Sur l'œil cerclé de jaune    
je pose le baiser du silence.        
 
Sur la vastitude des offres d'amour    
je retiens le rot de l'ego.        
 
Sur ton front hors toute pensée    
je fais croître le rameau de paix.        
 
Sur le toit des villes grises    
les fumées sont des reflets d'espoir.        
 
A la porte des demeures    
j'éprouve le courant d'air des rires.        
 
De ceux qu'on a aimé    
j'accueille l'œillet du souvenir.        
 
Chaque seconde écoulée    
a son chien sage à sa longe attaché.        
 
Un soir d'hiver    
les yeux couleurs de fruits mûrs    
j'apparaîtrai    
στο περβάζι    
chouette effarouchée    
impudente dans son langage figé    
la plume vibrante    
à conter l'histoire 
d'une cabane aux planches de bois    
que l'hiver attendait    
de ses flocons de neige recouverte    
tel un grand cœur    
au matin du saut de l'ange.        
 
 
649

Τρύπες στο γαλάζιο    
λευκά σχήματα    
στα σοκάκια του κάστρου    
plane le stammer    
στο κλάμα των παιδιών    
όταν περνάει το κοτσαδόρο    
τσακίζοντας το χαλίκι.        
 
Συναφή μάρμαρο και αλάβαστρο   
παλτό στους ώμους 
το σκούτερ Elephantine    
από αγάπη    
που αλλοιώνεται ο αφρός της λιμνούλας    
ξεπερασμένη μνήμη     
όπου ήμασταν παρουσία.        
 
Ο Φουλκανέλι δεν κράτησε τη σκέψη του      
και βρωμάει αδικαιολόγητα    
λιποθυμώ    
χωρίς άδεια    
φορέστε ψηλά και κοντά    
το μικρό κάταγμα στην ηδονία    
αυτής της εξασφαλισμένης σκαλωσιάς.        
 
 
648