• 

 Ο άνθρωπος είναι μια δομή που περικλείει ένα σώμα, ένα ψυχή και πνεύμα . Είναι επίσηςμια υπαρξιακή διαδικασία και πνευματικός με τη δέσμευσή του, στον χρόνο που περνά, και στο ο κοσμικός χώρος που υπερβαίνει και αμφισβητεί την κατανόησή μας .

Το σώμα μας είναι φθαρτό. ο σώμα-οργανισμός είναι μια δομή αντιλήψεων μέσω των οργάνων του . Αυτός είναι σώμα-όργανο και όχι μόνο σώμα-υλικό .

 Είναι το πρώτο αντικείμενο επικοινωνίας και σχέση με άλλον . Φέρει την επιγραφή όλων όσων έχουμε ζήσει σε όλη την ιστορία μας συνολικά. Η φυσιολογία εκπέμπει σημεία και μηνύματα που προκύπτουν από τους υπαρξιακούς μηχανισμούς που έχουν προγραμματιστεί μέσα του όπως σε α υπολογιστή.

Η ψυχή, ή ψυχολογική, χαρακτηρίζει την κίνηση των σκέψεων, ο στερεότυπες ιδέες, έναν ενδιάμεσο κόσμο στον οποίο τίποτα δεν μπορεί να οικοδομηθεί τόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα. Η ψυχολογική σύγχυση είναι η βάση της ύπαρξης .

Η διαλογή που γίνεται στο περίπλοκο του μυαλού, ανοιχτό σε όλες τις επιρροές, γίνεται από τη συνείδηση . Από αυτόσυνείδηση πηγάζει από διάφορες έννοιες ενεργός στην ψυχολογική εργασία : προσεκτικό και ευαίσθητο ακούγοντας τι είναι εδώ, την ενιαία και σφαιρική αντίληψη του οργανισμού – δεν μπορούμε διαχωρίστε το σώμα, συναισθηματική και ψυχική -, η έννοια της σύνδεσης μεταξύ σώμα και περιβάλλον – η συνείδηση ​​είναι η συνείδηση ​​για κάτι -, η χρονική διάσταση στο μέλλον των ανθρώπων, η ιδέα του α δυνατότητα να ανακαλυφθεί μέσω της διεύρυνσης του πεδίου της συνείδησης .

Η ψυχολογική εργασία μπορεί να ανοίξει πνευματική συνειδητοποίηση, και αν δεν οδηγεί στο πνευματικό, μπορεί ωστόσο ξεκλείδωμα, ακόμη και απόλυση, καταστάσεις και συμπεριφορές που παγιδεύουν την ψυχή, προκειμένου να καταστήσει τον άνθρωπο διαθέσιμο σε κάτι άλλο από διευρύνοντας την περιοχή παρέμβασής της. Η ψυχολογική εργασία επιτρέπει δημιουργική προσαρμογή στο περιβάλλον .

Το μυαλό είναι η αιχμή της ψυχής, την κορυφή της πυραμίδας επικοινωνεί με τον ανώτερο κόσμο .

Είναι αναγνωρίσιμο μέσω της αναζήτησης της ευτυχίας που μας χαρακτηρίζει. πάμε σε κάτι, και αυτή η ορμή, ότι ενέργεια που έχουμε μέσα μας, μας ωθεί στην συνειδητοποίηση του εαυτού μας άνοιγμα σε αυτό που αλλάζει, διαφορετικός, ανείπωτος, σε σχέση με αυτό που μας περιβάλλει και κυρίως στους άλλους. Μας σπρώχνει ένα πείνα για πληρότητα που αποδεικνύεται ότι είναι η τάση να ανακαλύψει κανείς τον εαυτό του, εαυτός, προς την πιο βαθιά στο είναι του .

Τότε είναι που έχουμε απήχηση, με μακρινή ηχώ που πλησιάζει μέχρι να γίνει μύθος ή μυστική ανάμνηση .

Η αποκάλυψη που προκύπτει μας καλεί σε α αλλαγή προοπτικής για το τι είναι κοντά, και είναι μέσα ξεπερνώντας την ψευδαίσθηση των επιθυμιών μας και τη δειλία μας για να αποφύγουμε τις εκπλήξεις, ότι τότε έχουμε την υποχρέωση να “Επικοινωνία”  αυτό το απόρθητο κομμάτι του εαυτού μας .

Το πνεύμα μας προτρέπει να απομακρυνθούμε’ “να έχω” στο l’ “να είναι”. Είναι άνοιγμα στον Άλλο που έρχεται προς τα εμας, δεν έχει δει ποτέ, ποτέ δεν βιώθηκε, στη δημιουργική καινοτομία σε απορρίπτοντας τις συνήθεις αντιλήψεις μας που κατοικούν στην παλιά μας συνείδηση .

 Το μυαλό αναγνωρίζει τον εαυτό του από αυτό που είναι άφθαρτος, απλός, απρόσβλητος . Είναι η κόκκινη κλωστή, να είναι στη μέση θλίψεις της ζωής, που τίποτα δεν σβήνει γιατί όλα συνεισφέρουν σε αυτό που είναι.

Ο άνθρωπος χρειάζεται αυτά τα τρία συστατικά στην εμπειρία του βιώθηκε για να κληθεί στην εμπειρία μιας ζωής του συνείδηση, ελευθερία και ευθύνη. Πρέπει να είναι ο σύντροφος από βαθιά μέσα του και των άλλων, με την πρακτική, στις ενέργειές της να εξω απο, διαφάνεια, δικαιοσύνη, πανεμορφη, καλο και ηχο παραδειγματικός.

Χρειάζεται τοσώμα, της ενσάρκωσης του Είναι, du απτό, του τι προωθεί τη συγκεκριμενοποίηση της υπαρξιακής διαδρομής και επιτρέπει την ορατότητα ενός στόχου προς τον οποίο όλα φαίνονται να συγκλίνουν. Συνείδηση του σώματος είναι η προστασία, ο οποίος μέσα από ορισμένες εμπειρίες πνευματικός, σας επιτρέπει να σηκώσετε τα πόδια σας πίσω στο έδαφος. Είναι επίσης ο τόπος του απίστευτες αισθήσεις και οράματα .

Το σώμα αντιστέκεται στην προγραμματισμένη εξαφάνισή του – ένστικτο επιβίωσης -, και έτσι επιδιώκει να αναπαραχθεί και να διαιωνιστεί το είδος .

Είναι η αναφορά στο ίδιο μας το σώμα που δημιουργεί άλλους και τους δίνει νόημα. Είναι μέσω της ευαλωτότητάς μας που εμείς μπορώ “να αγγίξω” το άλλο, δώστε το πίσω στον εαυτό του, και εκεί πέρα, εμείς βρεθήκαμε .

Η ψυχή είναι ουσιαστικά το κόσμο των συναισθημάτων. Είναι και το γνωστικό πεδίο του οποίου η προέκταση διεγείρει την έρευνα στη νευροεπιστήμη. Τρέφει αυτή τη θέληση του Είναι να αυτοσυντήρηση, στην εξατομίκευση και στην πλήρη χρήση των ικανοτήτων κάποιου διανοούμενος, συναισθηματική και διαισθητική .

Ο λόγος είναι λυτρωτικός όταν προέρχεται από σώμα και συναίσθημα, όταν αυτή ενσαρκώνεται. βρες τις λέξεις : ένα πέρασμα υποχρεωτικός, ο “ομιλητής”, Η σκάλα του Ιακώβ σε συνεργασία φωτεινό σε αυτό που είναι και σε αυτό που είναι πέρα ​​από εμάς .

Το μυαλό, του, μπορεί να πάρει φωτιά θεϊκός ανώτερος. Για αυτό δεν λυγίζει πριν από τις δοκιμασίες αλλά φαίνεται μάλλον αναζητήστε τα για να τα μετατρέψετε σε πλούτη σε ένα μονοπάτι ελπίδας. Μας δένει, σε ομοιότητα, στο μεγαλύτερο που είμαστε. Είναι το ρυμουλκούμενο που κάνουμε τη φωτιά που θα ανάψει την καθιερωμένη τάξη όταν αυτή, πεινασμένος από τον εφησυχασμό και την έλλειψη εξωτερικών συνεισφορών επιβιώνει μόνο από το “εκλογή” καρπούς του κόσμου μας. Αυτός είναι ο σύνδεσμος απροσπέλαστο και απίστευτα καθαρό και φωτεινό. Ξεπερνά όλα τα βάσανα του Όντας να εγγραφείτε, με ένα ταξίδι μύησης, προς την ανάπτυξη του εαυτός, προς περισσότερο άνοιγμα σε ό,τι μας ξεπερνά. Με αυτή τη στάση, η οντολογική προοπτική μας οδηγεί, μέσα από τη διαδικασία της εσωτερικής αναζήτησης του θεμελιώδους μυστηρίου, σε μεγαλύτερο από εμάς, προς ό,τι φαίνεται μακρινό αλλά που παραδόξως είναι τόσο κοντά, βαθιά μέσα μας, στην καρδιά του το είναι μας, στην καρδιά της ύπαρξης .

Στην κοινωνική του ενασχόληση, ο άνθρωπος πρέπει έχουν συμπεριφοράηθικήπροκειμένου να προσανατολίσει τη ζωή του σύμφωνα με ουμανιστικές αρχές – να ξαναδουλεύεται συνεχώς επιβεβαιώνοντας α θέση γνώσης, της σοφίας, να φύγει, τόση σκέψη τι διαλογισμός -, για να του επιτρέψει να παραμείνει στην πορεία . Έτσι θα είναι καθάρισε τα ίχνη που μπορούν να χρησιμεύσουν ως ορόσημα για τις μελλοντικές γενιές .

Με τον πολύπλοκο σύνδεσμο του σώματος, ψυχολογικό και πνευματικό, τότε θα προσανατολιστούμε προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης του Είναι . Έτσι θα κάνουμε το άλμα της ζωής . Θα εξυψώσουμε το είναι μας . Θα σταθούμε μαζί ο λόγος μας και τα σημάδια μας , που θα μας οδηγήσει στο την καθετότητά μας στο απελευθερώστε ποιοι είμαστε .

109

• 

  Το ιδανικό Πλατωνικός της τάξης και της καταληψιμότητας κυριαρχεί σε όλη την ελληνική επιστήμη τότε κλασική επιστήμη μέχρι τον Αϊνστάιν, ιεροψάλτης παθιασμένος με μια θρησκευτικότητα κοσμικός.

Με θέα σε παραδοσιακός, η διαταραχή είναι αυτή που διαταράσσει μια καθιερωμένη τάξη. Η ιδέα της τάξης είναι επομένως πρώτη. Είναι θρησκευτικής καταγωγής. τάξη στον κόσμο είναι η αντανάκλαση του θείου λόγου ; Ο Θεός είναι ο μεγάλος διοργανωτής.

Η μελέτη η επιστήμη των διαταραγμένων καταστάσεων μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε τη διαλεκτική τάξη-διαταραχή και εγείρει το πρόβλημα της πολυπλοκότητας που ξεφεύγει από το πλαίσιο σωστά επιστημονικά.

Ανακάλυψη μιας πανταχού παρούσας διαταραχής μας αναγκάζει να αμφισβητήσουμε τις επιστημονικές βάσεις αυτής της αληθινά μυθικής ιδεολογίας. Η διαταραχή αρχικά γίνεται αντιληπτή ως α προσβολή της φυσικής τάξης.

Αυτή η χροιά αρνητικό αναπαράγει αυτό που περιβάλλει την ιδέα της ηθικής διαταραχής ή διαταραχής κοινωνικός.

Η διαταραχή δεν αποτελεί απειλή για την ίδια την επιστήμη αυτό,  αφού αυτή υπάρχουν, εργάστηκε σκληρά για να αποκαλύψει την κρυφή τάξη των πραγμάτων ?

Η αποκάλυψη του υπάρχει κάτι τρομακτικό για τη διαταραχή, γιατί το χάος είναι εκτός ελέγχου. Αυτός πρέπει επομένως να καταπιεστεί και να καθησυχαστεί. Γι 'αυτό, υποστηρίζεται ότι το η διαταραχή είναι μόνο μια εμφάνιση και αυτό πίσω από αυτή τη φαινομενική διαταραχή κρύβεται μια παραγγελία, ένας τέλεια τακτοποιημένος κόσμος.

    Αυτός ο συνδυασμός τάξης και αταξίας δημιουργεί πολυπλοκότητα.

Η ιστορία του το σύμπαν της ζωής παρουσιάζει αύξηση της πολυπλοκότητας, όπως ο Teilhard of Ο Σαρντέν είχε τη διαίσθηση. Τώρα μιλάμε για την πυραμίδα του περίπλοκο, κατώφλια πολυπλοκότητας. Τάξη και αταξία λοιπόν, η τακτική και το ακανόνιστο, το προβλέψιμο και το απρόβλεπτο, συνδυάζονται για να δημιουργήσουν την πολυπλοκότητα.

Σε μια δομή συγκρότημα, η σειρά οφείλεται στην ύπαρξη αλληλεπιδράσεων μεταξύ των στοιχείων τότε αυτή η διαταραχή καθιστά δυνατό τον καλύτερο προσδιορισμό των συστατικών του συστήματος για, ο έχοντας κατονομάσει, στη συνέχεια να είναι σε θέση να τα βάλει σε αλληλεπίδραση. Ως εκ τούτου, στο συστήματα, αναδύεται μια διαλεκτική μεταξύ του συνόλου – ολόκληρο το σύστημα – και τα μέρη ; έτσι το κύτταρο είναι κάτι περισσότερο από ένα σύνολο μορίων. Στο τα πάντα προκύπτουν από τις νέες ιδιοκτησίες των οποίων στερούνται οι συνιστώσες, τα μέρη.

Όλα είναι εξοπλισμένα οργανωτικό δυναμισμό. Η ζωή μπορεί να οριστεί ως μια δέσμη αναδυόμενες ιδιότητες – αυτοαναπαραγωγή για παράδειγμα -. Περιέχει ταυτόχρονα στοιχείο τάξης και στοιχείο εκφυλιστικής διαταραχής. Σε αυτό αισθήσειςο θάνατος είναι αχώριστος από τη ζωή, καιη οργάνωση της ζωής είναι έκανε μόνιμη αναδιοργάνωση.

108

• 

 Αυτό το γραφείο σύμφωνα με εφημερίες
 στην εκκλησία των κατακομβών
 ο ιερέας με κόκκινα ρούχα
 ακουμπώντας τον φωτεινό μεγεθυντικό φακό του
 στα ιερά κείμενα.

 Σαφήνεια της προφορικής έκφρασης
 η καταμέτρηση του τελετουργικού
 την ουσιαστικότητα της χειρονομίας
 είχε γεύση κοφτερή λεπίδα
 κοφτερό ξίφος της δικαιοσύνης
 διαχωρίζοντας το αληθινό από το ψεύτικο
 στο αργό ανέβασμα του αρχαίου μύθου
 εξυψώνεται από τελετουργία.

 Στην καρδιά του θέματος
 οι κατηχούμενοι
 απέναντι στους γυμνούς τοίχους της χορωδίας
 παρατάσσονται για να ψάλλουν
 όρθιος μετά καθισμένος
 τα μυστήρια της λατρείας
 που συνέβη εκεί
 όπως στο πονηρό
 entre παρακολουθώ και επαίνους
 η Ευχαριστία στην ανάστασή της
 σηματοδοτώντας τη μεταμόρφωση του θείου
 χωρίς προσποιημένα συναισθήματα
 όπως η υποχρεωτική παρουσία
 σαρκική εργασία
 και μυστήριο
 δεσμεύονται στην ατελότητά τους.


 107 

 Οι καμπάνες πηδούν
 στα credenzas του σκευοφυλάκου .
 
 Ο φασιανός τρέχει κατά μήκος του τοίχου
 συναντήσει τον φασιανό του
 και δείξτε του
 τι να κάνω .
 
 Τα αγγλικά γέλια διαδέχονται το ένα το άλλο
 σε καταρράκτες
 χαρούμενα πυροτεχνήματα
 που δεν θα έλειπε με τίποτα
 κουνούπια
 πρόθυμοι για κέρδος αίματος .
 
 Ο αέρας χαϊδεύει το ψηλό λιβάδι με γρασίδι,
 ακίνητος κοιλιολόγος
 οι καρποί του πλάτανου
 προλαβαίνω το χρόνο .
 
 ώριμες πικραλίδες
 δοκιμάστε τις δυνάμεις τους στο Sème à tout vent
 Ολα σε ένα
 εκτενές πρόγραμμα από την παιδική ηλικία
 σύμφωνα με τα πιάτα
 όπου οι γονείς
 με πλεκτά και εφημερίδες
 αναζητούσαν την κοινή απόχρωση της στάχτης και του ασβέστη
 καθώς σπρώχναμε την πόρτα της σοφίτας
 για να τρίψετε τη μεταλλική κάψουλα
 μεταξύ αντίχειρα και δείκτη
 μεταξύ του αντίχειρα και του μεσαίου δακτύλου
 στο ασυνεχές δάπεδο
 με μαυρισμένους κόκκους σιταριού
 στο ρετιρέ του πατάρι
 με διακριτικούς τράπιλλους
 αναδύοντας τη σκονισμένη μυρωδιά του παλαιωμένου ξύλου
 που συνοδεύουμε
 των ρυθμικών γεννοφάσκων
 η προσοχή που δόθηκε
 στους μικρούς οδοντωτούς τροχούς
 ικανός να πηδήξει
 αθύρματα
 στην περιοδεία στη Γαλλία
 των μονοπατιών μας με την κιμωλία .


 106 

• 

   Στη γωνία
 ενός ισχυρού πέτρινου τοίχου
 ψιθυρίζουν τα πνεύματα .

 να είσαι ακίνητος
 στη σιωπή της προσδοκίας χωρίς προσδοκία
 της απλής κίνησης της ζωής .

 Καιρός να κλείσεις τα μάτια
 να δώσουμε προσοχή στην παρούσα στιγμή
 να είσαι με αυτό που είναι
 να είναι
 σε μια ευέλικτη και χαλαρή στάση
 με την αναπνοή μας
 με αυτό το σώμα που αναπνέει ήσυχα
 με αυτές τις σκέψεις που έρχονται και φεύγουν
 παρατηρητής
 απλά κοιτάζω
 ατενίζω
 αυτό το ανερχόμενο και κοίλο στήθος
 με τα συναισθήματά μας
 με τη διευρυνόμενη συνείδησή μας
 δείτε τα πάντα χωρίς να κολλάει τίποτα
 να είμαστε σε πνεύμα ανοιχτότητας και ευπρόσδεκτοι σε αυτό που είναι
 στο εδώ και τώρα της αναπνοής μας
 και τους γύρω θορύβους
 αποδεχτείτε την απλή παρουσία αυτού που συμβαίνει
 ελλείψει των παραπάνω
 ολόγυρα
 και επιβιβάζονται
 με το ξεδίπλωμα των σκέψεών μας
 τόσο ελαφρύ όσο το δίπλωμά τους
 πανιά που προσφέρονται στον άνεμο
 γύρω από
 εκεί που αρχίζουν και τελειώνουν όλα
 χωρίς να χρειάζεται απάντηση .


 105 

 Η ανάμνηση αυτού του παιχνιδιού   
 οριγκάμι παιδικής ηλικίας   
 μια χάρτινη αλατιέρα .   
 Μεταξύ του δείκτη και του αντίχειρα κάθε χεριού   
 " Επιλέξτε έναν αριθμό " !   
 και τα δάχτυλα ανοιγοκλείνουν το 
αλατιέρα όσες φορές χρειαστεί   
 " Επιλέξτε ένα χρώμα : ρουζ, bleu, vert 
ή μαύρο " !   
 και η αλατιέρα ξεδιπλώθηκε στο σημείο 
η ευκαιρία που ορίστηκε   
 " Είσαι ευγενικός ... Είσαι η πιο όμορφη ... "   
 Να είναι, σε αυτή την εικόνα των τεσσάρων βράχων 
εσοχή, το παιχνίδι έχει παγώσει, κρυσταλλωμένο, 
είναι "γρανίτης" , είναι κλειστό και για τόσο καιρό, που το σκεπάζει τα βρύα .   
 Αυτό το αντικείμενο "αφρός-πέτρα-χαρτί-παιχνίδι" ΓΙΝΕΤΑΙ 
το σημείο εκκίνησης για την εμφάνιση του α 
Ενθύμιο, μιας νοσταλγίας, μιας μορφής σκέψης , 
ενός συναισθήματος .   
 Σαν μιλφέιγ ανοιχτό σε όλους τους ανέμους, 
αναδύεται μια στιγμή ζωής. Τρεις μικρές στροφές και 
μετά φεύγουν ... υπάρχει συγκίνηση ... 
Μα γιατί, στο τι και πώς αυτό το συναίσθημα γίνεται συναίσθημα ?   
 Το συναισθημα, είναι πολύ περισσότερο από μια φυσιολογική αντίδραση πασπαλισμένη με ένα άρωμα απομνημονευμένης καλλιέργειας . Είναι μια σύνθετη συνάρτηση που βασίζεται 
πρώτα σε ένα συναίσθημα μετά 
ένα συναίσθημα που έρχεται από βαθιά μέσα, 
μια στάση, ένας τρόπος αντίληψης του εαυτού 
μια δεδομένη κατάσταση . Αλλά εδώ, σχετικά με 
αυτό το παιχνίδι, με αφορμή αυτό " παιχνίδι-εικόνα-μνήμη-χαρτί-παιδική-βρύα πέτρα ", Περί τίνος πρόκειται ?   
 Με την επαφή μεταξύ του ανθρώπου που είμαστε 
και το περιβάλλον, δεν είναι αυτό το συναίσθημα 
μας συνδέει με ό,τι δεν είμαστε εμείς, με κάτι έξω από εμάς. Θα προτιμούσε να είναι 
Αντίληψη, αίσθηση, η διαίσθηση που 
θα ήταν στη δουλειά . Αίσθημα είναι η προσωρινά επιτυχής ανάδυση ενός πολιτιστικού γεγονότος που λίγο πολύ συνειδητά έχουμε κάνει δικό μας και του οποίου το αντικείμενο πυροδότησης δεν μπορεί να είναι η μόνη αιτία. . Το αντικείμενο είναι μόνο η αφορμή για να εμφανιστεί .   
 Σας επισυνάπτουμε, τον περισσότερο καιρό, τα συναισθήματά μας για τον περιβαλλοντικό κόσμο, ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, επί 
φανταζόμενος ότι τα γεγονότα που συμβαίνουν εκεί - 
για παράδειγμα τη χρήση του παιχνιδιού μας εδώ - βρίσκονται στην απαρχή καταστάσεων συνείδησης που 
σταυρός. Σχηματίζω την απατηλή ελπίδα ότι είναι αρκετό για μένα να ελέγξω το περιβάλλον μου, το αντικείμενο του 
η επιθυμία μου, να είμαι ο κύριος των πολιτειών μου 
συνείδηση. Θέλω να είμαι σε μια κατάσταση προειδοποίησης, εξουσία σε όλο τον κόσμο, να είμαι ο θεός των συναισθημάτων μου. Αλλά είναι μόνο μια ψευδαίσθηση ! Η πρόθεσή μας είναι μόνο ένα πολύ μικρό στοιχείο της πηγής του συναισθήματος που μας διασχίζει και πάνω στο οποίο εμείς 
δεν έχουν περισσότερη επιρροή από τον καιρό.   
 Θέλοντας να χειραγωγήσει κανείς τα συναισθήματά του 
αποφύγετε την έλλειψη, αβεβαιότητα, ο φόβος, και να είναι ο δημουργός των δικών του πολιτειών, είναι να αρνηθεί κανείς την αυθόρμητη ανάδυση της ζωής μέσω του εαυτού του. Είναι μια μεγάλη πηγή ταλαιπωρίας !   
 Το παράδοξο της προσκόλλησης είναι σκληρό. Τα συναισθήματά μας, είμαστε εμείς, βαθιά στην οικειότητά μας 
και όμως τα ζούμε σαν να μας πέταξαν έξω από τον εαυτό μας εστιάζοντας σε ένα τέτοιο αντικείμενο στον κόσμο . Έτσι " δεν νιώθουμε πια ", δεν έχουμε πλέον επίγνωση του εαυτού μας .   
 Για παράδειγμα, πιστεύουμε ότι αγαπάμε αυτή τη γυναίκα , - " μου λέει η αγάπη μου για αυτή τη γυναίκα , με κάνει να καταλάβω, 
μου ξεκαθαρίζει την ύπαρξη που είναι"  - , ρομαντικό όραμα του αντικειμένου που μας απομακρύνει από την αιτία του συναισθήματος που σχηματίζεται από πολλές από τις προβολές μας .   
 Ένας συγκεκριμένος τρόπος απόσπαση θα ήταν να μάθουμε να διαχωρίζουμε τα συναισθήματά μας από το αντικείμενό τους και να τα ζούμε για τον εαυτό τους . Θα ήταν " να επανέλθει στον εαυτό του " .   
 Το να ζει κανείς και να διαχειρίζεται πραγματικά τα συναισθήματά του είναι απαραίτητο προοίμιο για την αυτογνωσία. .   
 Κι αν στα μυστικά κουτιά της αλατιέρα του παιχνιδιού  " χαρτί-αριθμοί-χρώματα-τυχαίο-βρυώδης πέτρα - θα σου πω ποιος είσαι "  υπήρχαν κάτω από τα τέσσερα χρώματα, τέσσερα πολύτιμα ψήγματα για να συλλέξουμε προς μια ευαίσθητη προσέγγιση του εαυτού που θα ήταν Αντίληψη, το συναισθημα, συναίσθημα και συναίσθημα, απαραίτητα μέτρα για να η γνώση και στο ξέρετε τι να κάνετε με αυτή τη γνώση .   
 ...  Για να μην βυθιστείτε στην προσκόλληση ! Πόδια και γροθιές δεμένες με τις προστατευτικές μας πεποιθήσεις, στους φόβους μας .   
 ...  Για να ζούμε ελεύθερα στην περίπτωση του Είναι , τον πραγματικό μας κόσμο .   

  (Κείμενο ελεύθερα εμπνευσμένο από τον Basarab Nicolescu)  

 104 

• 

    Το φως είναι μεγάλοεπιστημονικό θέμα αλλά και ευκαιρίααφύπνιση, της αισθητικής και της μεταφοράς του θείου. Είναι μια Πολυδιάστατη Πραγματικότητα .

Το φως είναι το σημαίνει που επιτρέπει στον αστροφυσικό να συνομιλήσει με το σύμπαν .

Το φως είναι το πιο ευγενές στοιχείο της φύσης, και το μάτι είναι το ευγενέστερο όργανο του ανθρώπινο σώμα .

στην επιστήμη, φως περιλαμβάνει όχι μόνοφυσικά στοιχεία (πώς έρχεται η εικόνα στο μάτι), αλλά επίσηςφυσιολογικός (πώς το μάτι έργα) καιψυχολογικός (πώς ο εγκέφαλος ερμηνεύει την εικόνα) . Κατανόηση του φωτός, είναι επίσης να αποκρυπτογραφήσει τα μυστήρια του ματιού και του εγκέφαλος . Το φως, η όραση και η νευρική δραστηριότητα είναι αναπόσπαστα μάχη σώμα με σώμα .

Το φως παίζει επίσης σημαντικό ρόλο σετομείς της τέχνης και πνευματικότητα. Γιατί το φως είναι κάτι περισσότερο από ύλη, είναι επίσης σε τάξη πνευματικός . Είναι με την εξερεύνηση των αντανακλάσεων, θραύσματα, τα ανοίγματα, παράθυρα και βιτρό και τις φωτεινές μορφές του περιβάλλοντος και μνημεία που έχει στήσει ο άνθρωπος, Ρέμπραντ, Τορναδόρος, Boudin, Μονέ, Σεζάν, ο Corbusier και Soulage δίνουν ψυχή στη φύση. Με το να απαλλαγούμε από σχήματα για να αφήνουν χώρο για χρώμα, Ο Καντίνσκι επικαλείται την επιβλητική αναγκαιότητα εσωτερικό του καλλιτέχνη να χρησιμοποιήσει την τέχνη για να συνθέσει τους κόσμους εσωτερικά και εξωτερικά και έτσι φτάνουμε στον μεγάλο κοσμικό νόμο .

Οι παραδόσεις μοναχές σε όλο τον κόσμο έχουν φέρει το φως στο υψηλότερο σημείο . Τέχνη Το γοτθικό είναι η κατ' εξοχήν τέχνη του φωτός . Ο Χριστιανισμός μιλάει για’ένας θεός του φωτός. Ο Βουδισμός συνδέει το διώχνοντας την άγνοια, πηγή ταλαιπωρίας ο ” φωτεινότητα του το μυαλό ” .

Ο άνθρωπος ορίζεται από την αναπαράσταση του φωτός . Ας είναι επιστημονικό, τεχνική, καλλιτεχνική ή πνευματική, το φως μας επιτρέπει να είμαστε άνθρωποι .

103