Мінеки мен
зәйтүн ағаштары аллеясында
ырғайды тонау
жасырын ғашық
жасыл түкті бақа.   
 
Бард көрсетеді
ыдыстардағы жылы қан сияқты
дүбірлі курстың
осы ностальгия туралы
нәзіктіктің ізі.      
 
Және күйзеліс   
теңізде құлаған фонарьда
Мен қалтаны ұсынамын
мен жақсы көретін өлеңнен
менің басымды қоюға тас.      
 
Мен жарты циклдің айқайына сенемін
көк-пастелді рәсіммен
Ньюфаундленд теңізшілерінің әні
люктен төмен түсу
қолдары кептірілген трескаға толы.      
 
әлдеқайда төмен
Мен көрдім деп ойладым
терракота ыдысында
өлім мен өмір
бірін-бірі жеу.      
 
Балаларыма келсек
сол уақыт бөледі
Бейбітшілікте
екі жақтылықсыз бұлттарға
Мен келісім мен уәдені бұздым.      
 
Жел мені алып кетеді
меланхолияда
ауызды беру
стелланың көлеңкесін күту
Аңның тынысында көрініс табады.      
 
Менсінбейтін сарбаздардың патшалық аханы
егістікте көрсетіледі
көтерілісшінің тәндік иығы
ғасырдың соңындағы әңгіме
шөптерден берілген желге.      
 
менің тәтті табиғатым
мәңгілік жапырақтармен
кешке қайтып кел
сен маған өте жақын болдың
арба қозғалды.      
 
Тұманды зерттеу
толық пішіндермен
жаным көтерілер еді
жазғы жайлаулардың алдыңғы жағында
Бір жол ретінде.      
 
 
874
 

Бауырлас толқындармен
рақымға оралу әжімдерге
Мен сенің атыңды жазамын
Санс-Соуси блогында.      
 
Aux cellules grises de l'Esprit   
à la verticalité d'un point-virgule   
je prends et mène grand train   
sur le foirail des retrouvailles.      
 
Aux gouttes de pluie rousses   
sur la toile du toit gercé   
devant la foule rassemblée   
je glisse le papier dans les fentes du mur.      
 
Қыран қауырсынымен
шопан бұлақтың қасында жинайды
шексіз роуминг
Мен дұғада қолымды біріктіремін.      
 
Надандық дәрілеріне
Мен жұлдыздарды туралаймын
түрткі үшін
салтанаттылық көрсету.      
 
Perplexité refoulée dans l'impasse   
à la portée des voyageurs   
j'organise le raout   
de la montée aux alpages.      
 
 
 
873

Frisottis de fougères sèches   
plucheuses tel gruau   
le bol recelait les restes   
d'un passé égaré   
du côté de la montagne   
à filtrer la lumière   
des peupliers de la rivière.      
 
Le vide tel une valse lente   
disposait la table   
par quelques mots pauvrets   
écornant de leur quincaille   
les pages blanches du cahier.      
 
Du bout de la cane   
le plan fût tracé   
sur la berge sableuse du Bès   
écorniflage à mesure de l'oubli   
des passions mises au rebus   
de calques dérobés aux entrailles du souvenir.      
 
Glissendo des murs d'argile   
en capacité d'offrir   
le pain et le vin    
dans l'allée des graviers    
en débours de tant et tant d'élans   
recroquevillés sous la saulée.      
 
 
872

Millefeuille  
distingué par le guetteur du phare   
douce offrandes  
que le vent glanant dépose   
au sortir de la bourrasque   
alors que la nuit rebique  
sous son manteau noir  
quelque pan de chemise   
disposé hâtivement   
sur le muscle tétanisé.      
 
Feuilles de toutes pensées   
feuilles arrondies   
feuilles écornées   
feuilles encalminées   
dans le labyrinthe  
à la portée du minotaure   
qu'Ariane proposa   
un jour de belle humeur  
à l'homme provisoire 
de fuir les ors parentaux.      
 
À la fin de l'œuvre
on retourne hors des choses
pour librement jouir des nuées et des brumes
quand survient   
comme neige au soleil   
le miroir des jours fertiles   
passés à dégeler la trappe parnassienne   
des bulbes déposés 
arc-en-ciel   
dans l'aube frémissante de la joie éprouvée.      
 
 
871

Marchant je le suis   
à suivre ce que je suis vraiment   
et que jamais je ne saurai qui il est   
ce moi des aventures épisodiques   
ce germe de blé   
unique   
mais resurgissant chaque année   
à hennir sans haïr   
annus horribilis   
cette portée des petits hommes   
cette portée des petites femmes   
offrant sur les cailloux du chemin blanc   
le son des ses pas   
versatiles sans coudée franche   
mais propre sur soi   
à évaluer le parcours   
le parcours imaginaire   
des monstruosités du quant-à-soi   
à épeler éternellement   
tel le roulement du tonnerre une nuit en Lozère   
les bribes de vie levées en enfance   
mais que l'obligé des adaptations fait vaciller   
alors qu'il y aura toujours   
à ne pas s'arrêter.      
 
 
870