Στα κορδόνια του ουρανού αποκαλύψτε την ομορφιά των ματιών σας το παιδί μου την παρουσία μου δάχτυλα της φωτιάς. 604
Στα κορδόνια του ουρανού
Μηνιαία Αρχεία: Ιούνιος 2020
Μια Τρίτη στη Λοζέρ
Ο Κούκος soliloque κατά διαστήματα περνάει το αεροπλάνο Latécoère μετά σιωπή οι οξιές με στίγματα κορμούς χαϊδεμένος από τα φύλλα μια μύγα στην καμπίνα επιβατών βιδώνει και προσγειώνεται στο χέρι μου ανεβαίνει ελαφρύς άνεμος φως και σκιά κάτω από το φύλλωμα το λοξό μονοπάτι στα αριστερά μπροστά το μονοπάτι και η κορυφογραμμή του με γρασίδι στη μέση. Επίγνωση του τι ζει αναπνοή το βάρος των ποδιών αντιβράχια από το κεφάλι μέχρι το λαιμό από τη θέση μου αυτό το σάλιο στο στόμα. Μια πεταλούδα διασχίζει μια ακτίνα φωτός Ο ήλιος επιστρέφει προφοράμυρμήγκι οι αντιθέσεις κάτω από τα δέντρα. Πιο ήρεμος και ψυχικός κλειστά μάτια εστίαση στην αναπνοή. Μετά από μερικές στιγμές ηρεμίας να είσαι έτοιμος να λάβεις ό,τι έρχεται το οποίο είναι ένας δροσερός άνεμος στο γυμνό δέρμα το χάδι των αγγέλων τι είναι γύρω μου έξω από τα σχήματα των αντικειμένων αυτή την άδεια εγκυμοσύνη και γεμάτη από αυτά που με αρπάζουν από αυτά που με φέρνουν κοντά. Νιώθω τη δική μου ύπαρξη και είδα αντιλαμβάνομαι et baigne dans ce qui coule σε ό,τι δεσμεύει τα βιολογικά μου στοιχεία με τα αντικείμενα που αναφέρονται εγγεγραμμένο στη μνήμη και καταλαμβάνοντας όλο το πεδίο ενώ ανάμεσα σε αυτά τα αντικείμενα είσαι εσύ εκεί είμαι που ψάχνω το πολύ μυστηριώδες. Το σώμα μου είναι ανοιχτή μπαταρία είναι τοποθετημένος να δεις μυρωδιά ακούω γεύση ό,τι έχω ήδη ακούσει έχω δει και γευτεί είναι επιβεβαιωμένο και αυτός είμαι και εγώ ένα ελεύθερο εγώ όποιος βλέπει ακούει μυρωδιές και γεύεται τι δεν είμαι εγώ. Ma main touche l'inconnu δεν είναι μόνο για μένα ο εγκέφαλός μου την καθοδηγεί και οι αυτοματισμοί του είναι αναμνήσεις από όσα έχω ζήσει στο παρελθόν μου και που προέρχονται από πέρα από το παρελθόν μου και που προέρχονται από το βάθος των αιώνων. Διανυκτέρευση ενώ είναι μέρα μια ελαφριά βροχή ραμφίζει το φύλλωμα και χειροτερεύει Παρακολουθώ τη συναυλία picoti picota ακολουθούμενη από μεγάλες πτώσεις sur le toit du vito περνάει ένα τρακτέρ il soulève la poussière μυρωδιές υγρής γης ανεβαίνουν καθιερώνεται χρόνος χωρίς χρόνο η συνεχής συγκίνηση των οξιών propel big drops solo σε μια χορωδία με ανοιχτούς λαιμούς μια σταγόνα σε ένα φύλλο ταλαντεύεται ομαλά στη συνέχεια επιστρέφει γρήγορα στο ζωντανό του κούνημα στον χορό της στον άνεμο. Ένα κλαδάκι και τα φύλλα του μου μιλάνε στο κατώφλι όλα κινούνται τόσο ψιλά όλα ζουν οι σταγόνες χτυπούν τη στέγη είναι σφαίρες νερού, αέρα και φωτός που με ταΐζουν αυτί και εγκέφαλος σε συμπάθεια σχηματίζονται λωρίδες νερού στο παρμπρίζ. Είμαι αυτό που ακούω επιταχύνεται τα πουλιά τραγουδούν ακόμα στο βάθος της ορχήστρας καταναλώνω τον εαυτό μου ο κούκος ξαναρχίζει τον κούκο του Είμαι σε αναστολή Δεν αγγίζω πια το έδαφος επιβραδύνει μια ελαφριά αίσθηση φρεσκάδας με κυριεύει. Θα είχαμε όλοι τα ίδια συναισθήματα Ονειρεύομαι τον ήχο του αεροπλάνου Latécoère τα χίλια δάχτυλα που τύμπανα πάνω στη λαμαρίνα διείσδυσε με je suis la pluie le bruit de ce que j'écris. Οι σταγόνες απέχουν μεταξύ τους οι οξιές παρούσες πίσω από τον πέτρινο τοίχο τα ξερά φύλλα δεν τσίμπησαν στην ακινησία τους κουλουριασμένος. Ο κούκος μακριά τα τραγούδια των πουλιών αναλάβουν τις σταγόνες του νερού επιστρέφει η σιωπή η αναπνοή είναι εκεί. μια συμφωνία Ζω μια συμφωνία είμαι η συμφωνία μακριά από τους ήχους. Μια μύγα βιδώνει. 603
Un soir un train
Un soir un train en fin de ligne sur la passerelle un corps nu et des feuillages tout autour les planches étaient disjointes et les mains mes obligées dansaient à doigts légers sur la rambarde de bois usé. Une fois passée le cercle de craie j'ai soulevé la pensée pour que souvenir vienne en place sans taffetas autour juste une ombrelle sur un paysage embrumé que la beauté plaque au sol. Une fleur de lys marquée du sceau de l'offrande attirait force insectes des collés à la terre et des papillonnés du ciel en file indienne tenant le sceptre tels oiseaux de passage à l'aise san parole. 602