initiés au calendrier blanc.      
  
 Ivresse tendre que celle du matin   
 à tenir la clé de la légèreté   
 dont seul notre être est en droit   
 de posséder le lien.      
  
 Les loups appliqués à claquer de la langue   
 initièrent la levée des cornemuses   
 plaintes légères de brume en partance   
 vers les tremblements d'une énergie ultime.      
  
 A mesure de l'entrée en résonance des tambours   
 la Femme d'Esprit recousit nos jambes à la terre   
 cadeau d'une chouette se posant un long moment   
 sur la clide du jardin.      
  
  
 779
    
 

    

   

 
 
 Fine altérité et visage frais  
 au creux des vagues basques   
 il a levé au ciel des lampées de miel   
 à cheval sur le limbique essor   
 d'une pensée mitoyenne au regard païen   
 telles pommes d'or tombées en hiver  
 sous le dais des complicités.   
 en grâce des mots de perfection.      
  
 Il s'est souvenu   
 nu et savoureux rituel   
 l'étonnant personnage aux planches noueuses     
 après la montée du col   
 parmi les larmes d'une pelouse d'altitude   
 alors que clarines nos sœurs   
 jouaient de la sonnaille   
 par les vallons embrumés   
 d'un philtre d'amour ressenti.      
  
 Pulvérulente époque   
 de fer et d'os mêlés   
 à la fuite incessante sous l'ombre tectonique   
 des fruits écrasés de la montagne noire   
 d'un anthropocène aux propos de gueuloir   
 que les bâtards à la régalade   
 alignaient contre le mur des fédérés   
 quant le gel se défaisait   
 du nectar des connaissances.      
  
  
 778
    

    

  
 

 
 
 Ci basses fourmis
 à flanc de coteau
 hors de l'eau à demi.
  
 Que le vent vienne
 en sa douceur même
 au corridor s'apaisent
 les chants de Maldoror.
  
 Firmament printanier
 des roseaux du temps 
 les fumerolles cheminent
 vers l'instant présent.
  
 Accroc dans la dentelle
 du Simorgh en partance
 enfle le ventre des saisons.
  
 Par une échappée d'ombre et de lumière
 en lune incandescente
 la terre quitta sa quintessence
 d'ors et de tentures tendres.
  
 Étrange bacchanale
 que cette coquille
 à flot d'une pluie de roses.
  
 Sourire juvénile
 à même l'offre faite
 nous dûmes parcourir
 la prairie de Tournemire 
 pour danses sacrées à pas de brise
 faire jaillir la source
 couverte d'une menthe odorante.
  
 Fièvre tierce
 d'un hoquet de rencontre
 se barbouiller les joues
 d'une eau de jouvence
 aux aromates fraîche.
  
  
 777  
 
 
  
 
  
  

 
 
 Είσαι όμορφη 
 sous la glycine reine   
 d'un printemps   
 aux fines fleurs filées   
 l'instant d'une gelée promise.      
  
  
  
  
 776 

 

 Τι δουλεύει   
 τι κάνουν   
 από το φεγγάρι   
 άστεγος   
 στα λιθόστρωτα έτοιμος - στο - porter   
 οι λέξεις αστείος.     
  
  
 775 

 
 
 Πασχαλινό κορδόνι   
 κολλημένοι σε άτακτα σέλες  
 με φιλελεύθερο δάγκωμα.      
  
 επέζησα   
 μεταξύ ωμού και μαγειρεμένου   
 σαν τη φτερούγα κοτόπουλου στον παράδεισο.   
   
 Μην πειράζει το αλάτι στη γωνία των χειλιών
 Δεν θα έλεγα τόσα πολλά
 αν περνούσε το ποντίκι.

 Σε μια τέτοια περίεργη παρέα   
 γεμιστό με ξερά λουκάνικα   
 Γιόρταζα τα γενέθλια και το χρώμα της.      
  
 Για σκαλοπάτια που σκαρφάλωσαν με την ταχύτητα του κεραυνού   
 γλεντάω στο τίποτα   
 χωρίς την ευπάθεια της χάρης.      
  
 Η ονομασία είναι θεϊκή αδελφή   
 τρίχρωμο κασκόλ στο μπροστινό μέρος   
 όταν περνούν οι ταραχοποιοί του σακακιού.      
  
 Ψύλλος στο αυτί   
 είναι μια θλιβερή σκατά   
 στο πίσω μέρος του χεριού.      
  
 απαλό κρέμεται   
 πράγματα του μυαλού   
 εκείνες οι χειροπέδες ανοιχτά.      
  
 Στο τρέξιμο για τα καλά   
 το χτύπημα στη δοκιμασία του τίποτα   
 ηρεμεί την καταστροφική μυρωδιά.      
  
 Ντυμένος με σαγηνευτικά φίνα   
 ο διπλός μου προσπαθούσε να βγει 
 κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης κυκλοφορίας.      
  
 από απομακρυσμένο σημείο   
 το κουτάκι της μπύρας στο χέρι   
 χτύπησαν το κεφάλι τους στη λίμπιντο.      
  
 Τεράστια επίθεση επιβολής του νόμου   
 ανάπτυξη της μοίρας   
 άναψε τη φωτιά της ναυτίας και της ζάλης.      
  
 Πουδραρισμένος   
 η χρυσή πένα των ασεβειών   
 χτύπησε το σπίρτο κάτω από το πτώμα.      
  
 Να ζυγίζει το να κάνει και να το αναιρεί   
 ήμασταν τα παιδιά της αμφιβολίας   
 που μάζεψε η αυγή με πόθο.      
  
 Περπατήστε   
 Ο Θεός θα αναγνωρίσει τους δικούς του   
 κάτω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ.      
  
 Στην κόψη του ξίφους   
 έγιναν σουβλιστά έντομα   
 στο στόμα των καλών μας γιγάντων.      
  
 Ο θεμέλιος λίθος θα πέσει   
 για διάχυτο φως που διαρρέει τον αέρα    
 προσφέρετε τον Άγιο Χρίσμα στον Γουάιβερν.      
  
 ο μονόκερος θα τρέξει   
 και την ισχυρή ουρά του   
 θα φτερά τους ανθρώπους της υπαίθρου.      
  
 Κλάματα από παντού ταυτόχρονα   
 η θορυβώδης φωνή με την περιττή ηχώ   
 ακρωτηριάζει την ψευδαίσθηση της στιγμής.      
  
 Με το να παντρεύονται γυναίκες και άνδρες   
 κάτω από τα νυχτοπούλια τους   
 θα είναι οι γαλοπούλες της φάρσας.      
  
 Οι δημιουργοί πεθαίνουν και πέφτουν στο πεζοδρόμιο   
 σε περίεργη οικειότητα   
 διαβάζοντας τις καλές σελίδες.      
  
 Ποίηση σε μικρές πτυχές   
 πυροβολήστε λίγα λόγια αγάπης   
  πέρα από μυστήρια και ίντριγκες.      
  
  
  
 774 

 

 Μείνε ήσυχος   
 άνθρωποι της νύχτας   
 όταν χτυπήσει η σπίθα   
 και το μαύρο μεγαλώνει το χώρο.      
  
 Ήσουν και θα είσαι   
 οι χτυπητές του απόλυτου   
 για να ξεχυθούν οι εκρήξεις της γνώσης   
 κάτω από την ομίχλη των πεποιθήσεων.      
  
 χέρια παντού   
 για να αφαιρέσετε τις κουρτίνες από την εργασία   
 αυτό το σύνταγμα των κεράτων του Βελζεβούλ   
 στην αυλή του με ευγενικούς άνδρες και γυναίκες.      
  
 Υπέροχη σεζόν   
 όπου ξεσηκώθηκαν οι ορδές των ζητιάνων   
 γεμάτο με φλεγόμενους θάμνους   
 στην κορυφή των σπιτιών του χαρακτήρα.      
  
 Γλιστρώντας από έκσταση σε έκσταση   
 στην αλμυρή πλαγιά των λέξεων   
 φτάσαμε στις πηγές της αγάπης  
 αναπνέοντας τη φρεσκάδα της αυγής.      
  
 Ζώντας για ένα κακόβουλο πάθος   
 προκαλεί βασανιστήρια και διαρροές ενέργειας   
 από τις γνωστές κουνημένες προστασίες   
 για να αμαυρώσει την ανάπτυξη του Πνεύματος.      
  
 Δεν την ξύπνησα ποτέ   
 ούτε καν από την ταλαιπωρία ενός χωρισμού   
 απαραίτητο για τη μεταμόρφωση   
 ρίζες, φύλλα και καρποί που φουσκώνουν αργά.      
  
 Σταμάτα να συνθέτεις ό,τι έχει απομείνει από τη ζωή   
 με τα μέρη του εαυτού σου   
 αξιολογείται με αποφυγή φόβων   
 όλα είχαν σκοπό να βαρύνουν τη σαρκοφάγο.      
  
 Να είστε ειλικρινείς και μαζικοί   
 κατά το άνοιγμα του πορτμπαγκάζ   
 και ότι το φως που εκπέμπει ο πολύτιμος λίθος   
 να είναι η μουσική των σφαιρών.      
  
 Ήρεμα με περίσκεψη   
 αδειάστε την τσάντα της Βίβλου σας   
 στην αρχή του δρόμου   
 έξω από την πολεμική τροχιά των ειδήσεων.   
   
 Λειτουργία στα σύνορα
 ο τοίχος μπορεί να πέσει
 δημιουργώντας μια έκρηξη ανταγωνιστικών δυνάμεων
 κάτω από την ανεβασμένη πτέρυγα της καθετότητάς μας.

 Να είστε σοβαροί κοιτάζοντας τα πρόσωπα   
 τα πηδήματα χάδια θα μείνουν   
 στη συμμαχία που μονοπωλείται από τη βαρύτητα   
 για να αποτύχει στις παραλίες του Λόγου.      
  
 Απολιθώματα που ανασύρθηκαν από τους λάκκους   
 κακίες και αρετές   
 συγκρατούνται από τους μυστικιστικούς γάμους   
 θα είναι μόνο η απόλυτη δοκιμασία της μεταστοιχείωσης.      
  
 Βήματα που ξεφυλλίζουν την κραυγή των δικαίων   
 η λέξη επιτρέπει την αντιστροφή του ρεύματος του κύματος   
 καθρέφτης του ποταμού των σκιών   
 σχισμένο από το πουλί με το θρασύδειλο ράμφος.      
  
 Ασφάλτους, σκάλες και λιθόστρωτα της λήθης   
 εισέβαλε στο Παρίσι   
 για ναυτικούς με μεγάλη γροθιά    
 κατευθύνουν το πλοίο προς τη σφαίρα που θα κατακτηθεί.      
  
 Η γιορτή της επαγγελίας είναι η δημιουργία   
 ένστικτο άλογα   
 για τον καλπασμό της εκτύπωσης   
 γιατρέψτε το τοπίο ενός περιπλανώμενου sfumato.      
  
 περίμενε να τρίψεις τα μάτια σου   
 μπροστά στην καφέ μπάλα του κεφαλιού του   
 περίμενε χώρο   
 που επιτρέπει την πτήση τερματικού σταθμού.      
  
 Και όλα είσαι εσύ   
 ακόμα και η πνοή της ελευθερίας   
 για να σηματοδοτήσει την κατεύθυνση του μονοπατιού   
 να είναι το αίμα της Επιστροφής.      
  
  
 773 

 

 Οι συμμαχικές ακτίνες της σκιάς μου   
 στον καλοκαιρινό τους κήπο   
 σπαρμένα με ξεθωριασμένα λουλούδια στο χρώμα των βλεφάρων   
 τρυπήστε την ψυχή μου   
 τέτοια δόρατα που χτυπάνε   
 ξεχασμένο στην ακτή   
 μια νύχτα σφαγής.      
  
 Μπερδεμένες φωνές περιστρέφονται γύρω από το κέντρο   
 το τρεμόπαιγμα του φαναριού   
 στο μήκος του χεριού που κρατάει η πλύστρα   
 από το κέντρο της ξερολιθικής καλύβας   
 που ανοίγουν τον χρόνο μιας ανάσας   
 τα συγγενικά της αμνησίας   
 αυτά τα reiters με αβέβαιο ντύσιμο.      
  
 Ξαπλωμένη στη βροχή   
 Προσευχήθηκα να γίνει η συνάντηση  
 μοναδικό και τελευταίο   
 ο άνεμος που λειτουργεί τη συγκέντρωση των ενεργειών   
 παραβλέψεις και περιείχε όνειρα   
 με λίγα ασήμαντα λόγια    
 εγγεγραμμένο στον τοίχο της κοσμικότητας.      
  
 γελάω δυνατά   
 σβήστε το πόμολο της πόρτας   
 με τις ετερόκλητες λάκες του παιδιού της χάρης   
 πρόθυμοι να ασκήσουν  
 στο κάτω μέρος ενός ρολογιού ομιλίας   
 παρά η θαλάσσια κόγχη των ελπίδων μας   
 αφοσιωμένος στη νέα πατρότητα.      
  
 Από το Πνεύμα στον Ωκεανό   
 η γραμμή του φωτός είναι επίμονη   
 όπως το βόρειο σέλας   
 που μας έκανε να σηκωθούμε νωρίς το πρωί   
 ουσιαστική κούρσα προς τη γέφυρα των παραδόσεων   
 για μια μονότονη λιποθυμία   
 αφήστε το κύμα να γλιστρήσει ακόμα και από τα χαϊδευτικά φύκια.      
  
 Χίλιες ρωγμές στο ταβάνι   
 οργανώστε τον χάρτη επιθυμιών   
 από το μοναστήρι μέχρι τις γελοιότητες των ενστίκτων   
 έσκυψε πάνω από το λίκνο των αγάπες
 το θρόισμα των γλυκών λέξεων   
 που μια άτακτη ανάσα έκανε να πετάξει μακριά   
 τέτοια ψώνια της μοίρας.      
  
 Συμφωνικές πτυχές   
 σιφώνι από τα σταφύλια του αμπελιού   
 το πρόσωπό της ήταν κυρίαρχο κεχριμπάρι   
 του οποίου το χυλό στόμα ήταν στολισμένο με φτέρες   
 κυμάτισε ένα απομεινάρι χόβολης   
 στην ξυλόσομπα της παιδικότητας μας   
 τραγανό φλοιό στον λευκό του ώμο.      
  
 Οι γυναίκες κατακτούν τις ειδικές γυναίκες   
 με πρισματικά μαλλιά   
 παρά η ξύλινη σφήνα που πίεσε απρόθυμα προς τα κάτω   
 υποδηλώνει την προσποιητή συνέχεια της ύπαρξης   
 θα είσαι εναλλάξ   
 η περίμετρος και το τύμπανο   
 της πύρινης γιορτής μας του χορού και του ανάμεικτου αίματος.      
  
 Η ζωή είναι όμορφη   
 σε αυτό το χαλί από βελόνες   
 σε αντάλλαγμα για μια ήπια βόλτα
 όταν το χρώμα συναντά το κάρβουνο   
 ρητό της συνδυασμένης γοητείας και ελπίδας   
 πλαστό διαβατήριο νεκρού κολοβώματος   
 έναρξη ενός κύκλου νέων ζωών.      
  
  
 772