An robh iad
cleasan fo thràillealachd
na exegetes eireachdail
de'n fhocal dhiadhaidh ?
Bhiodh aca
ann an cuideachd an duine gun inbhe
ghabh e còmhnaidh anns an àite a chaidh a ghealltainn
nas motha na iad.
Duilich a dhol gu talamh
fo sprùilleach ùine
dh’ fhaodadh sinn a bhith còmhla ris
na h-oidhirpean aca a thoirt a-steach
maitheas
anns an àite ghearasdan so.
Gàradh glan
giallan air an cleachadh
ghabh na Cerberus an leas
gun sgàil gun teagamh
na toir air do shùilean crathadh
leagadh
gun ghluasad agus dùmhail
air fàire nan àmhghar.
115
Tha na notaichean seo a’ comharrachadh
Na notaichean ciùil seo
air a mhealladh le bhith a’ leigeil às na rudan a chaidh a ràdh
ann an cùis ar-a-mach fùirneis-sèididh
air sly an alcol a chaidh a ghabhail a-steach
òran tioram
air a chlaoidh le guth ceann
ann an sith nan calabas
air a ghluasad le làmhan dorcha ana-reusan.
Bha e
Gu bhith
air a ghràbhaladh air a' chòmpanach
crois air a thilgeadh
a mach à prìosan na h-iomlaineachd ,
osna ,
sùil ,
cuireadh
dìreach follaiseach
gum bi mi umhail
meur còmhdaichte le luaithre
ann an tagradh naomh
air an aghaidh .
Ann an cùl-taic armachd ,
tro uinneag a’ phrìosain ,
Bha e
an tè nach eil mi a 'lorg ,
an ti a theicheas agus a ghleidheas ,
am fear eile .
114
suidh sìos agus innis dhomh
suidhe ri taobh
agus innis dhomh na briathran fìor,
fheadhainn na beatha
beatha shìmplidh agus dlùth,
thoir cunntas air dè th’ ann,
bi an sgàthan dìleas,
na innleachdaibh ni sam bith,
na cuir a-mach am banal agus an duine grànda .
Leig leis an uaireadair ruith
a tha a’ cunntadh na diogan a tha a dhìth .
nas fhaisge fhathast
faireachdainn an teas
de'n dà chorp .
Na bi a’ bualadh air an fhaireachdainn a thig thugad
tagh na tha air a thabhann,
meas
agus na bi a’ dùileachadh dad sònraichte .
Bi ann,
braithrean beothail
a-mach à cleachdadh
aig deireadh seantans fhada
mar anail a dh' fhàsadh siorruidh .
Bi dè thachras
eadar sinn,
eadar thusa agus mise,
bi thusa
cuir suas ceann-bhrat prionnsa na coinneimh
eadar na tha thu agus na tha timcheall ort .
Glac thu
òran nan aingeal,
garland dùthcha
os cionn ar cinn
gu mall a' dìreadh
a dh’ionnsaigh duilleach nan craobh
ri glaodh nam feannag
ri fhaicinn ann an uisgeachan ciùin a’ chanàil
feasgar fionnar samhraidh
air an t-slighe-tarraing .
An leanabh a thàinig a
beagan mhìosan an dèidh sin,
an leanabh bòidheach,
shìn e sinn
fada thall uainn
gu h-iomlan
ris na bha ri teachd .
113
Ann an còta frock teann

almond almond se pavanait mar atadh an anail a tha sinn a' faicinn fon ùrlar briste de'n tachartas faireachail againn. Sheall i deagh mhisneachd et mettait du cœur à l'ouvrage duslach air an ite itealaich nan geòidh fiadhaich pògan siùcair fo sgail a' cheò mar a thèid sinn air adhart os cionn a' bhoglaich nàimhdeas air a sparradh gus a mheur-chlàr fliuch a ghlanadh ann am feusag faisg air oisinn nam bilean de ghrian a' dol fodha òradh tiodhlacaidh pour un hiver fhulangas ri cruas putanan ràitheil còta frock teann . 112
A-màireach is dòcha gum bi e ro fhadalach
Na buail am bòrd,
gabh dragh mun chòta bian blàth
air fhàgail air an radiator .
Cuir uisge anns an fhìon agad
gun uachdar bruite
air amhaich cho iomadh bliadhna a' fuasgladh do chuid uam,
dàil a chur air strangulation of remonstrations .
Bun-stèidh làidir
na seracs de mean-fhàs sagittal
a 'bualadh air an targaid briseadh a-steach
dealasach air diollaid na maise
air son sithichean air an cur air an gualainn
cluinn ag ràdh,
co-dhiù,
Mar nach do thachair dad a-riamh,
sin a-màireach,
faodaidh e a bhith ro fhadalach .
111
Molaidhean airson faighinn thairis air dì-thaghadh
bidh air èirigh
coltach ri seangan seamstress
ann an cuantan nan daoine gun ghràdh
uile an aghaidh
agus gidheadh
mar sin air a dhùsgadh 'nan cuimhne
a fhighe air an oidhche
ath-nuadhach- adh an latha a tha 'n so a' fas .
Nach robh iad air an aran geal ithe
nuair a tha e fhathast òg
dh'ainmich iad gnìomhachas mòr am beatha ?
An toiseach " Fosgail an aislingean "
air slighibh na fireantachd
gu mall a' dìreadh
tuilleadh a ghabhail air an talamh so .
An uair sin " Feòrachas ",
gus thu fhèin a thogail le bhith a’ fosgladh nan dorsan
gun dùil ris an àm ri teachd
ann an Nègrepelisse
rìoghachd nan daoine beaga glic
anns na mustaches necrophiliac aca
nas luaithe a dhol a-mach à fasan
deanamh na tha ri dheanamh .
Agus an uair sin
"Thig a choimhead dè tha air cùl"
airson biadhadh
clann Ròmanach leis an acras
sòghalachd an iar
nas freagarraiche airson a bhith fo iongnadh
air beulaibh blàthan na poplar
dè a nì an neach-faire aig oisean an togalaich .
Doirt
" Seall air na cuspairean mun cuairt oirnn "
chum an eòlas a mheudachadh
eachdraidh a bhith deiseil airson an iomlaid
leis a' choimhearsnach
luchd-siridh seòlta nan neo-labhairt
de ghrian ag èirigh
uile a rèir toil
air beul fiar de ghàire dhùisg .
Agus a bhith agad
" Inntinn fharsaing fhad ‘s a tha e a’ cladhach a-steach don speisealachd aige "
oir tha feum aig a h-uile rannsachadh air planntachadh
dheth an t-slighe air a bhualadh
antennas mothachaidh ùr-nodha
singilte siorruidh an tòir
de phòsadh a-mhàin aig aois sam bith
tha sinn a' deanamh uaill mar le aithreachas
do thùs
roimh àrdachadh sam bith air an anam .
Mu dheireadh thall
" Obraich ann am buidhnean "
oir tha e ann am buaireadh dhaoine
na an lùth fosail a thàinig bhon leòn
anaman caillte
ceadaich
a' cur ri chèile
gliocas
Tha feum air clàr slighe sìmplidh
gu dol à bith nan trèig .
Biodh lorgan a’ mhadaidh-allaidh anns a’ choille
fastadh solais
momentum na beatha
a dh'ionnsaidh an t-samhraidh bhreagha aig ar coinneamhan a tha ri teachd
agus gaol .
110
Mac an duine; CRÌOCH, Anam co-cheangailte agus spiorad
L’Etre humain est une structure englobant un corps, un psychisme et un esprit . C’est aussiun processus existentiel et spirituel par son engagement, dans le temps qui passe, et dans l’espace cosmique qui dépasse et interroge notre entendement .
Notre corps est périssable. Le corps-organisme est structure de perceptions au travers de ses organes . Il est corps-organe et pas seulement corps-matériel .
Il est le premier objet de communication et de relation à l’autre . Il porte l’inscription de tout ce que nous avons vécu au cours de notre histoire dans sa globalité. La physiologie émet des signes et des messages issus des mécanismes existentiels programmés en lui comme dans un ordinateur.
Le psychisme, ou psychologique, caractérise le mouvement des pensées, les idées stéréotypées, un monde intermédiaire dans lequel on ne peut rien bâtir tant le trouble est grand. La confusion psychologique est la base de l’être .
Le tri qui est fait dans le compliqué du mental, ouvert à toutes les influences, est effectué par la conscience . De cetteconscience découle plusieurs notions agissantes dans le travail psychologique : l’écoute fine et sensible à ce qui est là, la conception unitaire et globale de l’organisme – on ne peut pas dissocier le corps, de l’affectif et du mental -, la notion du lien entre l’organisme et l’environnement – la conscience est conscience de quelque chose -, la dimension temporelle dans le devenir de l’être humain, l’idée d’un potentiel à découvrir grâce à l’élargissement du champ de conscience .
Le travail psychologique peut ouvrir à la réalisation spirituelle, et s’il ne mène pas au spirituel, il peut néanmoins débloquer, voire écarter, des situations et des comportements qui piègent le psychisme, afin de rendre l’être humain disponible à autre chose par l’élargissement de son espace d’intervention. Le travail psychologique permet l’ajustement créateur à l’environnement .
L’esprit est la fine pointe de l’âme, le sommet de la pyramide qui communique avec le monde supérieur .
Il est repérable au travers de la quête du bonheur qui nous caractérise. Nous allons vers quelque chose, et cet élan, cette énergie que nous avons en nous, nous pousse à la réalisation de nous-même dans l’ouverture à ce qui est changeant, différent, indicible, dans la relation à ce qui nous entoure et principalement à autrui. Nous sommes comme poussés par une faim de complétude qui se révèle être la propension à se découvrir, soi, au plus profond de son être .
C’est alors que nous entrons en résonance, avec un lointain écho qui se rapproche jusqu’à devenir mythe ou mémoire secrète .
La révélation qui en résulte nous convoque à un changement de regard sur ce qui est proche, et c’est en dépassant l’illusion de nos désirs et notre lâcheté à éviter les surprises, que nous nous situons alors dans l’obligation de “contacter” cette part imprenable de nous-même .
L’esprit nous incite à passer de l’ “avoir” à l’ “être”. Il est ouverture à l’Autre qui vient vers nous, au jamais vu, jamais expérimenté, à la nouveauté créatrice en écartant nos conceptions habituelles qui habitent notre vieille conscience .
L’esprit se reconnaît à ce qu’il est indestructible, simple, inattaquable . Il est le fil rouge, de l’être au milieu des tribulations de la vie, que rien n’efface car tout concourt à ce qui est.
L’Etre humain a besoin de ces trois composantes dans l’expérience du vécu pour être convoqué à l’expérience d’une vie de conscience, de liberté et de responsabilité. Il se doit d’être l’accompagnant du profond de lui-même et d’autrui, par la pratique, dans ses actions menées à l’extérieur, de la transparence, de l’équité, du beau, du bon et de son exemplarité.
Il a besoin duCRÌOCH, de l’incarnation de l’Etre, du tangible, de ce qui promeut la concrétisation du chemin existentiel et permet la visibilité d’un but vers lequel tout semble converger. La conscience du corps est le garde-fou, qui au travers de certaines expériences spirituelles, permet de retomber les pieds sur terre. Il est aussi le lieu des sensations et visions inouïes .
Le corps résiste à sa disparition programmée – l’instinct de survie -, et par cela cherche à se reproduire et à perpétuer l’espèce .
C’est la référence à notre propre corps qui crée autrui et lui donne sens. C’est au travers de notre vulnérabilité que nous pouvons “suathadh” l’autre, le rendre à lui-même, et par là, nous fonder nous-même .
Le psychisme est essentiellement le monde des émotions. Il est aussi le champ de la cognition dont l’extension stimule les recherches en neurosciences. Il nourrit cette volonté de l’Etre à l’autoconservation, à l’individuation et au plein emploi de ses capacités intellectuelles, affectives et intuitives .
La parole est libératrice quand elle s’origine du corps et de l’émotion, quand elle est incarnée. Trouver les mots : un passage obligé, le “parlêtre”, l’échelle de Jacob en association lumineuse à ce qui est et à ce qui nous dépasse .
L’esprit, aige, peut s’enflammer au feu supérieur divin. Pour cela il ne plie pas devant les épreuves mais semble plutôt les rechercher pour les transformer en richesses sur un chemin d’espoir. Il nous lie, en ressemblance, au plus grand que nous sommes. Il est l’étoupe dont on fait le brûlot qui enflammera l’ordre établi lorsque celui-ci, affadi par la complaisance et le manque d’apports extérieurs ne survit que par la “chosification” des fruits de notre monde. Il est le lien inattaquable et immensément clair et lumineux. Il domine toutes les souffrances de l’Etre pour nous inscrire, par un voyage initiatique, vers le grandir de soi, vers davantage d’ouverture à ce qui nous dépasse. Par cette attitude, la perspective ontologique nous entraîne, par le processus de quête intérieure du mystère fondamental, vers plus grand que nous, vers ce qui semble éloigné mais qui paradoxalement est si proche, au plus profond de nous, au coeur de notre être, au cœur de l’Etre .
Dans son implication sociale, l’être humain doit avoir un comportementéthiqueafin d’orienter sa vie selon des principes humanistes – à retravailler sans cesse par l’affirmation d’une posture de connaissance, de sagesse, de lâcher prise, de réflexion tout autant que de méditation -, afin de lui permettre de garder le cap . Ainsi seront dégagées les traces pouvant servir de repères aux génération futures .
Par la conjonction complexe du corps, du psychologique et de l’esprit, nous nous orienterons alors dans la direction du grandir de l’Etre . Alors nous ferons le saut de la vie . Nous élèverons notre être . Nous serons debout avec notre parole et nos signes , ce qui nous amènera par notre verticalité à libérer ce que nous sommes .
109
Faic òrdugh agus eas-òrdugh, an iom-fhillteachd
Fìor mhath Tha platonachd òrdugh agus invileachadh a 'toirt buaidh air saidheans Grèigeach an uairsin Saidheans clasaigeach gu Einstein, Chantre dìoghrasach mu chreideamheachd cosmach cosmach.
Air a 'chùl Traidiseanta, Is e eas-òrdugh na tha a 'cur dragh air òrdugh stèidhichte. A 'bheachd Mar sin tha an òrdugh mar sin an toiseach. Tha e de thùs creideimh. Òrdugh san t-saoghal tha e na sgàthan de adhbhar diadhaidh ; Is e Dia an t-oifigear mòr.
An sgrùdadh Neach-saidheans de na stàitean mì-rianail oirnn a bhith a 'toirt oirnn ath-bheachdachadh a dhèanamh air an dualchainnt òrdugh-riatanach agus a 'togail duilgheadas an iom-fhillteachd a tha a' cur thairis am frèam Saidheansail ceart.
An lorg ùr-nodha de fhachdan eas-òrdugh omnipreent gus ceistean saidheansail a cheasnachadh den idòlas minthical ceart seo. Tha eas-òrdugh air fhaicinn an toiseach mar a Òrdugh nàdarra.
An càin sin àicheil ath-riochdachadh a tha timcheall air a 'bheachd air eas-òrdugh moralta no eas-òrdugh Sòisealta.
An eas-òrdugh Nach eil e na chunnart do shaidheans fhèin gu bheil, bho rinn i ann, bha iad fiadhaich gus an òrdugh falaichte de rudan a nochdadh ?
Foillseachadh Tha rudeigin eagallach aig eas-òrdugh, Leis gu bheil an eas-òrdugh neo-riaghlaidh. E Mar sin bu chòir dha a bhith air ais agus fois-inntinn dhut fhèin. Airson sin, Thathas ag ràdh gu bheil an Chan eil eas-òrdugh ach mar choltas agus air cùl na h-eas-òrdugh a tha follaiseach seo Òrdugh, Saoghal cùil air a sgrùdadh gu foirfe.
Bidh an co-bhonn seo de òrdugh agus eas-òrdugh a 'cruthachadh iom-fhillteachd.
Sgeulachd Bidh cruinne-cèigh-mhòir na beatha a 'toirt a-steach àrdachadh ann an iom-fhillteachd, mar teilochard de Bha an intuition aig Charin. Tha sinn a-nis a 'bruidhinn mun phioramaid an iom-fhillteachd, de stairsnich iom-fhillteachd. Mar sin òrdugh is eas-òrdugh, an fheadhainn cunbhalach agus an neo-riaghailteach, An dùil agus an fheadhainn nach eil cho neo-ainmichte, cothlamadh gus cruthachadh an iom-fhillteachd.
Ann an structar iom-fhillte, Tha an t-òrdugh mar thoradh air eadar-obrachadh eadar na h-eileamaidean an uairsin tha an eas-òrdugh sin ga dhèanamh comasach gus luchd-taghaidh an t-siostaim a shònrachadh, An air cur a-steach, An uairsin a bhith comasach air an cur ann an eadar-obrachadh. Mar thoradh, ann an siostaman, Tha dualchainnt a 'nochdadh eadar an iomlan – an siostam gu lèir – agus na pàirtean ; Mar sin tha an cealla nas motha na cruinneachadh de moileciuilean. Anns a A 'nochdadh a h-uile càil a' nochdadh bho na togalaichean ùra a tha ann an neach-taghaidh, Na pàrtaidhean.
Tha an rud gu lèir a 'faighinn a-mach de dheothaich eagrachail. Faodar beatha a mhìneachadh mar ghiùlan de buadhan a tha a 'tighinn am bàrr – Fèin-ath-riochdachadh mar eisimpleir -. Tha e ann Aig an aon àm na eileamaid de òrdugh agus eileamaid de mhì-rian degenerative. Ann an sin mothachadhTha bàs mì-sheasmhach bho bheatha, etTha eagrachadh nam beò a-staigh a 'dèanamh ath-eagrachadh maireannach.
108
Oifis cet
Cet office d'après vigiles
dans l'église des catacombes
le prêtre en habits rouges
penchant sa loupe lumineuse
sur les textes sacrés.
La clarté de l'expression orale
le dépouillement du rituel
l'essentialité de la gestuelle
avaient le goût de la fine lame
tranchante épée de justice
séparant le vrai du faux
en ascension lente du mythe antique
exalté par le rituel.
Au vif du propos
les catéchumènes
contre les murs nus du chœur
alignés à psalmodier
debout puis assis
les arcanes du culte
qui se déroulait là
comme à la sauvette
entre vigiles et laudes
l'eucharistie en sa levée
marquant la transfiguration du divin
sans émotion feinte
telle la présence obligée
de l'œuvre de chair
et du mystère
liés en leur incomplétude.
107
Bidh mi a 'cur le gaoth sam bith

Tha na glagan a' leumnaich air creideas na naomhachd . Tha an easag a’ ruith ri taobh a’ bhalla coinneachadh ris a pheasant agus nochd e dha dè a nì thu . Bidh na Sasannaich a’ gàireachdainn a’ leantainn a chèile ann an easan cleasan-teine sunndach cha bhiodh sin ag ionndrainn airson rud sam bith mosgìotothan èasgaidh air son buannachd fola . Bidh a’ ghaoth a’ gabhail cùram den phrairie àrd feòir, ventriloquist gun ghluasad toradh na craoibhe itealain ùine buille . dandelions aibidh feuch an làmh aig Sème à tout vent Uile ann an aon prògram farsaing bho òige a rèir nan soithichean far a bheil na pàrantan le aodach fighe agus pàipearan-naidheachd bha iad a’ coimhead airson sgàile na luaithre agus an aoil agus sinn a’ putadh doras an t-seòmar-mullaich fhosgladh gus an capsal meatailt a shuathadh eadar òrdag agus mo mheur eadar òrdag agus meur meadhanach air an làr neo-sgaraichte le gràinnean cruithneachd air an tiormachadh ann an taigh-beag an lobhta le trapillos air leth a' toirt suas fàile duslach na coille aosda a tha sinn an cois de ghnè ruitheamach an aire air a phàigheadh air na cogwheels beaga comasach air hopadh dealbhan-cluiche air chuairt anns an Fhraing de ar slighean cailc . 106